Brandkr ch. 3

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þeir bræður gerðu eftir því sem Geitir lagði ráð til og
bjuggust til brottferðar. Mæltust þeir mágar vel fyrir að
skilnaði. Bað Geitir Grím að hafa ráð fyrir þeim hjónum báðum
og segir þá vel hlýða mundu.

En er þeir bræður voru mjög búnir til skips og hafs þá kom
Kárhöfði ofan af landi og hafði belg Brandkrossa, fullan af
mjölvi, á baki sér og gekk á skip út og lagði þar niður
hóglega sem þeir vildu að væri. Annað sinn gekk hann ofan með
feldaverð þeirra. Þriðja sinn fór hann ofan með kistur tvær
og var í annarri klæði og gripir Droplaugar en í annarri gull
og silfur og gersemar og var þetta heimanfylgja Droplaugar.

Þau létu í haf síðan og urðu vel reiðfara og lentu í
Krossavík hinni innri og var þar færður belgur Brandkrossa af
skipi og er við hann hvortveggja víkin kennd.

Þeir bræður seldu nú síðan skipið og fór hvor heim til síns
bús. Þorsteinn kvongaðist og þótti hinn nýtasti bóndi og jók
sína ætt í Öxarfirði en Grímur bjó í Krossavík og undi vel
sínu ráði meðan þau Droplaug lifðu bæði og þótti vera hinn
röskvasti maður en Droplaug var væn kona og stórmannleg,
umsýslumikil og drenglunduð og ómálug. Hún var stórlát og
staðlynd ef í móti henni var gert, fálát og fengsöm og
staðföst vinum sínum en mjög harðúðig óvinum sínum. Hún varð
ekki mjög gömul kona og varð sóttdauð og þótti Grími mikið að
missa hennar. Fékk hann mikinn harm eftir hana og undi sér
lítt. Þau áttu dóttur eftir er Mardöll hét. Hún var væn mær
og virðuleg og mjög lík móður sinni, umsýslusöm, vinsæl og
vingóð þegar hún hafði aldur til þess. Hún var fyrst fyrir
búi fóður síns eftir móður sína dauða. Þótti því öllu vel
ráðið er hún réð. En síðan var hún gift austur í Héraðsdal
til Gilsár og var hún móðir Gríms Mardallarsonar, föður
Droplaugar, móður þeirra Gríms og Helga Droplaugarsona.