Bós ch. 16

The new edition is either unpublished or unavailable. The following is taken from an old edition (Skj where relevant):

Síðan bjuggust þeir við brúðlaupum sínum Herrauðr ok Bósi, ok
skorti nú eigi tilföng bæði nóg ok góð, ok stóð veizlan
mánuð, ok váru menn með virðuligum gjöfum á burt leystir. Tók
Herrauðr þá konungsnafn yfir öllum þeim ríkjum, sem faðir
hans hafði stýrt.

Litlu síðar söfnuðu þeir liði ok fóru til Bjarmalands, ok
beiddi Bósi sér þar viðtöku ok taldi þat til, at Edda ætti
land allt eftir föður sinn, er nú var orðin eiginkona hans,
ok segist hann svá helzt mega bæta landsmönnum þann
mannskaða, sem þeir höfðu af honum fengit, at vera konungr
yfir þeim ok styrkja þá með lögum ok réttarbótum. Ok með því
at þeir váru höfðingjalausir, þá sá þeir engan sinn kost
vænna en taka hann sér til konungs. Var Edda þeim kunnig áðr
at öllum góðum siðum. Gerðist Bósi nú konungr yfir
Bjarmalandi.

Hann átti son við frillu sinni, þeiri er hann herti jarlinn
hjá. Sá hét Sviði inn sókndjarfi; hann var faðir Vilmundar
viðutan.

Bósi fór austr á Glæsivöllu ok sætti þá Goðmund konung ok
Herrauð. Þau Hleiðr unnust mikit. Þeira dóttir var Þóra
borgarhjörtr, er Ragnarr loðbrók átti.

Svá hefir sagt verit, at í gammsegginu því, sem þeir sóttu
til Bjarmalands, hafi fundizt yrmlingr sá, er gullslitr var
á, ok gaf Herrauðr konungr hann dóttur sinni í tannfé, en hún
lét leggja gull undir hann, ok óx hann svá mikit, at hann lá
í hring um skemmu hennar, ok varð svá grimmr, at engi þorði
næri honum at koma nema konungr ok sá, er honum færði mat.
Uxa gamlan þurfti ormrinn í mál, ok þótti hann in mesta
meinvættr. Heitstrengdi Herrauðr konungr þess at gifta þeim
einum manni Þóru, dóttur sína, sem þyrði at ganga í skemmuna
til máls við hana ok af réði orminn. En þat þorði engi fyrr
at gera en til kom Ragnarr, sonr Sigurðar hrings. Sá Ragnarr
var síðan kallaðr loðbrók, ok tók hann nafn af klæðum sínum,
er hann lét gera sér, þá er hann vann orminn.

Ok lúkum vér hér nú sögu Bögu-Bósa.

[ok signi þá scta Busla alla sem hér hafa til hlýtt, lesit og
skrifat, eðr hér nökkut til fengit eðr gott at gjört A-M-E-N.
[ekki prentað í öllum útgáfum]]