Egils saga Skalla-Grímssonar
- 60.1. ‘Kom hann þar að kveldi dags, og reið hann þegar í borgina; hann hafði síðan hatt yfir hjálmi, og alvæpni hafði hann. Egill spurði, hvar garður sá væri í borginn...’
- 60.2. ‘Sá maður segir: ‘Það er mér lítið starf að reka þetta erindi.’ Hann gekk inn í stofuna og mælti stundar hátt: ‘Maður er hér kominn úti fyrir dyrum,’ segir hann,...’
- 60.3. ‘Arinbjörn segir: ‘Gakk og bið hann bíða úti, og mun hann eigi lengi þurfa.’’
- 60.4. ‘Hann gerði sem Arinbjörn mælti, gekk út og sagði sem mælt var við hann. Arinbjörn bað taka upp borðin. Síðan gekk hann út og allir húskarlar hans með honum; og ...’
- 60.5. ‘’Hefir þú nokkura menn hitt í borginni,’ segir Arinbjörn, ‘þá er þig muni kennt hafa, áður þú komst hér í garðinn?’
’Engi,’ segir Egill.
’Taki menn þá vopn s...’
- 60.6. ‘Þeir gerðu svo, og er þeir voru vopnaðir og allir húskarlar Arinbjarnar, þá gekk hann í konungsgarð; en er þeir komu til hallar, þá klappaði Arinbjörn á dyrum o...’
- 60.7. ‘Síðan ganga þeir inn; gekk Arinbjörn fyrir konung og kvaddi hann. Konungur fagnaði honum og spurði, hvað er hann vildi.
Arinbjörn mælti: ‘Eg fylgi hingað þeim ...’
- 60.8. ‘Þá litaðist konungur um, og sá hann fyrir ofan höfuð mönnum, hvar Egill stóð, og hvessti augun á hann og mælti: ‘Hví varstu svo djarfur, Egill, að þú þorðir að ...’
- 60.9. ‘Þá gekk Egill að borðinu og tók um fót konungi ... Eiríkur konungur sagði: ‘Ekki þarf eg að telja upp sakar á hendur þér, en þó eru þær svo margar og stórar, að...’
- 60.10. ‘Gunnhildur mælti: ‘Hví skal eigi þegar drepa Egil, eða manstu eigi nú, konungur, hvað Egill hefir gert, drepið vini þína og frændur og þar á ofan son þinn, en n...’
- 60.11. ‘Arinbjörn segir: ‘Ef Egill hefir mælt illa til konungs, þá má hann það bæta í lofsorðum þeim, er allan aldur megi uppi vera.’
Gunnhildur mælti: ‘Vér viljum ekk...’
- 60.12. ‘Þá mælti Arinbjörn: ‘Eigi mun konungur láta að eggjast um öll níðingsverk þín; eigi mun hann láta Egil drepa í nótt, því að náttvíg eru morðvíg.’
Konungur segi...’
- 60.13. ‘Arinbjörn þakkaði konungi orð sín. ‘Væntum vér, herra, að héðan af muni skipast mál Egils á betri leið; en þó að Egill hafi stórt til saka gert við yður, þá lít...’
- 60.14. ‘Var nú svo; og er þeir komu í garðinn, þá ganga þeir tveir í loft nokkurt lítið og ræða um þetta mál. Segir Arinbjörn svo: ‘Allreiður var konungur nú, en heldur...’
- 60.15. ‘Egill segir: ‘Freista skal eg þessa ráðs, er þú vilt, en ekki hefi eg við því búist að yrkja lof um Eirík konung.’
Arinbjörn bað hann freista; síðan gekk hann ...’
- 60.16. ‘Síðan gekk Arinbjörn á brott og út um dyr þær, er ganga mátti upp á húsið, og settist við glugg þann á loftinu, er fuglinn hafði áður við setið; hann sá, hvar h...’
- 61.1. ‘Eiríkur konungur gekk til borða að vanda sínum, og var þá fjölmenni mikið með honum; og er Arinbjörn varð þess var, þá gekk hann með alla sveit sína alvopnaða í...’
- 61.2. ‘Arinbjörn kvaddi konung, en konungur fagnaði honum vel; Arinbjörn mælti: ‘Nú er hér kominn Egill; hefir hann ekki leitað til brotthlaups í nótt. Nú viljum vér v...’
- 61.3. ‘Þá mælti Gunnhildur: ‘Hættu, Arinbjörn, og tala ekki svo langt um þetta; margt hefir þú vel gert við Eirík konung, og hefir hann það fullu launað; er þér miklu ...’
- 61.4. ‘Þá segir Arinbjörn: ‘Ef þú, konungur, og þið Gunnhildur hafið það einráðið, að Egill skal hér enga sætt fá, þá er það drengskapur að gefa honum frest og fararle...’
- 61.5. ‘Gunnhildur mælti: ‘Sjá kann eg á þessu, Arinbjörn, að þú ert hollari Agli en Eiríki konungi; ef Egill skal ríða héðan viku í brott í friði, þá mun hann kominn t...’
