1hverfa vb.
(cf. ²hverfa vb.) 1hverfa vb. [408] 2hverfa vb. [25]
Status: excerpted citation slips citation text supplemented structured definitions in Danish definitions in English
A.
1) tage (et sted) hen, vende
hvrfv þeiʀ þangat at eige yrðe þeiʀ fyrir ꜹgum v vina sinna
ÓTOddS 3727lét Gamli konungr blása herblástr ok setja upp merki, ok skaut á fylking; hurfu at því allir Norðmenn, en Danir flýðu til skipanna
Hkrᴵˣ 20417Hvarf hann þá vestr í fjǫrðu, en setti eptir Kægil-Bjǫrn ok Þorgeir stafsenda
StuᴵᴵR11127ˣ 2818Hvert skulum ver þa hverfa eptir þinn dag, Þorsteinn sagdi hon
ÞSHDrˣ 23420
● hverfa heim
● ‖ impers.: hverfr hugr [e-m] [um e-t] (ngn) skifter mening (om ngt)
2) bære hen, udvikle sig
3*) ?svirre
4) overgå (til ngt)
Sua skal skipta spakono arfi. at luti skal gora fim Oc skal hverfa en sætte lutr af enom fyrsta í hvam í vazdal
DI I ([c1200]: AM 279 a) 30514þa ero eptir luter .II. Af ꜹðrom þeirra skal hverfa sætungr a Gunsteinstaðe
DI I ([c1200]: AM 279 a) 30520ef sa maðr er ꝍræigi. er þæiri kirkiu a up at hallda. þa huærfr kirkia þingat sem sa bꝍr er. er kirkia stænðr a
EiðKrA 38832
5) [í e-t] være placeret (i ngt), tilhøre (ngt)
En hit micla Asia ero kallað oll riki þau er told ero af Índia lande alt híngat til. oc þangat huerfr sum Suíþioð hín micla
EncHauksb 15514Sikiley ... ‹hv›erfr i þann hluta heims, er Eyropa heitir
Encᴵ 1019
6) [e-t] fuldføre, gå
7)
● himinn hverfr himlen hvælver sig
himiɴ huerfr heimr er bygðr. vindr þytr. vötn til sævar falla
GrgKonᴵ 20617himinn huerfr. heimr er bygdr
Heiðy 9919himinn hverfr
Gr 2331svo vitt sem ... himin hverfvr
FormBrúðᴵ 1651
8)
● ‖ præt. part.: horfinn [e-u/e-m / í e-u] omgivet, omringet, dækket
Hann fal þa øngul, þann er h[or]venn [var agni oc eigi sia m]ate, i [ez]lino
Niðrst¹ 430i þvi heyrþu þeir, at bærinn var horfinn maunnum
Orkn325I 7715i þvi fialli var eínn klettr slettr ofan ok hor[f]inn lavfgvðvm viði
Bær 1119Biorn oc ulfr skal i huers manz morku veiðande uera huerium sem uil nema þar at eins er biorn er horfin ‹i hiði›
Landsl 1425Catelina uarð uarr þess huar þa uar komið þæira mali að fiallgarðinum uar lukt um þa en sa ut uegrinn er uar til bygdanna þa uar horfinn mꜹnnum ok uar það herr u uigr
~ lat.copiis hostium sese clausum
21433 Rómv595(2010) 2151hann var vel vinum horfinn
NjM 43914Biornn ok vlfr skal i huers mannz morkum veíðandí vera ... nema þar at eíns er bio᷎rnn er horfínn i hiði
Landsl1154 16825urðo menn varir við, at be᷎rinn var horfinn monnum, ok herðu (ɔ: heyrðu, cf. ed. note) þeir vapna brak
StuᴵK 4474þa sa Silvester sik horfinn ridderalidi miklu ok ætladi, at hann mundi þa vera til pisla ‹leiddr›
Silv 25120þersir cardinales vóru harðla kynstórir þar með fullríkir ok vinum horfnir
