Valgerður Erna Þorvaldsdóttir (ed.) 2007, ‘Anonymous Poems, Brúðkaupsvísur 16’ in Margaret Clunies Ross (ed.), Poetry on Christian Subjects. Skaldic Poetry of the Scandinavian Middle Ages 7. Turnhout: Brepols, p. 540.
‘Skuldar máttu, ský-Baldr,
skilja — eru sakir til
sárar — þótt sie mier
sorgir í hugar borg.
Væn hugðumz vera þín
vinmær allkær,
báru, en þú bregðz mier
bálruðr, um það mál.
‘Máttu skilja, {{Skuldar ský}-Baldr}, þótt mier sie sorgir í {borg hugar}; sárar sakir eru til. Hugðumz vera þín væn, allkær vinmær, en þú bregðz mier, {{báru bál}ruðr}, um það mál.
‘‘You can understand, Baldr <god> of the cloud of Skuld <valkyrie> [(lit. ‘cloud-Baldr of Skuld’) SHIELD > WARRIOR], seeing that I have cares in the stronghold of the mind [BREAST]; grievous offences are the cause. I thought I was your beautiful, very dear beloved maiden, but you deceive me, bush of the flame of the wave [(lit. ‘flame-bush of the wave’) GOLD > MAN], in that matter.’
Both in Mar and here Mary represents herself as the young man’s true betrothed.
Text is based on reconstruction from the base text and variant apparatus and may contain alternative spellings and other normalisations not visible in the manuscript text. Transcriptions may not have been checked and should not be cited.
‘Skuldar máttu, ský-Baldr,
skilja — eru sakir til
sárar — þótt sie mier
sorgir í hugar borg.
Væn hugðumz vera þín
mínmær allkær,
báru, en þú bregðz mier
bálruðr, um það mál.
Skvlldar mattv skyballdur · skílía eru sakir til · sarar þott síe mier · sorgir i hvgar bórg · væn hugd | unzt vera þín · mín mær all kær · baru enn þu bregdzt mier · ba̋lrvdur vm þat mal · |
(VEÞ)
‘Skuldar máttu, ský-Baldr,
skilja — eru sakir til
sárar — þótt sie mier
sorgir í hugar borg.
Væn hugðumz vera þín
mínmær allkær,
báru, en þú bregðz mier
bálruðr, um það mál.
Skvlldar mattv skyballdvr | skílía eru sakir til | sarar þȯtt sie mier | sorgir i hvgarborg | væn hvgdunzt vera þín | mín mær allkær | barv enn þv bregdzt mier | ba̋lrvdvr vm þat mal. |
(VEÞ)
‘Skuldar máttu, ský-Baldr,
skilja — eru sakir til
sárar — þótt sie mier
sorgir í hugar borg.
Væn hugðumz vera þín
mínmær allkær,
báru, en þú bregðz mier
bálruðr, um það mál.
Skuldar máttu skýbaldr | skilja eru sakir til | sárar þótt sꜵ̀ mꜵr | sorgir í hugar borg | væn hugðunzt vera þín | mín mær allkær, | báru en þú bregzt mꜵr | bálruðr um þat mál. |
(VEÞ)
‘Skuldar máttu, ský-Baldr,
skilja — eru sakir til
sárar — þótt sie mier
sorgir í hugar borg.
Væn hugðumz vera þín
vinmær allkær,
báru, en þú bregðz mier
bálruðr, um það mál.
Skuldar máttu skýbaldur | skilja eru sakir til | sárar þótt sé mér | sorgir í hugar borg, | væn hugðunst vera þín | vinmær alkær, | báru en þú bregzt mér | bálruðr um þat mál. |
(VEÞ)
ÍM II, 132.
Use the buttons at the top of the page to navigate between stanzas in a poem.
The text and translation are given here, with buttons to toggle whether the text is shown in the verse order or prose word order. Clicking on indiviudal words gives dictionary links, variant readings, kennings and notes, where relevant.
This is the text of the edition in a similar format to how the edition appears in the printed volumes.
This view is also used for chapters and other text segments. Not all the headings shown are relevant to such sections.