Diana Whaley (ed.) 2009, ‘Arnórr jarlaskáld Þórðarson, Magnússdrápa 5’ in Kari Ellen Gade (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 2: From c. 1035 to c. 1300. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 2. Turnhout: Brepols, pp. 213-15.
Afkarlig varð jarla
orðgnótt, sús hlaut dróttinn;
fylgði efnð, þvís ylgjar
angrtælir réð mæla:
at framm í gný grimmum
grafnings und kló hrafni
fúss lézk falla ræsir
feigr eða Danmǫrk eiga.
Orðgnótt jarla, sús dróttinn hlaut, varð afkarlig; efnð fylgði, þvís {{angrtælir} ylgjar} réð mæla: at ræsir lézk fúss falla feigr und kló hrafni framm í {grimmum gný grafnings} eða eiga Danmǫrk.
‘The lordly wealth of words with which the liege was endowed was prodigious; his deeds matched what the grief-beguiler [GLADDENER] of the she-wolf [WARRIOR = Magnús] did say: that the prince said, glad, he would fall doomed under the claw of the raven, ahead in the cruel clash of the graven shield [BATTLE], or else possess Denmark.’
In Hkr, Snorri tells of a message that Magnús sent to the Danes after Hǫrðaknútr’s death in England, reminding them of his claim to Denmark, and takes this st. as a reference to this. In Fsk too, Hǫrðaknútr is said to have died in England. Magnús receives the news in Norway and vows publicly to possess Denmark; there is no mention of an embassy to the Danes. In H-Hr and Flat, the st. follows the account, mentioned in the Context to Arn Hryn 9, of the feast held for Magnús in Denmark at which Hǫrðaknútr is poisoned. In the H-Hr version Magnús declaims his vow immediately, while in Flat it is spoken after his return to Norway.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Afkarlig varð jarla
orðgnótt, sús hlaut dróttin;
fylgði efnð, þvís ylgjar
angrtælir réð mæla:
ok framm í gný grimmum
grafnings und kló hrafni
fúss lézk falla ræsir
feigr eða Danmǫrk eiga.
Afkárlig varþ jarla | orðgnótt su er ⸌h⸍lꜹt drottin | fylgðe efnd þvi er ylgiar | angr tælir reð mæla | ok fram i gny grimmum | grafnings und kló rafni | fus letz falla ræsir | feigr eða danmorc eiga. |
(VEÞ)
Afkarlig varð jarla
orðgnótt, sú hlaut dróttinn;
fylgði efnð, þvís ylgjar
angrtælir læt mæla:
at framm í gný grimmum
grafning und kló hrafni
fúss lézk falla ræsir
feigð eða Danmǫrk eiga.
Afkarlig varð jarla
orðgnótt, sús hlaut dróttinn;
fylgði efnð, þvís ylgjar
angrtælir réð mæla:
at framm í gný grimmum
grafnings und kló hrafni
fúss lézk falla ræsir
feigr eða Danmǫrk eiga.
Afkarlig varþ iarla orð gnótt sv er hlꜹ́t drottíɴ fylgði efnd | þvi er ylgíar angr tælír reð mǽla · at fram i gny grímmom | grapníngs vnd klo hrafní fv́s letz falla ræsir feígr eða dan ⸝mork eíga·⸜ |
(VEÞ)
Afkarlig varð jarla
orðgnótt, sús hlaut dróttinn;
fylgði efnð, þvís ylgjar
angrtælir réð mæla:
at framm í gný grimmum
grafnings und kló hrafni
fúss lézk falla ræsir
feigr eða Danmǫrk eiga.
Afkarlig varð jarla
orðgnótt, sús hlaut dróttinn;
fylgði efnð, þvís ylgjar
angrtælir réð mæla:
at framm í gný grimmum
grafnings und kló hrafni
fúss lézk falla ræsir
feigr eða Danmǫrk eiga.
†Af kærlig† varð jǫfra
orðgnótt, sús hlaut dróttinn;
fylgði †eimd†, þvís ylgjar
angrtælir réð mæla:
at framm í gný grimmum
grams und kló jafni
fúss lézk falla ræsir
feigr eða Danmǫrk eiga.
Afkarlig var árla
orðgnótt, sús hlaut dróttinn;
fylgði efnð, þvís ylgjar
angrtælir réð mæla:
at framm í gný grimmum
grafnings und kló hrafni
fúss lézk falla ræsir
feigr eða Danmǫrk eiga.
Afkarlig varð árla
orðgnótt, sús hlaut dróttinn;
fylgði efnð, þvís ylgjar
angrtælir réð mæla:
at framm í gný grimmum
grafnings und kló hrafni
fúss lét falla ræsir
feigr eða Danmǫrk eiga.
Afkarlig varð árla
orðgnótt, sús hlaut dróttinn;
fylgði erfð, því at ylgjar
angrtælir réð mæla:
at framm í gný grimmum
grafnings und fló hrafni
fúss lézk falla ræsir
feigr eða Danmǫrk eiga.
Ákaflig varð jarla
orðgnótt, sús hér dróttni;
fylldi efnð, sú er ylgjar
angrtælir réð mæla:
at framm í gný grimman
grafnings odd kló hrafni
fúss lézk falla ræsir
feigr eða Danmǫrk eiga.
Skj: Arnórr Þórðarson jarlaskáld, 3. Magnúsdrápa 5: AI, 339, BI, 312, Skald I, 158, NN §§818, 819A, 2989A; Hkr 1893-1901, III, 35-6, ÍF 28, 32-3, Hkr 1991, 577 (Mgóð ch. 18), F 1871, 178, E 1916, 19; Fsk 1902-3, 202 (ch. 40), ÍF 29, 216 (ch. 48); Fms 6, 49 (Mgóð ch. 24), Fms 12, 131; Flat 1860-8, III, 272, Andersson and Gade 2000, 112, 468 (MH); Whaley 1998, 192-5.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.