Æv²²624 7928vissu þæir æighi fyʀ enn garðrenn var hvorvenn allr mannum oc matti engi þæim at liði koma
FskAˣ 37727
9)
● ‖ præt. part.: horfinn [e-u] beriget (med ngt), velsignet (med ngt)
Sæmdum var hann svá horfinn, at fram yfir skólann allan hafði hann mikkla skipan í ríkinu, bæði af kirkjunni ok curia
Æv⁸⁷ 25620hugleiðir hann ... hverr kaupmaðr sá man vera svá kunnigr ok listum horfinn, at hann mátti þvílíku orka
Æv⁴⁸ 15630Þorhallr var litt vinsældvm horfinn
Eir557 61a14
10)
● ‖ præt. part.: horfinn [e-u] bebyrdet (med ngt)
er hann uar fio᷎lskylldum horfinn
~ lat.maioribus adstricto
9332 Rómv595(2010) 9310ok svá var sǫkum horfinn sem hrísla eini
Laxd 4613Hann var horfinn ogurligu vandrædi, hann hafdi barizt vid brodur sinn um arf
ÓH235 18215hann villdi biarga þeim, er skulldum voru horfnir
Silv 24729
11) [af e-u] gå bort, dø
Aller sculum vér at þvi hyggia hversu vér varum borner í hæim þenna. ok þat vita at hvi ver sculum verða. er vér heðan hverfum
HómNo²³ 10117hverr er þar kømr hverfr af sótt ok elli
HeiðrH 114aðr hann hvarf heðan * þa ritadi hann nockvr orð vm domadags ognir
VerA 107bid eg þig ... ad þv seiger mier hvad af þier v̋erdvr vm þann tyma sem þv hverfvr
Tíód10(2009)ˣ 127
12) [?e-n / ?e-m] forlade, svigte
● ‖ impers.: hverfr hugr [e-m] (ngn) bliver overvældet, (ngn) mister besindelsen
● ‖ præt. part.: horfinn [e-m/e-u / í e-u] som er kommet væk fra (ngn/ngt), som har forladt (ngn/ngt), som har opgivet (ngn/ngt)
Nu met þui at þer erot sua horfnir mer, þa gefi Jesus Kristr mer lán miscunnar sinnar
ElisA 711ek vil eigi vera sókn horfinn, þótt ek ganga frá dómi gagna at leita eða annarra ørenda
NjM 3848Segir Þorgil[s] bondvm, at hann var ecki at helldr heradi horfinn ok hann [mun]di til leita, þegar hann þottiz fong a hafa
StuᴵᴵR 27218Hví ertu svá horfinn mér? Eigi em ek horfinn yðr, herra, segir hann, nema nú verðr svá at vera fyrst at sinni
KlmA 3436let þat fylgia þar med, at hann kvez horfinn vera heimsins aptrhvarfe
~ lat.Jam nolo ire ad sæculum
87932 VP 63930Hljóp Egill þá upp ok geymdi eigi at klæðaz, ok tók kirkjulykil ok mælti: þar mun vera Þorgils frændi ok eigi horfinn heimsóknum við mik
StuᴵᴵR11127ˣ 25115Eigi ertu enn horfinn í fyrirsátunum við mik
Þórð²ˣ 20525
● heill eru horfin [e-m] (lykken har forladt (ngn) ɔ:) heldet svigter
voru Sigmundi konungi horfinn heill, ok fell miok lidit fyrir honum
Vǫls 287horfinn eru mer heill, sva at ek vil eigi lata greda mik
Vǫls 2822
● vera (at) heillum horfinn heldet har svigtet (ngn)
mæli ek þat um við þik, Grettir, at þú sér heillum horfinn
Gr 24732vissi ek þat, er Dís var horfin at heillum, at mikit íllt mundi at baki vera
ÞorstVík 39821ertu nú heillum horfinn, Ættartangi, eða hvat?
