Bárð ch. 5

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Þorkell Rauðfeldsson átti tvo sonu við konu sinni. Hét
annar Sölvi en annar Rauðfeldur eftir föður hans. Þeir uxu
upp á Arnarstapa og voru efnilegir menn. Dætur Bárðar vaxa
upp að Laugarbrekku, bæði miklar og ásjálegar. Helga var
þeirra elst.

Þorkelssynir og Bárðardætur höfðu saman leika sína á
vetrin á svellum við ár þar er þar eru og Barnaár heita.
Þau höfðu löngum leikmikið og gengu með hinu bestu kappi.
Vildu Þorkelssynir meir ráða því að þeir voru sterkari en
Bárðardætur vildu ekki láta sinn hlut lakari verða um það
þær máttu.

Það var einn dag að þau voru að leik sínum og gekk þeim þá
enn með kappi, Rauðfeld og Helgu. Hafísar lágu við. Þennan
dag var þoka mikil. Þau höfðu þá leikinn allt við sjóinn
niðri. Rauðfeldur hratt þá Helgu út á sjó með jakanum en
vindur stóð mikill af landi. Rak þá jakann út til
hafíssins. Fór Helga þá upp á hafísinn. Hina sömu nótt rak
ísinn undan landi og út í haf. Hún fylgdi þá ísinum en
hann rak svo ört að innan sjö daga kom hún með ísinum til
Grænlands.

Þá bjó í Brattahlíð Eiríkur rauði Þorvaldsson Ásvaldssonar
Öxna-Þórissonar. Eiríkur átti Þjóðhildi, dóttur Jörundar
Atlasonar og Þorbjargar knarrarbringu en stjúpdóttur
Þorbjarnar hin haukdælska. Þeirra son var Leifur hinn
heppni. Þá hafði Eiríkur einum vetri áður byggt Grænland.
Helga þá hjá Eiríki veturvist.

Þá var sá maður á vist með Eiríki er Skeggi hét Skinna-
Bjarnarson Skútaðar-Skeggjasonar. Hann var íslenskur og
var kallaður Miðfjarðar-Skeggi því hann bjó að Reykjum í
Miðfirði en var löngum í kaupferðum.

Helga var kvenna vænst. Hún þótti og með undarlegu móti
þar hafa komið og fyrir það var hún tröll kölluð af sumum
mönnum. Svo var hún og karlgild að afli til hvers sem hún
tók. Hún sagði allt hið sanna af ferðum sínum. Vaknaði
Eiríkur við ætt hennar því hann þekkti Bárð þó Eiríkur
væri þá ungur er Bárður kom til Íslands.

Það var einn dag að Helga stóð úti og litaðist um og kvað
vísu:

Sæl væri eg

ef sjá mættag

Búrfell og Bala,

báða Lóndranga,

Aðalþegnshóla

og Öndvertnes,

Heiðarkollu

og Hreggnasa,

Dritvík og möl

fyrir dyrum fóstra.

Þessi örnefni öll eru á Snjófellsnesi.

Skeggi tók Helgu að sér og hafði við hana fylgjulag. Um
veturinn komu tröll og óvættir ofan í Eiríksfjörð og gerðu
mönnumn hið mesta mein, lömdu skip en beinbrutu menn. Þau
voru þrjú saman, karl og kerling og son þeirra. Skeggi
bjóst til að ráða þau af og það fór fram með því að Helga
hjálpaði honum til og gaf honum nálega líf.

Um sumarið eftir fór Skeggi til Noregs og Helga með honum
og var hann þar vetur annan. Að sumri eftir fór hann til
Íslands og heim til Reykja til bús síns. Helga fór og heim
með honum. Ekki hafa þau barna átt svo að getið sé.

Nú er þar til að taka að þær systur, dætur Bárðar, komu
heim til Laugarbrekku og segja föður sínum hversu farið
hafði með þeim Rauðfeld og Helgu dóttur hans. Bárður varð
við það mjög reiður og spratt þegar upp og gekk í burtu og
til Arnarstapa. Hann var þá mjög dökkur yfirlits. Eigi var
Þorkell heima. Hann var genginn til sjóvar.

Piltarnir, Rauðfeldur og Sölvi, voru úti. Þá var annar
þeirra ellefu vetra en annar tólf. Bárður tók þá báða
undir sína hönd hvorn og gekk með þá til fjalls. Ekki
gerði þeim um að brjótast því að svo var Bárður sterkur að
hann mátti svo halda þó að væru fullrosknir menn.

En er hann kom í fjallið upp kastaði hann Rauðfeld í gjá
eina stóra og svo djúpa að Rauðfeldur var þegar dauður er
hann kom niður. Þar heitir nú Rauðfeldsgjá. Hann gekk með
Sölva nokkuru lengra þar til er hann kom á einn hamar
hávan. Þar kastaði hann Sölva ofan fyrir. En er hann kom
niður brotnaði hausinn og dó hann svo. Þar heitir síðan
Sölvahamar. Eftir það gekk hann aftur til Arnarstapa og
segir dauða þeirra bræðra og gekk síðan heim á leið.

Þá kom Þorkell heim og spurði hversu að hafði borist um
líflát sona sinna. Hann snýr þá í veginn eftir bróður
sínum og er þeir fundust varð ekki af kveðjum utan þeir
ráðast þegar á og gekk flest upp fyrir þeim. Það varð um
síðir að Þorkell féll því að Bárður var þeirra sterkari.
Þorkell lá eftir fallið stund þá en Bárður gekk heim.
Brotnað hafði lærleggur Þorkels í glímu þeirra bræðra. Þá
stóð hann upp og hnekkti heim. Síðan var bundið um fót
hans og greri hann mjög að heilu. Hann var síðan kallaður
Þorkell bundinfóti.

Þegar er hann var gróinn fór hann burt af Snjófellsnesi
með allt sitt og austur til Hængs Þorkelssonar. Hans móðir
var Hrafnhildur, dóttir Ketils hængs úr Hrafnistu. Hann
hafði numið alla Rangárvöllu og bjó að Neðra-Hofi.

Með ráði Hængs nam Þorkell land umhverfis Þríhyrning og
bjó þar undir fjallinu sunnan. Er hann þar talinn með
landnámsmönnum. Hann var hamrammur mjög. Þá átti hann
þessi börn við konu sinni: Börk blátannarskegg, föður
Starkaðar undir Þríhyrningi, og Þórný, er átti Ormur
Stórólfsson, og Dagrún móðir Bersa.