Diana Whaley (ed.) 2009, ‘Arnórr jarlaskáld Þórðarson, Magnússdrápa 17’ in Kari Ellen Gade (ed.), Poetry from the Kings’ Sagas 2: From c. 1035 to c. 1300. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 2. Turnhout: Brepols, pp. 226-7.
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi.
Hlóð, en hôla tœðu
hirðmenn ara grenni,
auðar þorn fyr ǫrnu
ungr valkǫstu þunga.
Allvaldr réð eigi gjalda Dǫnum svik eklu; fullhugaðr tyggi lét lið Falstrbyggva falla. {Ungr þorn auðar} hlóð þunga valkǫstu fyr ǫrnu, en hirðmenn tœðu {grenni ara} hôla.
‘The mighty ruler did not repay the Danes for their deceit meagrely; the high-mettled prince made the troop of Falster-dwellers fall. The young thorn-tree of treasure [MAN] piled up heavy heaps of slain for eagles, and retainers served the feeder of the eagle [WARRIOR] excellently.’
In Hkr, Fsk, Flat and H-Hr it is mentioned that Magnús next turned south (on Fsk Aˣ, see Note to st. 16 [All]). Hkr and H-Hr specify that he went to Falster (Falstr) on a punitive expedition against Sveinn’s supporters. In SnE (and LaufE), st. 17/5-8 is quoted in the same context as st. 12/5-8; the illustrative man-kenning is þorn auðar ‘thorn-tree of treasure’.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
Svik réð eigi †ecko†
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi.
Hlóð, en hôla tœðu
hirðmenn ara grenni,
auðar þorn fyr ǫrnu
ungr valkǫstu þunga.
Svic reð eigi ecko | allvaldr dꜹnom giallda | let fullhugaðr falla | falstr byɢva liþ tiɢi | hloð eɴ hála toðo | hirð menn ara grenni | ꜹðar þorn fyrir ǫrno | ungr valkꜹsto þunga |
(VEÞ)
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi.
Hlóð, en hôla †taðo†
hirðmenn ara grenni,
auðar þorn fyr ǫrnu
ungr valkǫstu þunga.
Svik réð eigi af eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi.
Hlóð, en hôla †tiaðo†
hirðmenn ara grenni,
auðar þorn fyr ǫrnu
ungr valkǫstu þunga.
Svik reð eigi af eklo allvalldr dꜹnom giall | da lét fvll hvgaðr falla falstr byɢva liþ tíɢí · hloð | eɴ hala tiaðo hirþ menn ara greɴi ꜹþar þorn fyrir orno vngr | val kꜹsto þvnga·
(VEÞ)
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi.
Hlóð, er hôla téðu
hirðmenn ara †grænni†,
auðar þorn fyr ǫrnu
ungr valkǫstu þunga.
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi.
Hlóð, er hôla téðu
hirðmenn ara grenni,
auðar þorn fyr ǫrnu
ungr valkǫstu þunga.
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggja lið tyggi.
Hlóð, en hôla tœðu
hirðmenn ara grenni,
auðar þorn fyr ǫrnu
ungr valkǫstu þunga.
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggja lið tyggi.
Hlóð, en hæla tœðu
hirðmenn ara grenni,
auða þorn fyr ǫrnu
ungr valkǫstu þunga.
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
†flastr†byggva lið tyggi.
Hlóð, en hôla tœðu
hirðmenn ara grenni,
auðar þorn fyr ǫrnum
ungr valkǫstu þunga.
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggja lið tyggja.
Hlóð, en hôla tœðu
hirðmenn ara grenni,
auðar þorn fyr ǫrnu
ungr valkǫstu þunga.
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi.
Hlóð, en hôla téðu
hirðmenn arn- grenni,
auðar þorn fyr ǫrnu
ungr valkǫstu þunga.
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi.
Hlóð, en hôla téðu
hirðmenn ara grenni,
auðar þorn fyr ǫrnu
ungr valkǫstu þungu.
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi.
Hlóð, en hôla téðu
hirðmenn †a[...]† grenni,
auðar þorn fyr ǫrnum
ungr valkǫstu þunga.
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi.
†hl[...]†, en hôla †tyþo†
hirðmenn ara †grænni†,
auðar þorn fyr ǫrnu
†v[...] valkos[...] [...]unga†.
Hloð ænn hála tæðv hirðmenn ara grenni aldar þo | rn fyrir ǫrnv vngr valkǫstv þvnga ,̈
(VEÞ)
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi.
Hlóð, en harðla tœðu
hirðmenn ara grenni,
auðar þorn fyr ǫnnum
ungr valkǫstu þunga.
Svik réð eigi eklu
allvaldr Dǫnum gjalda;
lét fullhugaðr falla
Falstrbyggva lið tyggi.
Hlóð, en hôla téðu
hirðmenn ara grenni,
auðar þorn fyr ǫrnum
ungr valkǫstu þunga.
Skj: Arnórr Þórðarson jarlaskáld, 3. Magnúsdrápa 17: AI, 342-3, BI, 315, Skald I, 160; Hkr 1893-1901, III, 68, ÍF 28, 62, Hkr 1991, 597 (Mgóð ch. 34), F 1871, 190, E 1916, 31; Fsk 1902-3, 215 (ch. 42), ÍF 29, 225 (ch. 50); Fms 6, 89 (Mgóð ch. 41), Fms 12, 139; Flat 1860-8, III, 285, Andersson and Gade 2000, 126, 471 (MH); SnE 1848-87, I, 416-17, II, 326, 437, 586, SnE 1931, 148, SnE 1998, I, 66; LaufE 1979, 374; Whaley 1998, 214-15.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.