- 61.6. ‘Arinbjörn segir: ‘Engi maður mun Eirík kalla að meira mann, þó að hann drepi einn bóndason útlendan, þann er gengið hefir á vald hans. En ef hann vill miklast a...’
- 61.7. ‘Þá segir konungur: ‘Allmikið kapp leggur þú á þetta, Arinbjörn, að veita Agli lið; trauður mun eg til vera að gera þér skaða, ef því er að skipta, ef þú vilt he...’
- 61.8. ‘Vestr fórk of ver,
en ek Viðris ber
munstrandar mar,
svá-s mitt of far;
drók eik á flot
við ísa brot,
hlóðk mærðar hlut
míns knarrar skut.’
- 61.9. ‘Buðumk hilmir löð,
þar ák hróðrar kvöð,
berk Óðins mjöð
á Engla bjöð;
lofat vísa vann,
víst mærik þann;
hljóðs biðjum hann,
því at hróðr of fann....’
- 61.10. ‘Hygg, vísi, at
vel sómir þat,
hvé ek þylja fet,
ef ek þögn of get;
flestr maðr of frá,
hvat fylkir vá,
en Viðrir sá,
hvar valr of lá.’
- 61.11. ‘Óx hjörva glöm
við hlífar þröm,
guðr óx of gram,
gramr sótti fram;
þar heyrðisk þá,
þaut mækis á,
malmhríðar spá;
sú vas mest of lá....’
- 61.12. ‘Vasat villr staðar
vefr darraðar
of grams glaðar
geirvangs raðar;
þars í blóði
enn brimlá-móði
völlr of þrumði,
und véum glumði.’
- 61.13. ‘Hné folk á fit
við fleina hnit;
orðstír of gat
Eiríkr at þat.’
- 61.14. ‘Fremr munk segja,
ef firar þegja,
frágum fleira
til frama þeira,
óxu undir
við jöfurs fundi,
brustu brandar
við bláar randar.’
- 61.15. ‘Hlam heinsöðul
við hjaldrröðul,
beit bengrefill,
þat vas blóðrefill;
frák, at felli
fyr fetilsvelli
Óðins eiki
í éarnleiki.’
- 61.16. ‘Þar vas eggja at
ok odda gnat;
orðstír of gat
Eiríkr at þat.’
- 61.17. ‘Rauð hilmir hjör,
þar vas hrafna gjör,
fleinn hitti fjör,
flugu dreyrug spjör;
ól flagðs gota
fárbjóðr Skota,
trað nipt Nara
náttverð ara.’
- 61.18. ‘Flugu hjaldrs tranar
á hræs lanar,
órut blóðs vanar
benmás granar,
sleit und freki,
en oddbreki
gnúði hrafni
á höfuðstafni.’
- 61.19. ‘Kom gríðar læ
at Gjalpar skæ;
bauð ulfum hræ
Eiríkr of sæ.’
- 61.20. ‘Lætr snót saka
sverð-Frey vaka,
en skers Haka
skíðgarð braka;
brustu broddar,
en bitu oddar,
báru hörvar
af bogum örvar.’
- 61.21. ‘Beit fleinn floginn,
þá vas friðr loginn,
vas almr dreginn,
varð ulfr feginn;
stósk folkhagi
við fjörlagi,
gall ýbogi
at eggtogi.’
- 61.22. ‘Jöfurr sveigði ý,
flugu unda bý;
bauð ulfum hræ
Eiríkr of sæ.’
- 61.23. ‘Enn munk vilja
fyr verum skilja
skapleik skata,
skal mærð hvata;
verpr ábröndum,
en jöfurr löndum
heldr hornklofi;
hann's næstr lofi.’
- 61.24. ‘Brýtr bógvita
bjóðr hrammþvita,
muna hodd-dofa
hringbrjótr lofa;
mjök's hánum föl
haukstrandar möl;
glaðar flotna fjöl
við Fróða mjöl.’
- 61.25. ‘Verpr broddfleti
af baugseti
hjörleiks hvati,
hann es baugskati;
þróask hér sem hvar,
hugat mælik þar,
frétt's austr of mar,
Eiríks of far.’
- 61.26. ‘Jöfurr hyggi at,
hvé ek yrkja fat,
gótt þykkjumk þat,
es ek þögn of gat;
hrærðak munni
af munar grunni
Óðins ægi
of jöru fægi.’
- 61.27. ‘Bark þengils lof
á þagnar rof;
kannk mála mjöt
of manna sjöt;
ór hlátra ham
hróðr bark fyr gram;
svá fór þat fram,
at flestr of nam.’
- 62.1. ‘Eiríkur konungur sat uppréttur, meðan Egill kvað kvæðið, og hvessti augun á hann; og er lokið var drápunni, þá mælti konungur:
’Besta er kvæðið fram flutt, en ...’