Bárðar saga Snæfellsáss 8 — ed. not skaldic
Not published: do not cite (Bárð ch. 8)
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):
Hetta er nefnd tröllkona. Hún átti byggð í Ennisfjalli og
var hin mesta hamhleypa og ill viðskiptis bæði við menn og
fénað.
Það var einn tíma að hún drap mart fé fyrir Ingjaldi að
Hvoli. En er hann varð þess vís fór hann til móts við
hana. Leitaði hún þá undan en hann elti hana allt í fjall
upp.
Miklir voru í þann tíma fiskiróðrar á Snjófellsnesi og lét
þó engi betur sækja en Ingjaldur. Var hann og hinn mesti
sægarpur sjálfur.
En er Hetta dró undan mælti hún: "Nú mun eg launa þér
fjártjón það er eg veld og vísa þér á mið, það er aldrei
mun fiskur bresta ef til er sótt. Þarftu og ekki að
bregða vanda þínum að vera einn á skipi sem þú ert vanur
að vera."
Hún kvað þá vísu.
Róa skaltu fjall Firða
fram á lög stirðan,
þar mun gaur glitta,
ef þú vilt Grímsmið hitta.
Þar skaltu þá liggja.
Þór er vís til Friggjar.
Rói norpr hinn nefskammi
Nesið í Hrakhvammi.
Skildi þar með þeim. Þetta var um hausttíma.
Annan dag eftir reri Ingjaldur á sjó og var einn á skipi
og rær allt þar til er frammi var fjallið og svo Nesið.
Heldur þótti honum lengra en hann hugði. Veður var gott
um morguninn. En er hann kom á miðið var undir fiskur
nógur.
LItlu síðar dró upp flóka á Ennisfjalli og gekk skjótt
yfir. Þar næst kom vindur og fjúk með frosti. Þá sá
Ingjaldur mann á báti og dró fiska handstinnan. Hann var
rauðskeggjaður. Ingjaldur spurði hann að nafni. Hann
kveðst Grímur heita. Ingjaldur spurði hvort hann vildi
ekki að landi halda.
Grímur kveðst eigi búinn "og máttu bíða þar til er eg hefi
hlaðið bátinn."
Veður gekk upp að eins og gerði svo sterkt og myrkt að
eigi sá stafna í milli. Tapað hafði Ingjadur önglum sínum
öllum og veiðarfærum. Voru og árar mjög lúnar. Þóttist
hann þá vita að hann mundi ekki að landi ná sakir
fjölkynngis Hettu og þetta mundu allt hennar ráð verið
hafa. Kallaði hann þá til fulltings sér á Bárð
Snæfellsás. Tók Ingjald þá fast að kala því að drjúgum
fyllti skipið en frýs hvern ádrykk þann er kominn var.
Ingjaldur var vanur að hafa yfir sér einn skinnfeld stóran
og var hann þar í skipinu hjá honum. Tók hann þá feldinn
og lét yfir sig til skjóls. Þótti honum sér þá vísari
dauði en líf.
Það bar til um daginn heima að Ingjaldhvoli um miðdegi að
komið var upp á skjá um máltíð í stofu og kveðið þetta með
dimmri raust:
Út reri einn á báti
Ingjaldr í skinnfeldi.
Týndi átján önglum
Ingjaldr í skinnfeldi
og fertugu færi
Ingjaldr í skinnfeldi.
Aftr komi aldrei síðan
Ingjaldr í skinnfeldi.
Mönnum brá mjög við þetta en það hafa menn fyrir satt að
Hetta tröllkona muni þetta kveðið hafa því að hún ætlaði,
sem hún vildi að væri, að Ingjaldur skyldi aldrei aftur
hafa komið sem hún hafði ráð til sett.
En er Ingjaldur var nálega að bana kominn sá hann hvar
maður reri einn á báti. Hann var í grám kufli og hafði
svarðreip um sig. Ingjaldur þóttist þar kenna Bárð vin
sinn.
Hann reri snarlega að skipi Ingjads og mælti: "Lítt ertu
staddur kumpán minn og voru það mikil undur að þú,
jafnvitur maður, lést slíka óvætt ginna þig sem Hetta er
og far nú á skip með mér ef þú vilt og prófa að þú fáir
stýrt en eg mun róa."
Ingjaldur gerði svo. Hvarf Grímur þá á bátinum er Bárður
kom. Þykir mönnum sem það muni Þór verið hafa. Bárður
tók þá að róa allsterklega og allt þar til er hann dró
undir land. Flutti Bárður Ingjald heim og var hann mjög
þjakaður og varð hann alheill en Bárður fór heim til síns
heimilis.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.