Vatnˣ 686
13)
● ‖ præs. part.: hverfanda hjól/hvel (om lykkens omskiftelighed)
lif vuina man vera sem a hverfanda hioli læiki ęða stæinn vellti i slo᷎ngv
StjC 4845er með engu moti treystanda ꜳ hennar huerfanda ⸢huæl [var. híol AM 53 fol “B”, etc.]. þvi at þat kann opt undan uelta þa er minnz varir
ÓTᴵ 11415til Grettis kann ek ekki at leggja, því at mér þykkir á mjǫk hverfanda hjóli um hans hagi
Gr 13823
14) [af e-m/e-u / í e-t / ór e-u] [e-m] forsvinde
fell licneski þors oc hvarf allt eɴ þar var eftir dreki ogorligr oc serþi marga heiþna menn
Eras 2019Egi er allmicit vndir þeim moɴom er gvð vill at deyi hvat þeim verðr at bana. helldr vndir þvi hvernigat (ms. hvargat) þeir hverfa eptir banaɴ
Prosper677 1229sleri liósi fyrir hann sem elding væri, en konungr siálfr horfinn, er liósit hvarf af
Ágr 244Ef maðr hirþir fe manz oc huerfr feet or hirzlo hans
GrgKonᴵᴵ 14623Ef scip hverfr oc se ecki til spurt a .iii. sumrum. enda se spurt af þeim lavndom öllom er vár tunga er a. oc sva af þvi landi sem þeir foro af. Þa ...
GrgStað 9415daðer ok drængskaper ok allzkonar goðlæikr er skryddi ok pryddi lif þæirra er guði likaðo. ok þæirra er i þæssa hæims atgærðom frægðost ok vinsælldozt i fyrnskonne huerfr þess giorsamlegre sem hæims þæssa dagar mæirr fram liða
Menota: 17va27 Streng 418spurði Olafr konungr at scip þat var horfit er hann hafði sent til Fęreyia
FærÓH 3368hvarf af Planatoka þyngþ oll
Jvs291 584þeir (ɔ: hestar) hꜹfðo horfit um sumarit a þingi
Heið 7019skaltu ... þiɢia eingi laun af honum firir. ok ei er þeꜱ uert. firir þi at ek reð er þeir (ɔ: hestarnir) hurfv. ok hafa i minni varðveizlv verit
Heið 7023þat varð til nynæmiꜱ at af (borðinu) hurfv .iij. deilldirnar firir .iij. monnum. geck hann. ok sagði til þeꜱ Barða
Heið 7314morg skip hvrfv vm varit sva at ekki spvrðiz til
HákFris 45320hann mvndi i iorðina hverfa oc at molldar avka verþa
VerA 813Hvarf skip Hallsteins herkiv
AnnReg 1149Sýnnduz .iij. sólir i vestri. Nonn Septembris. Siðan hvvrfv .ij. en sv́ synndiz til sólarsetrs er i mið var
AnnReg 11612fór Ásmvnndr kastanndratzi vtan. ok hvarf skipit
AnnReg 12020stiornvrnar hverfa af himninvm
SnE 7022Hann ⸢er horfinn um hríð [var. er í bruttv um hrid AM 309 4°]
Laxd 23113Hann sá, at menn riðu tólf saman til dyngju nǫkkurrar ok hurfu þar allir
NjM 4503VI alnar lere᷎ptz hvrfv Arnnorv conv Skeggia
StuᴵK 568Enn þat varþ þa til, at Skopta hvarf skyrta, ‹ok fanz á Játvarði Guðlaugssyni›; var þat þa af gert, at konur hefðe gleymt i þve᷎tte
