BjH ch. 25

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Kona er nefnd Þorbjörg. Hún bauð Birni heim fyrir vináttu
sakir og þiggur hann boðið og er þar með henni þrjár nætur í
góðum beina. Og hina síðustu nótt lét hann illa í svefni og
er hann vaknar spyr húsfreyja hann hversu hann dreymdi eða
hví sætti er hann lét svo illa er hann svaf.

Hann segir: "Mér þótti sem sex menn sæktu mig og þótti mér
nær þurfa handa við. Kann vera að þá hafir þú heyrt til mín."

"Það er auðsætt," segir Þorbjörg, "manna fylgjur eru það er
illan hug hafa á þér og vil eg að þú farir eigi héðan áður
við spyrjum að engi tálmi ferð þína eða sitji fyrir þér. Ella
far þú aðra leið en þú fórst hingað þótt hún sé lengri
nokkuru því að hinnar munu þeir gæta er þinn fund vilja hafa
er skemmst er og alþýðuleið er."

"Svo skal vera," segir hann, "að eg mun fara leið aðra."

Nú býst hann heimleiðis og þakkar henni vel beina áður þau
skiljast. Og er hann kom úr garði vill hann fara þá götu er
skemmri er, fer um hríð og sér menn fyrir sér að sauðahúsum
nokkurum.

Hann þóttist vita að Þórður mundi vera og menn með honum. Sjá
þóttist hann sex menn. Björn bjóst að verja sig ef þyrfti.
Hann var í blárri kápu og gyrti hann að utan og brá síðan
sverðinu. Hann hafði spjót í hendi haft og sendir það fram í
veginn þegar hann kom í skotfæri við þá og varð þar fyrir
maður er Steinn hét og var Guðbrandsson og stóð í gegnum hann
og fékk þegar bana. Þá hljóp maður að Birni milli þeirra
Þórðar er Þorbjörn hét og varð Björn þar skjótari og vann á
honum og kom í ennið. Það var lítið sár. Síðan hjó Björn til
Þórðar en hann tók ráð hið viturlegasta, lét fallast undan
högginu og skeindist hann þó lítt að. Og er hann stóð upp var
ekki Birni veitt lengur aðsókn og skilja við svo búið, fara
nú hvorirtveggju heim.