Bárð ch. 11

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú er þar til að taka að Miðfjarðar-Skeggi bjó að Reykjum
í Miðfirði. Hann hafði fengið þeirrar konu er Hallbera
hét og var Grímsdóttir. Þeirra son var Eiður er síðan
áttu Hafþóru, dóttur Þorbergs kornamúla og Ólafar
elliðaskjaldar, systur Þorgeirs Gollnis. Annan son áttu
þau er Kollur hét, faðir Halldórs, föður þeirra Þórdísar
og Þórkötlu er Skáld-Helgi þráði.

Skeggi átti þrjár dætur. Ein hét Hróðný er átti Þórður
gellir. Önnur hét Þorbjörg er átti Ásbjörn hinn auðgi
Harðarson. Þeirra dóttir var Ingibjörg er átti Illugi
svarti. Þeirra synir voru þeir Gunnlaugur ormstunga og
Hermundur og Ketill. Hin þriðja dóttir Skeggja hét
Þórdís. Hún óx upp á Reykjum. Hún var kvenna fríðust og
ger að sér um flest.

Þórður gellir bjó í Hvammi í Hvammssveit, höfðingi mikill.

Þorbjörn öxnamegin bjó á Þóroddsstöðum í Hrútafirði. Hann
var son Arnórs hýnefs Þóroddssonar er þar nam land.
Þorbjörn var hinn mesti garpur. Hann drap Atla
Ásmundarson en Grettir hefndi bróður síns og vó Þorbjörn.
Bróðir Þorbjarnar var Þóroddur drápustúfur.

Grenjuður, son Hermundar hokins, bjó að Melum í
Hrútafirði. Hann átti dóttur er Þorgerður hét. Þau
Grenjuður og Þorbjörg áttu einn son er Þorbjörn hét, manna
gervilegastur.

Það var um haustið á Reykjum í Miðfirði að barið var á
dyrum síð um kveldið þá Eiður var sextán vetra. Hann gekk
til dyra. Maður stóð fyrir dyrum mikill vexti og var í
grám kufli og studdist fram á klafastaf er hann hafði í
hendi. Sjá maður heilsar bóndasyni með nafni en Eiður
spyr hver hann var. Hann kveðst Gestur heita. Hann
spurði hvort Eiður væri nokkurs ráðandi. Eiður segist
ráða því hann vill.

"Viltu þá," segir Gestur, "veita mér veturvist í vetur?"

"Ekki er eg ráðinn í því," segir Eiður.

"Litla gerið þér yður, uppvaxandi menn," segir Gestur, "að
þér takist eigi á hendur að gefa einum manni mat nokkurar
nætur enda skal eg fara í burt og bera hróður þinn hvar
sem eg kem."

Eiður mælti: "Hví skaltu eigi vera hér í vetur heldur en
fara í burt á náttarþeli?"

Gekk Gestur þá inn með bóndasyni. Spurði bóndi hvaðan
þessi maður væri en Eiður segir allt frá viðtali þeirra
Gests. Skeggja fannst lítið um en lét Eið þó ráða.

Þar var Gestur um veturinn er reyndar var Bárður
Snæfellsás.

Bárður kenndi Eið lögspeki og mannfræði. Varð Eiður allra
manna lögvitrastur svo að hann var af því Laga-Eiður
kallaður.

Þá var Þórdís dóttir Skeggja fimmtán vetra. Töluðu það
sumir menn að Gestur mundi fífla hana um veturinn. Að
sumri fór Gestur í brottu og þakkaði Eið vistina. En er
leið sumarið digraðist Þórdís í gerðunum en um haustið
varð hún léttari í seli. Það var sveinbarn frítt og
mikið. Hún jós sveininn vatni og kvað hann skyldu heita í
höfuð föður sínum og var hann kallaður Gestur.

Annan dag eftir kom kona í selið og bauð að taka við
sveininum og fóstra. Þórdís lét það eftir henni. Litlu
síðar hvarf hún brott og sveinninn. Var þetta reyndar
Helga Bárðardóttir. Fæddist Gestur upp með henni nokkura
stund.

Litla rækt lagði Skeggi á Þórdísi síðan þetta var.

Fám vetrum síðar bað Þorbjörn Grenjaðarson Þórdísar
Skeggjadóttur og var hún honum gift. Setti Þorbjörn þá bú
saman í Tungu fram frá Melum. Voru þau ekki lengi ásamt
áður þau gátu tvo sonu. Hét hinn eldri Þórður en hinn
yngri Þorvaldur. Þeir voru báðir efnilegir menn og bar
Þórður þó langt af. Þorbjörn gerðist auðigur maður að
ganganda fé svo hann hafði í geymslu fimm hundruð sauða.