StuᴵK 4701Ok eptir sva talat huerfr honum hinn framfarní
~menn koma ór mǫrkinni fram, en þeir hverfa í einn stað allir
ǪrvM 2615ek atti hross þar j eyiunne Seliu. þat huarf en ek leitade þess
ÓTFlat 24514kongrinn fadir minn ok ivmfrvin syster minn ok allt rikis rad j Fraklandi veit ek at liggr i sorg ok svt hyggiandi mig horbinn i hella edr flagda hendr
Gibb 93var þa ⸢horbinn [var. horfenn AM 529 4° “C”, etc.] dvergrinn
Gibb 268féll þegar hræzla á þá or Orfanie, svá at bæði hvarf þeim afl ok hreysti
KlmA 36437þá segir hann gera svá mikit myrkr, at aldri vissi hann, hvert hon hvarf
Reykd 19228af guds miskunn ok arnan Gregorij hvarf sott su af o᷎ll
Greg 38924I móti degi hurfu þessi undr öll af
Bárð489 4211læt ek þat verða ummælt, at þú verðir at hinni ljótustu tröllkonu, ok hverfir norðr til Gandvíkr, ok byggir þar afhelli
GrL 1522morg skip hurfu vm vorit, sua ecki spurdizt til
Hák81 41628þegar sem ek em daudr, þa mun huerfa af sottin
Yngv 285flo hon þꜳ til nordur ættar. ok huarf þeim skiott
SigrFr 8319um þat barnet er huarf ok forzt firir honum ok honum bar at abẏrgiazt
DI VII (1493) 16216höfum vér borit mikinn hugarekka síðan þér ⸢hurfut [var. hvurfud AM 590 a 4°ˣ] af vorum herbúðum
Mág² 3325Gengu þeir þá með honum upp á skóginn, því næst hvarf hann þeim
ÞorstBm 18122Þat er annarr settareiðr er föt manns eru horfin
Frostˣ 25514hvarf henni þá öll náttúru fegrð
Trist¹ˣ 1128hverfr hon inn aptr skyndiliga ok mælti
Vápnfˣ 619Mávi hurfu sauðir nokkurir, ok var víða leitat ok funduz eigi
Vatnˣ 6427
● hverfa at sýn [e-m / frá e-m] forsvinde ud af syne
himinn var heiðr en sol hvarf at syn oc giorþi myrct
ÓH 57210þegar hurfu þeir fra henni at syn
Stj¹ 15336huarf hann fra honum at syn
Stj¹ 18922þotte honum æingillinn huerfa ser at syn
EVíðA 1043eptir þat huerfur eingillinn fra henne at syn
ÆvMið²³ 5024
● ‖ præt. part.: horfinn [af e-u] [e-m] forsvundet, mistet, tabt, opgivet
þa sa þeir horfit spiot merkvríí af steinþro hans
Bas 288Ef menn hræðask Kormák, þurfu þeir þess eigi, því at vandliga er hann horfinn þessu máli
Korm 22520ek vil eigi vera sókn horfinn, þótt ek ganga frá dómi gagna at leita eða annarra ørenda
NjM 3848þeir skilðvz ecci sattir, oc sagði Þormoðr ser horfið lerept oc annann varning
StuᴵK 17410segir, at honum var horfit merhryssi gott ok vill, at menn fari at leita
Reykd 20722Þa tok hrafninn upp leifinn ok tok i hleifinn ok var horfinn þriar stundir, ok kom aptr sidan
