Tarrin Wills and Stefanie Gropper (eds) 2007, ‘Anonymous Poems, Hugsvinnsmál 20’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, pp. 372-3.
Ýmisgjarn vertu aldrigi,
ok sáttr vertu við sjálfan þik;
seggjum öngum verðr samhuga,
ef hann er sundrþykkr við sik.
Vertu aldrigi ýmisgjarn, ok vertu sáttr við þik sjálfan; verðr samhuga öngum seggjum, ef hann er sundrþykkr við sik.
‘Never be wayward, and be at peace with yourself; [one] comes to agreement with no-one, if he is not in agreement with himself.’
Lat. parallel: (Dist. I, 4) Sperne repugnando tibi tu contrarius esse: / conveniet nulli, qui secum dissidet ipse ‘Strongly avoid being contrary to yourself; he agrees with no one who disagrees with himself’.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Ÿmisgiarn vertu alldri, og sattur vertu | vid sialfann þig. Seggium øngvum verdur samhuga ef hann er sundurþickur vid | sig.
(VEÞ)
Ýmisgjarn
vertu aldrigi,
sáttr vertu við sjálfan þik;
við seggja öngum
verðr sá samhuga,
er hann er sundrþykkr við sik.
y mis giarn wert þu | alldreij sꜳttur wert þu wid sialfan þig· wid | seggia aunguann werdr sꜳ samhuga er hann | er sundur þyckur wid sig |
(TW)
Ýmisgjarn
vertu aldrigi,
sæzt við sjálfan þik;
við seggja öngum
verðr samhuga,
er sundrþykkizvið sik.
Ymisgiarn vertu alldreı̈, sættst vid siälfann þíg, | vid seggia au[..]gvann verdur sá samhuga, er sundur-|þyckest vid sig.
(TW)
†Omis giar[...]†
vertu aldrigi,
sáttr vertu við †[...]† ;
†vid [...]† öngum
verðr manni samhuga,
†ef hega† hann er †sund[...] [...]† .
Omis giar[...] vertu alldregi sattur vertu vid [...] | annvngum verdur manni samhvga ef hega hann er sund[...] |
(VEÞ)
Ýmisgjarn
vertu aldrigi,
ok sáttr við sjálfan þik;
seggjum öngum
verðr maðr sá samhugi,
ef hann er sundrþykkr †við s[...]† .
[...] og saṫṫr vid sialfan þig· seggia avngvm verdr madr sa samhvgi ef hann er svndur þyckur vid s[...] |
(VEÞ)
Ýmisgjarn
vertu aldrigi,
sáttr vertu við sjálfan þik;
seggjum öngum
verðr sá samhuga,
ef hann er sundrþykkr við sjálfan sik .
ymis giarn verttv alldri | sattur ver þv vit sialfan þik seggia aungvm uerdr sa samhvga ef hann er | sundr þyckur vid sialfan sik ·
(VEÞ)
vijns | giarn vertu alldre, enn sättur vid siälffan þig, | Seggia óngum verdur sä samhuga, ef hann er sundur | þickur vid siälfan sig.
(VEÞ)
Skj: Anonyme digte og vers [XIII], [C. E/5]. Hugsvinnsmál 20: AII, 173, BII, 189, Skald II, 98, NN §3266B Anm.; Hallgrímur Scheving 1831, 10, Konráð Gíslason 1860, 549, Gering 1907, 6, Tuvestrand 1977, 82, Hermann Pálsson 1985, 37.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.