HákGóð ch. 1

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Hákon Aðalsteinsfóstri var þá á Englandi er hann spurði
andlát Haralds konungs föður síns. Bjóst hann þá þegar til
ferðar. Fékk Aðalsteinn konungur honum lið og góðan skipakost
og bjó hans för allveglega og kom hann um haustið til Noregs.
Þá spurði hann fall bræðra sinna og það að Eiríkur konungur
var þá í Víkinni. Sigldi þá Hákon norður til Þrándheims og
fór á fund Sigurðar Hlaðajarls er allra spekinga var mestur í
Noregi og fékk þar góðar viðtökur og bundu þeir lag sitt
saman. Hét Hákon honum miklu ríki ef hann yrði konungur.

Þá létu þeir stefna þing fjölmennt og á þinginu talaði
Sigurður jarl af hendi Hákonar og bauð bóndum hann til
konungs. Eftir það stóð Hákon sjálfur upp og talaði. Mæltu þá
tveir og tveir sín á milli að þar væri þá kominn Haraldur
hinn hárfagri og orðinn ungur í annað sinn.

Hákon hafði það upphaf síns máls að hann beiddi bændur að
gefa sér konungsnafn og það með að veita sér fylgd og styrk
til að halda konungdóminum en þar í mót bauð hann þeim að
gera alla bændur óðalborna og gefa þeim óðul sín er á bjuggu.

Að þessu erindi varð rómur svo mikill að allur búandamúgurinn
æpti og kallaði að þeir vildu hann til konungs taka. Og var
svo gert að Þrændir tóku Hákon til konungs um allt land. Þá
var hann fimmtán vetra. Tók hann sér þá hirð og fór yfir
land.

Þau tíðindi spurðust á Upplönd að Þrændir höfðu sér konung
tekið slíkan að öllu sem Haraldur hinn hárfagri var, nema það
skildi að Haraldur hafði allan lýð í landi þrælkað og áþjáð
en þessi Hákon vildi hverjum manni gott og bauð aftur að gefa
bóndum óðul sín, þau er Haraldur konungur hafði af þeim
tekið. Við þau tíðindi urðu allir glaðir og sagði hver öðrum.
Flaug það sem sinueldur allt austur til landsenda. Margir
bændur fóru af Upplöndum að hitta Hákon konung, sumir sendu
menn, sumir gerðu orðsendingar og jartegnir, allir til þess
að hans menn vildu gerast. Konungur tók því þakksamlega.