SnSt, Gylf ch. 12

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þá mælti Gangleri: "Skjótt fer sólin og nær svo sem hún sé
hrædd, og eigi mundi hún þá meir hvata göngunni að hún
hræddist bana sinn."

Þá svarar Hár: "Eigi er það undarlegt að hún fari ákaflega.
Nær gengur sá er hana sækir, og engan útveg á hún nema renna
undan."

Þá mælti Gangleri: "Hver er sá er henni gerir þann ómaka?"

Hár segir: "Það eru tveir úlfar, og heitir sá er eftir henni
fer Skoll. Hann hræðist hún og hann mun taka hana. En sá
heitir Hati Hróðvitnisson er fyrir henni hleypur og vill hann
taka tunglið, og svo mun verða."

Þá mælti Gangleri: "Hver er ætt úlfanna?"

Hár segir: "Gýgur ein býr fyrir austan Miðgarð í þeim skógi
er Járnviður heitir. Í þeim skógi byggja þær tröllkonur er
Járnviðjur heita. Hin gamla gýgur fæðir að sonum marga jötna
og alla í vargs líkjum, og þaðan af eru komnir þessir úlfar.
Og svo er sagt að af ættinni verður sá einn máttkastur er
kallaður er Mánagarmur. Hann fyllist með fjörvi allra þeirra
manna er deyja, og hann gleypir tungl og stökkvir blóði himin
og loft öll. Þaðan týnir sól skini sínu og vindar eru þá
ókyrrir og gnýja héðan og handan. Svo segir í Völuspá:

Austur býr hin aldna

í Járnviði

og fæðir þar

Fenris kindir;

verður úr þeim öllum

einna nokkur

tungls tjúgari

í trölls hami.

Fyllist fjörvi

feigra manna,

rýður ragna sjöt

rauðum dreyra;

svört verða sólskin

of sumur eftir,

veður öll válynd.

Vituð þér enn eða hvað?"