Hrólf ch. 47

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Nú leið svá langar stundir, at Hrólfr konungr ok kappar hans
sátu með friði í Danmörk. Leitaði engi á þá. Stóðu allir hans
skattkonungar í hlýðni við hann ok guldu honum sína skatta,
ok svá gerði Hjörvarðr, mágr hans.

Nú var eitthvert sinn, at Skuld drottning mælti við Hjörvarð
konung, bónda sinn, með þungum anda: "Þat fellr mér lítt, at
vit skulum gjalda skatt Hrólfi konungi ok vera nauðpínd undir
hann, ok skal þat ekki vera lengr, at þú sért undirmaðr
hans."

Hjörvarðr segir: "Þat mun oss best gegna sem öðrum at líða
þat ok láta allt vera kyrrt."

"Þat er lítill þú ert fyrir þér," sagði hún, "at þú vilt þola
hvers kyns skammir, er þér eru gerðar."

Hann sagði: "Þat er ekki möguligt at fást við Hrólf konung,
því at engi þorir móti honum rönd at reisa."

"Því eru þér svá litlir fyrir yðr," sagði hún, "at engi
krellr er í yðr, ok hefir sá eigi jafnan, sem ekki hættir. Nú
má slíkt eigi vita, fyrr en reynt er, hvárt Hrólfi konungi má
ekki bella né köppum hans. En nú er svá komit," sagði hún,
"at ek ætla hann muni með öllu sigrlauss, ok eigi þætti mér
fjarri at reyna þat, ok þótt hann sé mér skyldr, þá skal ek
honum ekki hlífa, ok því er hann einatt heima, at sjálfan
hann grunar, at hann muni missa sigrinn. Skal ek nú setja ráð
til, ef bíta vildi, ok skal nú ekki af draga allra bragða í
at leita, at yfir taki."

Var Skuld in mesta galdrakind ok var út af álfum komin í
móðurætt sína, ok þess galt Hrólfr konungr ok kappar hans.
"Skal nú fyrst senda menn til Hrólfs konungs ok biðja hann
þess, at hann unni mér at gjalda eigi skattinn á þremr árum
inum næstu, ok þá mun ek gjalda honum allan í senn upp eptir
því, sem hann á at réttu. Nú þykki mér meiri ván, at þetta
bragð dugi, ok ef þetta gengst við, þá skulum vér kyrru fyrir
halda."

Nú fara sendimenn í milli eptir því, sem drottning beiddi.
Hrólfr konungr játar þessu um skattinn, sem beðit var.