HGráf ch. 4

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Bróðir Sigurðar jarls hét Grjótgarður. Hann var yngri miklu
þeirra og virður minna. Hafði hann og ekki tignarnafn en hann
hélt þó sveit og var í víking á sumrum og fékk sér fjár.

Haraldur konungur sendi menn inn í Þrándheim á fund Sigurðar
jarls með vingjöfum og vinmælum, segir að Haraldur konungur
vill leggja við hann þvílíka vináttu sem áður hafði Sigurður
jarl haft við Hákon konung. Það fylgdi og orðsending að jarl
skyldi koma á fund Haralds konungs, skyldu þeir þá binda að
fullu vináttu sína. Sigurður jarl tók vel sendimönnum og
vináttu konungs, segir það að hann mátti ekki fara á fund
konungs fyrir fjölskyldum sínum en sendi konungi vingjafir og
orð góð og blíð í móti vináttu hans. Fóru sendimenn í brott.
Þeir fóru á fund Grjótgarðs og fluttu til hans hið sama
erindi, vináttu Haralds konungs og heimboð og þar með góðar
gjafir. En er sendimenn fóru heim þá hét Grjótgarður ferð
sinni.

Og að ákveðnum degi kemur Grjótgarður á fund Haralds konungs
og Gunnhildar. Var þar við honum tekið allfeginsamlega. Var
hann þar hafður í hinum mestum kærleikum svo að Grjótgarður
var hafður við einkamál og marga leynda hluti. Kemur þar
niður að sú ræða var uppi höfð til Sigurðar jarls sem þau
höfðu áður samið, konungur og drottning. Töldu þau fyrir
Grjótgarði hversu jarl hafði hann lítinn mann gert en ef hann
vildi vera í þessu ráði með þeim þá segir konungur að
Grjótgarður skyldi vera jarl hans og hafa ríki það allt er
áður hafði Sigurður jarl haft. Kom svo að þau sömdu þetta með
einkamálum, að Grjótgarður skyldi halda njósn til nær líkast
væri að veita atferð Sigurði jarli og gera þá orð Haraldi
konungi. Fór Grjótgarður heim við svo búið og þá gjafir góðar
af konungi.