SnSt, Gylf ch. 37

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Gymir hét maður en kona hans Aurboða. Hún var bergrisaættar.
Dóttir þeirra er Gerður, er allra kvenna er fegurst. Það var
einn dag er Freyr hafði gengið í Hliðskjálf og sá of heima
alla. En er hann leit í norðurætt, þá sá hann á einum bæ
mikið hús og fagurt, og til þess húss gekk kona, og er hún
tók upp höndum og lauk hurð fyrir sér þá lýsti af höndum
hennar bæði í loft og á lög, og allir heimar birtust af
henni. Og svo hefndi honum það mikla mikillæti er hann hafði
sest í það helga sæti að hann gekk í braut fullur af harmi.
Og er hann kom heim mælti hann ekki, hvorki svaf hann né
drakk. Enginn þorði og krefja hann orða.

Þá lét Njörður kalla til sín Skírni, skósvein Freys, og bað
hann ganga til Freys og beiða hann orða og spyrja hverjum
hann væri svo reiður að hann mælti ekki við menn. En Skírnir
kvaðst ganga myndu, og eigi fús, og kvað illra svara vera von
af honum. En er hann kom til Freys, þá spurði hann hví Freyr
var svo hnipinn og mælti ekki við menn. Þá svarar Freyr og
sagði að hann hafði séð konu fagra, og fyrir hennar sakir var
hann svo harmsfullur að eigi myndi hann lengi lifa ef hann
skyldi eigi ná henni. "Og nú skaltu fara og biðja hennar mér
til handa og hafa hana heim hingað hvort er faðir hennar vill
eða eigi, og skal eg það vel launa þér."

Þá svarar Skírnir, sagði svo að hann skal fara sendiferð en
Freyr skal fá honum sverð sitt. Það var svo gott sverð að
sjálft vóst. En Freyr lét eigi það til skorta og gaf honum
sverðið.

Þá fór Skírnir og bað honum konunnar og fékk heit hennar, og
níu nóttum síðar skyldi hún þar koma er Barrey heitir og
ganga þá að brullaupinu með Frey. En er Skírnir sagði Frey
sitt erindi, þá kvað hann þetta:

"Löng er nótt,

löng er önnur,

hve mega eg þreyja þrjár?

Oft mér mánaður

minni þótti

en sjá hálf hýnótt."

Þessi sök er til er Freyr var svo vopnlaus er hann barðist
við Belja og drap hann með hjartarhorni."

Þá mælti Gangleri: "Undur mikið er þvílíkur höfðingi sem
Freyr er vildi gefa sverð svo að hann átti eigi annað
jafngott. Geysimikið mein var honum það þá er hann barðist
við þann er Belji heitir. Það veit trúa mín að þeirrar gafar
mundi hann þá iðrast."

Þá svarar Hár: "Lítið mark var þá að er þeir Belji hittust.
Drepa mátti Freyr hann með hendi sinni. Verða mun það er Frey
mun þykja verr við koma er hann missir sverðsins þá er
Múspellssynir fara og herja."