Band ch. 2

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þess er getið eitthvert sumar að Oddur kemur skipi
sínu á Hrútafjörð við Borðeyri og ætlar að vera hér um
veturinn. Þá var hann beðinn af vinum sínum að
staðfestast hér og eftir bæn þeirra gerir hann svo,
kaupir land í Miðfirði það er á Mel heitir. Hann eflir
þar mikinn búnað og gerist rausnarmaður í búinu og er svo
sagt að eigi þótti um það minna vert en um ferðir hans
áður og nú var engi maður jafnágætur sem Oddur var fyrir
norðan land. Hann var betri af fé en flestir menn aðrir,
góður úrlausna við þá er hans þurftu og í nánd honum voru
en föður sínum gerði hann aldrei hagræði. Skip sitt setti
hann upp í Hrútafirði.

Það er sagt að engi maður væri jafnauðigur hér á
Íslandi sem Oddur heldur segja menn hitt að hann hafi
eigi átt minna fé en þrír þeir er auðgastir voru. Í öllu
lagi var hans fé mikið, gull og silfur, jarðir og
ganganda fé. Vali frændi hans var með honum hvort sem
hann var hér á landi eða utanlands. Oddur situr nú í búi
sínu með slíka sæmd sem nú er frá sagt.

Maður er nefndur Glúmur. Hann bjó á Skriðinsenni. Það
er milli Bitru og Kollafjarðar. Hann áttir þá konu er
Þórdís hét. Hún var dóttir Ásmundar hærulangs, föður
Grettis Ásmundarsonar. Óspakur hét son þeirra. Hann var
mikill maður vexti og sterkur, ódæll og uppivöðslumikill,
var brátt í flutningum milli Stranda og norðursveita,
gervilegur maður og gerist rammur að afli.

Eitt sumar kom hann í Miðfjörð og seldi fang sitt. Og
einn dag fékk hann sér hest og reið upp á Mel og hittir
Odd. Þeir kvöddust og spurðust almæltra tíðinda.

Óspakur mælti: "Á þá leið er Oddur," segir hann, "að
góð frétt fer um yðvart ráð. Ertu mjög lofaður af mönnum
og allir þykjast þeir vel komnir er með þér eru. Nú vænti
eg að mér muni svo gefast. Vildi eg hingað ráðast til
þín."

Oddur segir: "Ekki ertu mjög lofaður af mönnum og eigi
ertu vinsæll. Þykir þú hafa brögð undir brúnum svo sem þú
ert ættborinn til."

Óspakur segir: "Haf við raun þína en eigi sögn annarra
því að fátt er betur látið en efni eru til. Beiði eg þig
ekki gjafar að. Vildi eg hafa hús þín en fæða mig sjálfur
og sjá þá hversu þér gest að."

Oddur segir: "Miklir eruð þér frændur og torsóttir ef
yður býður við að horfa en við það er þú skorar á mig til
viðtöku þá megum við á það hætta veturlangt."

Óspakur tekur það með þökkum, fer um haustið á Mel með
feng sinn og gerist brátt hollur Oddi, sýslar vel um búið
og vinnur sem tveir aðrir. Oddi líkar vel við hann. Líða
þau misseri og er vorar býður Oddur honum heima að vera
og kveðst svo betur þykja. Þykir mönnum mikils um vert
hversu þessi maður gefst. Hann er og vinsæll sjálfur og
stendur nú búið með miklum blóma og þykir engis manns ráð
virðulegra vera en Odds.

Einn hlut þykir mönnum að skorta, að eigi sé ráð hans
með allri sæmd, að hann er maður goðorðslaus. Var það þá
mikill siður að taka upp ný goðorð eða kaupa og nú gerði
hann svo. Söfnuðust honum skjótt þingmenn. Voru allir til
hans fúsir. Og er nú kyrrt um hríð.