HGráf ch. 3

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Gunnhildur konungamóðir og synir hennar voru oft á tali og
málstefnum og réðu landráðum.

Og eitt sinn spyr Gunnhildur sonu sína: "Hvernug ætlið þér að
láta fara um ríki í Þrándheimi? Þér berið konunganöfn svo sem
fyrr höfðu haft langfeðgar yðrir en þér hafið lítið lið og
land og eruð margir til skiptis. Víkina austur hafa þeir
Tryggvi og Guðröður og hafa þeir þar nokkura tiltölu fyrir
ættar sakir en Sigurður jarl ræður öllum Þrændalögum og veit
eg það eigi hver skylda yður ber til þess að láta jarl einn
ráða ríki svo mikið undan yður. Þykir mér það undarlegt er
þér farið hvert sumar í víking á önnur lönd en látið jarl
innanlands taka af yður föðurleifð yðra. Lítið mundi Haraldi
þykja, er þú ert eftir heitinn, föðurföður þínum, að setja
jarl einn af ríki og lífi er hann vann allan Noreg undir sig
og réð síðan til elli."

Haraldur segir: "Það er eigi svo," segir hann, "að taka
Sigurð jarl af lífdögum sem að skera kið eða kálf. Sigurður
jarl er ættstór og frændmargur, vinsæll og vitur. Vænti eg ef
hann spyr með sönnu að hann á ófriðar von af oss, þá eru þar
allir Þrændir sem hann er. Eigum vér þar þá ekki erindi nema
illt eina. Líst mér svo sem engum vorum bræðra þyki tryggt að
sitja undir hendi þeim Þrændum."

Þá segir Gunnhildur: "Vér skulum þá fara allt annan veg með
voru ráði, gera oss minna fyrir. Haraldur og Erlingur skulu
sitja í haust á Norð-Mæri. Mun eg og fara með yður. Skulum
vér þá öll saman freista hvað að sýslist."

Nú gera þau á þessa leið.