Ben 16415finna þær eigi fyrr en þær eru komnar burt j skog en borgen horfin
Vald 677hann var horfinn þann dag allan, er Austmaðrinn var veginn
Vápnfˣ 3015
B. hverfa + præp./adv.
á: hverfa á
[e-n] [e-t] anbringe (ngt) på (ngn)
● hverfa á hendr [e-m] [at e-u] komme i pleje (hos ngn)
Ef annat tveɢia fellr fra faþir eða moþir enda se dottir þeirra í umegð oc scal hon at slicum lut huerfa a hendr brøðrom sinum at varðveizlo sem þeir taca avra til
GrgStað 6420ef misdauði þæirra værðr. þa skulu umagar þæir huerfa þæim a hendr er þa a firir laga saker fram at fꝍra
Bl 22827
af: hverfa af
1) [e-u] gå glip af (ngt), miste
2) [e-u] opgive, afstå fra (ngt), holde op med (ngt)
mynde hvgr þiɴ hafa ⸢horviþ af [var. horfit fra Andr¹Frg656 34611] heimsco þesi
Andr¹Cod645 1302hann vill vera vin þiɴ ... þegar er þv villt af hverfa at vera hans ovin
ÓH 5104Heit þu mer at hverfa af kenning þini, en ella mon ec þic lata af lifi taca
Andr⁴ 40932sægia þeim at hefnd havrð mvndi yfir þa koma ef þeir hyrfi eigi af
VerA 365Ok er Sighvatr *tok þannog þesso mali, hvarf Þorvaldr af þesso tali
StuᴵK 36722Þorvalldur kuadst eigi munda ad hafa spurtt, ef hann hefdi vitad, ad honum þætti fyrer: mun eg þa og af huerfa
Fljˣ 159
● ‖ præt. part.: horfinn af [e-u/■] som opgiver (ngt), som holder op med (ngt)
Philistei vorv enn ęigi af horfnir illvilianvm við Gyðinga þo at þeir veri nockvt tannsarir
StjC 54429fann at þeir voro enn æigi af horfnir at. ueita honum at sokn
SvEirsp 39810hann uar þui af horfinn at fara hæim at sækia hæilaga stade
ÓH1005 75932
3) [!] undslippe, gå fri
aftr: hverfa aftr
1) [af e-u] [í e-t / til e-s/e-rs] vende om, vende/finde/komme tilbage
Ár keɴna goþ þuiat þę́r huerva afstr avalt til staþa sinna þaþan es þę́r falla
~ lat.redeunt
2327 ●Eluc674(1989) 233þa hvervi aptr i chór
BenRegB 8820þa er sio uetr hafþi haɴ þar veret þa bauþ gvþ honom aptr at hverfa til stols sins
Eras 151Separatus ... hvarf aptr siþan oc sagþi fra
~ lat.rediit
Dialᴵᴵᴵ 10817 GregDialA 14020gerðe Olafr konongr þæim koste at þœir tꝍke við skirn oc fẏlgði hanum eða hꝍrvi aftr ælligar
ÓHLeg 7533þeir skylldu eigi aptr huerfua. til hinnar samv borgar
Menota: 95vb23 BarlA 1821skiliasc þau kvic þa scolo born oll með henne hverva. En ef hon verðr fyrr dauð. þa scolo born oll hverva til faður sins aftr
Gulᴵ 3316skiliasc þau kvic þa scolo born oll með henne hverva. En ef hon verðr fyrr dauð. þa scolo born oll hverva til faður sins aftr. oc eta fe hans meðan þat er til. en þa er þat er allt etet. þa scolu born oll aftr hverva i hit betra kyn
Gulᴵ 3317eɢioþo hofþingiar M. (ɔ: Magnús) konvng at hann hyrfi aptr
Mork 3245scolo ver nv́ aptr hverfa oc vil ec egi fara til veizloɴar
Jvs291 827Nu kallar hon hœyr nu godr drengr Roðolfr oc huerf aptr oc far æigi ibrot. Ec vil vera drottning attila konungs. en berta þin kona. oc ek fæ þer nu minn gullring at ueði at sua skal uera sem ek sægi þer. oc þetta ser nordungr konungr oc osangtrix konungr. at hon selldi honum æinn gullring
Þiðrᴵᴵ 9924ef hiun skiliaz forfalla laust þa skal gera þui þæirra er vældr .iiij. manoðr stæfnu at þæt huerfi aftr til bunaðr
BorgKr¹ 35117Hann let þo sva bvit þa mundo verða at vera. ok skulom nv aptr hverfa
