HákGóð ch. 12

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Eysteinn Upplendingakonungur, er sumir kalla hinn ríkja en
sumir hinn illa, hann herjaði í Þrándheim og lagði undir sig
Eynafylki og Sparbyggjafylki og setti þar yfir son sinn er
hét ... En Þrændir drápu hann.

Eysteinn konungur fór annað sinn herför í Þrándheim og
herjaði þá víða og lagði undir sig. Þá bauð hann Þrændum
hvort þeir vildu heldur hafa að konungi þræl hans er hét
Þórir faxi eða hund er Saur hét en þeir kuru hundinn því að
þeir þóttust þá mundu heldur sjálfráða. Þeir létu síða í
hundinn þriggja manna vit og gó hann til tveggja orða en
mælti hið þriðja. Helsi var honum gert og viðjar af silfri og
gulli. En þegar er saurugt var báru hirðmenn hann á herðum
sér. Hásæti var honum búið og hann sat á haugi sem konungar
og bjó í Eyjunni innri og hafði aðsetu þar sem heitir
Saurshaugur. Það er sagt að honum varð að bana að vargar
lögðust á hjörð hans en hirðmenn eggjuðu hann að verja fé
sitt. Hann gekk af hauginum og fór þangað til sem vargarnir
voru en þeir rifu hann þegar í sundur.

Mörg undur önnur gerði Eysteinn konungur við Þrændi. Af þeim
hernaði og ófriði flýðu margir höfðingjar og mart fólk flýði
óðul sín.

Ketill jamti sonur Önundar jarls úr Sparabúi fór austur um
Kjöl og mikill mannfjöldi með honum og höfðu búferli sín með
sér. Þeir ruddu markir og byggðu þar stór héruð. Það var
síðan kallað Jamtaland.

Sonarsonur Ketils var Þórir helsingur. Hann fór fyrir víga
sakir af Jamtalandi og austur yfir markir þær er þar verða og
byggði þar og sótti þannug fjöldi manns með honum, og það er
kallað Helsingjaland. Gengur það allt austur til sjávar.
Helsingjaland byggðu Svíar allt hið eystra með hafinu.

En er Haraldur konungur hinn hárfagri ruddi ríki fyrir sér þá
stökk enn fyrir honum fjöldi manns úr landi, Þrændir og
Naumdælir, og gerðust þá enn byggðir austur um Jamtaland og
sumir fóru allt í Helsingjaland. Helsingjar höfðu kaupferðir
sínar til Svíþjóðar og voru þannug lýðskyldir að öllu en
Jamtur voru mjög alls í millum og gaf engi að því gaum fyrr
en Hákon setti frið og kaupferðir til Jamtalands og vingaðist
þar við ríkismenn. Þeir sóttu síðan austan á hans fund og
játuðu honum hlýðni sinni og skattgjöfum og gerðust hans
þegnar því að þeir spurðu gott til hans. Vildu þeir heldur
þýðast undir hans konungdóm en undir Svíakonung því að þeir
voru af Norðmanna ætt komnir en hann setti þeim lög og
landsrétt. Svo gerðu og allir Helsingjar þeir er æskaðir voru
um Kjöl norðan.