Band ch. 7

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Frá því er sagt að þeir Styrmir og Þórarinn talast
við.

Styrmir mælti: "Mikla sneypu og svívirðing höfum við
af þessu máli fengið."

Þórarinn segir það eftir líkindum "og munu hér vitrir
menn hafa um vélt."

"Já," segir Styrmir, "sérð þú nokkuð til leiðréttu?"

"Eigi veit eg að það megi brátt verða," segir
Þórarinn.

"Hvað helst?" segir Styrmir.

Þórarinn segir: "Væri sökin við þá er fé var borið í
dóm og sú mun bíta."

"það er," segir Styrmir.

Ganga þeir þá í brott og heim til búða. Þeir heimta nú
saman vini sína og tengdamenn á eina málstefnu. Þar var
einn Hermundur Illugason, annar Gellir Þorkelsson, þriðji
Egill Skúlason, fjórði Járnskeggi Einarsson, fimmti
Skegg-Broddi Bjarnason, sjötti Þorgeir Halldóruson og
þeir Styrmir og Þórarinn. Þessir átta menn ganga nú á
tal. Segja þeir Styrmir og Þórarinn málavöxtu og hvar þá
var komið og hversu mikill slægur til var fjárins Odds og
það að allir munu þeir fullsælir af verða. Þeir ráða nú
til fasta með sér að veitast allir að málinu svo að
annaðhvort skyli fyrir koma sektir aða sjálfdæmi. Ganga
nú síðan í bönd og eiða og hyggja nú að þessu megi ekki
bregða og engi muni traust á bera eða kunnáttu í móti
rísa. Skilja að svo mæltu og ríða menn heim af þingi og
fer þetta fyrst af hljóði.

Oddur unir nú vel við sína þingreið og er nú fleira í
frændsemi með þeim feðgum en verið hafði, situr nú um
kyrrt þau misseri. Og um vorið hittast þeir feðgar við
laug og spyr Ófeigur tíðinda. Oddur lést engi frétta og
spyr á móti. Ófeigur segir að þeir Styrmir og Þórarinn
hafa safnað liði og ætla að fara á Mel stefnuför. Oddur
fréttir hver sök til þess sé. Ófeigur segir honum alla
ætlan þeirra.

Oddur segir: "Ekki líst mér þetta þungt."

Ófeigur segir: "Það má vera að yður verði það ekki um
afl."

Líða nú stundir að stefnudögum og koma þeir Styrmir og
Þórarinn á Mel með fjölmenni. Oddur hafði og mart manna
fyrir. Þeir höfðu fram mál sín og stefna Oddi til
alþingis fyrir það er hann hafi látið bera fé í dóm að
ólögum.

Verður þar ekki fleira til tíðinda og ríða þeir í
brott með flokk sinn.

Svo ber enn til að þeir feðgar hittast og talast við.
Spyr Ófeigur hvort honum þyki enn engis um vert.

Oddur segir: "Eigi líst mér þetta mál þunglegt."

"Eigi sýnist mér svo," segir Ófeigur, "eða hversu
gerla veistu í hvert efni komið er?"

Oddur lést vita það er þá var fram komið.

Ófeigur segir: "Meira slóða mun draga, að því er eg
hygg, því að sex höfðingjar aðrir þeir að mestir eru hafa
gengið í málið með þeim."

Oddur segir: "Mikils þykir þeim við þurfa."

Ófeigur mælti: "Hvert mun þitt ráð nú vera?"

Oddur segir: "Hvað með að ríða til þings og biðja sér
liðs?"

Ófeigur segir: "Það sýnist mér óvænt að svo föllnu
máli og mun eigi gott að eiga sína sæmd undir liði
flestra."

"Hvað er þá til ráðs?" segir Oddur.

Ófeigur mælti: "Það er mitt ráð að þé búir skip þitt
um þing og ver búinn með allt lausagóss þitt áður menn
ríða af þingi. Eða hvort þykir þér betur komið það fé er
þeir taka upp fyrir þér eða hitt er eg hefi?"

"Það þykir mér illskáinn að þú hafir."

Og nú fær Oddur föður sínum einn digran fésjóð fullan
af silfri og skiljast að því. Oddur býr nú skip sitt og
ræður menn til. Líður nú fram að þinginu og fer þessi
ráðagerð af hljóði svo að fáir verða vísir.