BjH ch. 26

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Systir Bjarnar bjó í Knarrarnesi og fór hann þangað um
veturinn og var þar þrjár nætur og dreymdi hann hverja
nóttina það er honum þótti um vert. Hún spurði áður þau
skildust hvað fyrir hann hefði borið en hann kvað vísu þessa:

Draum dreymdumk nú, Nauma

Nið-brands skarar landa,

koma mun Yggr á eggjar

enn bragsmíðar kenni,

báðar hendr í blóði,

braut kaldhamars nauta,

mér of kenndr í mundum

Mæringr roðinn væri.

Þórður hafði spurt um för Bjarnar og fer á leið hans með níu
menn og situr fyrir honum við Hítará.

Björn fer heimleiðis og sér menn fyrir við ána og þykir nú að
sýnu ganga að Þórður mun vera. Hann býst við, rétt sem hið
fyrra sinn, og vill enn við nema þótt liðsmunur sé mikill.

Og er hann kom að þeim sækja þeir að honum öllum megin og fær
hann eigi hlíft sér og koma þeir á hann sárum og sér hann að
honum mun ekki svo búið duga. Síðan hljóp hann út á ána og
svam yfir ána með vopn sín. Var skjöldurinn á baki honum.
Austmaður var með Þórði og skaut spjóti eftir Birni og kom í
skjöld hans.

Og er Björn kom af ánni skaut Kolbeinn, sonur Þórðar, spjóti
yfir ána til Bjarnar og kom í lær honum en Björn tók spjótið
og skaut yfir ána til þeirra og varð maður fyrir og flaug í
gegnum hann og tók Kolbein Þórðarson er sat að baki honum og
höfðu báðir bana.

Þar skilur með þeim. Fer Björn heim. Konu hans féll nær er
hún sá hann blóðugan heim koma og ætlaði að mikið mundi að
orðið en hann kvað ekki saka mundu og varð heill er skammt
leið. Þórði líkaði stórilla.