Bárð ch. 17

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

K olbeinn hét stýrimaður er skip átti uppi á Borðeyri í
Hrútafirði. Þar réðu þeir bræður til og tóku þar Gesti
far að sumri. Létu þeir í haf þegar byr gaf. Þar fór
utan Gestur og hundur hans Snati, Þórður og Solrún og
Þorvaldur. Þeim gaf vel byri og komu við Þrándheim.

Þá réð Ólafur konungur fyrir Noregi Tryggvason. Þeir
bræður komu á hans fund og Solrún með þeim. Þeir kvöddu
konung og báðu hann veturvistar en konungur spurði hvort
þeir vildu skírast láta. Þeir létu seint við því. Það
fór þó fram að þeir voru skírðir og svo Solrún. Voru þau
með konungi um veturinn í góðu yfirlæti. Gestur sat eftir
við skip og hafði hrauktjald. Hundur hans var hjá honum
en ekki manna.

Það var einn dag að konungur var kátur og mælti til
Þórðar: "Hvar fékkst þú konu þessa hina vænu?"

"Út á Íslandi," segir Þórður.

"Hversu gamall maður ertu?"

Þórður segir: "Nítján vetra er eg."

Konungur segir: "Þú ert rösklegur maður eða hvar þykist þú
í mestri mannraun verið hafa?"

"Út á Íslandi," segir Þórður, "þá er eg fékk konu þessar."

"Hver barg þér?"

"Sá heitir Gestur," segir Þórður.

"Fór hann hingað?" sagði konungur.

Þórður sagði það satt vera "en vil eg segja yður hvað eg
vil af yður þiggja. Eg vil gerast hirðmaður yðvar."

"Kom þú þá Gesti á minn fund ef þú vilt gerast minn
maður."

Síðan fór Þórður á fund Gests. Var hann tregur til þess
og mælti: "Ekki er eg fús til að finna konung því að mér
er sagt að hann sé svo ráðgjarn að hann vill öllu ráða,
jafnvel því á hvern menn trúa."

Verður svo um síðir að Gestur fer með Þórði og kemur á
konungs fund. Gestur heilsar á konung en konungur tekur
honum vel.

Gestur spurði: "hvað erindum herra hafið þér við mig?"

Konungur mælti: "Slík sem við aðra menn að þú trúir á
sannan guð."

Gestur segir: "Alls ekki er mér um að láta þá trú sem
hinir fyrri frændur mínir hafa haft. Er það hugboð mitt
ef eg læt þann sið að eg muni ekki lengi lifa."

Konungur mælti: "Líf manna er í guðs valdi en það skal
öngum manni hlýða í mínu ríki álengdar að fága heiðinn
sið."

Gestur segir: "Líklegt þykir mér herra að yðar siður muni
betri vera en fyrir heit eða kúgan læt eg ekki mína trú."

"Svo skal vera," segir konungur, "því að þann veg líst mér
á þig að þú munir af sjálfs þíns hendi vilja heldur þann
átrúnað niður leggja en nokkurs manns harðindum og muntu
ekki öldungis giftulaus vera og vertu með oss í vetur
velkominn."

Gestur þakkaði konungi sín ummæli og segist það munu
þiggja. Var Gestur með konungi um hríð og ekki lengi áður
hann var prímsigndur.

Líður nú svo fram til jóla.