Bárð ch. 12

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Sá maður bjó að Lækjamóti í Víðidal er Þorgils hét, ýmist
kallaður Þorgils gjallandi eða spaki. Hans son var
Þórarinn spaki, fóstri Víga-Barða.

Þá bjó Auðunn skökull á Auðunarstöðum og var þá gamall og
hafði verið hinn mesti maður og mikill garpur.

Þorbjörn bóndi í Tungu hafði mörg úrræði til peninga.
Hann hafði selför fram í Hrútafjarðardali og lét þar vinna
öndverð sumur. Þórdís húsfreyja var jafnan í seli. Þá
var Þórður sex vetra en Þorvaldur fimm.

Eitt kveld var Þórdís við læk og þvó hár sitt. Þá koma
Helga Bárðadóttir þar með Gest og var hann þá tólf vetra.

Hún mælti: "Þar er sonur þinn Þórdís og væri eigi víst að
hann hefði meira vaxið þó hann hefði hjá þér verið."

Þá spurði Þórdís hvað konu hún væri.

Hún segist Helga heita og vera dóttir Bárðar Snæfellsáss
"en víða höfum við Gestur verðið því að heimili mitt er
eigi á einum stað. Vil eg það og segja þér að við Gestur
erum systkin og er Bárður faðir okkar beggja."

Þórdís segir: "Það er ólíklegt."

Ekki dvaldist hún þar og fór þegar á burt en Gestur var
eftir hjá móður sinni og var hann bæði mikill of fríður
því að hann var svo stór þegar sem þeir menn er á
tvítugsaldri voru.

Gestur var í Tungu hinn næsta vetur og þá sótti Bárður
faðir hans hann og flutti hann heim með sér í
Snæfellsjökul. Fært hafði Bárður Þórdísi vænan
kvenmannsbúning. Gestur óx upp með föður sínum og kenndi
hann honum allar þær listir sem hann kunni. Gerðist
Gestur svo sterkur að engi var líki hans þeirra er þá voru
uppi.