HákGóð ch. 17

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Um haustið að vetri var blótveisla á Hlöðum og sótti þar til
konungur. Hann hafði jafnan fyrr verið vanur ef hann var
staddur þar er blót voru að matast í litlu húsi með fá menn.
En bændur töldu að því er hann sat eigi í hásæti sínu þá er
mestur var mannfagnaður. Sagði jarl að hann skyldi eigi þá
svo gera. Var og svo að konungur sat í hásæti sínu.

En er hið fyrsta full var skenkt þá mælti Sigurður jarl fyrir
og signaði Óðni og drakk af horninu til konungs. Konungur tók
við og gerði krossmark yfir.

Þá mælti Kár af Grýtingi: "Hví fer konungurinn nú svo? Vill
hann enn eigi blóta?"

Sigurður jarl svarar: "Konungur gerir svo sem þeir allir er
trúa á mátt sinn og megin og signa full sitt Þór. Hann gerði
hamarsmark yfir áður hann drakk."

Var þá kyrrt um kveldið.

Eftir um daginn er menn gengu til borða þá þustu bændur að
konungi, sögðu að hann skyldi eta þá hrossaslátur. Konungur
vildi það fyrir engan mun. Þá báðu þeir hann drekka soðið.
Hann vildi það eigi. Þá báðu þeir hann eta flotið. Hann vildi
það og eigi og var þá við atgöngu.

Sigurður jarl segir að hann vill sætta þá og bað þá hætta
storminum og bað hann konung gína yfir ketilhödduna er
soðreykinn hafði lagt upp af hrossaslátrinu og var smjör
haddan. Þá gekk konungur til og brá líndúk um hödduna og gein
yfir og gekk síðan til hásætis og líkaði hvorigum vel.