Heið 8619Nu ríðr Illhvgi eptir þeim við .c. manna ok nv lystr a miorkva miklvm ok verða nv aptr at hverfa
Heið 968siþan hvarf hann aptr bað þau þar sin biða
ÓTOddS 1122En er Hacon Sigurðar s. (ɔ: son) kom til Biarnar. sagðe hann at þeir myndi aptr hverfa oc er þessi fo᷎r allþung
ÓTOddS 1328hann mvn her upp føzaz (!) i þesso lande ... ok mvn siþan aptr hverfa til sinna ættlanda
ÓTOddS 2119hvrfo her meɴ aptr með mikille vndran
ÓTOddS 3824hvrfo þeir aptr en þeir O. (ɔ: Óláfr) komo til skips ok *þavkvðu gvðe vndan kvamo
ÓTOddS 3832En þa er Sverrir konungr þottiz vita at niosn mundi firir comin ... ⸢hvarf [var. sneri SvFlat 60010] hann nu aptr norðr
Sv 805ætlvðv þeir at gera sat fyri Brenni er hann hyrfi aftr
Bret 25613hvrfv siðan aftr til sins hæima i Ramatha
~ lat.reversique sunt
Vulg 1Reg 1,19 StjC 4292sem vavtn þav er æigi kvnnv aptr at hverfa
~ lat.quæ non revertuntur
Vulg 2Reg 14,14 StjC 52331Helyas for til sendimanna oc sagði þeim o᷎ll þessi orð. Hvrfv þeir aptr til konvngs
StjC 60621en at ꜹðrvm kosti hverfit aptr, ok þaɴ ætla ec yðr ‹vera› betra af at taka
SnE 537þaðan fór hann til Staðar a Reykia nes til Þorgils Gunnsteins sonar ok hvarf þaðan aptr. ok foro þaðan norðr til Steingrims fiarðar
GBpA 1047Egill ... bað þa fara heim. ok þeir gerðu sua ok hurfu aptr
EgM(2001) 14024Síðan hvarf hon aptr
Laxd 2102Þat bar saman, er þeir Hafnar-menn hurfv aptr ok þeir Þorgisl liopv vpp ‹fyrir þeim›
StuᴵK 3845Margir voro þeir menn þar, er þa þotti hvartueggia illt at fara ok hverfa aptr; hvarf ok enge aptr, sa er þar var kominn
StuᴵᴵK 19410Eru ymsar getur aa ok ætlanir huat af þui skyi hafi uordit. annat huart at þat hafi aptr horfit i þat sama efni sem þat uar skapat af ... ella ...
Stj¹ 1620i þá so᷎mu molld skalltu aptr huerfa
~ lat.in pulverem reverteris
Vulg Gen 3,19 Stj¹ 3825Aptr higat man ek huerfa annan tima
Stj¹ 11829ek mun fara a fund Suiakonungs ok æigi fyrr aftr huerfa en ek hefui hann heyra latit oll þau ord er Olafr konungr baud mer at flytia til eyrnna honum nema mer banne hel edr ek se heftr suo at ek se æigi sealfradr
ÓHFlat 5916mer byriar at hverba aptr til minns fostvrlandz
Gibb 657Þegar ꜳ næstu nott hverfa fiandrnir aptr
VP 3631kongsmenn hurfu aftur þa er þeir hofdu skipad eignir Biarnar af kongs hendi oc sett menn yfir
Eb445b(2003) 86hugdi hann at huerfa aptr til sins fyrra lifs
~ lat.cogitabat se rediturum
HelChron 10635 MarE 53927Nu hæfir þier at hverfa aptr til likama þins
~ lat.redire ad corpus tuum
HelChron 106335 MarE 54030Hann huerfr nu aptr til sinna kumpana
~ lat.rediensque
HelChron 101646 MarE 6535mvn ek aptr huerfa af þessi minne for
Stj² 33520gẏdíngum uard þa fullr fagnadr er þeir hurfu aller aftur til jorsala landz
Mess⁵ 7722Þeir hetu sitt godz til annarra guds uina, ok minkazt ecki stormrinn, enn sem þeir badu til modur myskunnar, huerfr aptr kyrleikr siofarins
MarD634ˣ 78730Hun ... bidr, at hann huerfi aptr til sinnar husfrv
~ lat.redire
LegAur 51426 MarD635ˣ 118717vmm morgunenn hverfur sa̋lenn afttur til syns lykama
ÆvÓd200ˣ 14824
● ‖ præs. part.: hverfandi aftr
þaðan aftr hverfandi hafði hann snvið i Galgala
StjC 4573aptur huerfandí
~ lat.spiritus uadens et non rediens
12618 (Vulg Psalm 77,39) GlossPsalt 12718
2) forsvinde
3) [til e-s] (om tro, etc.) vende tilbage (til ngt), omvende sig
Hvi hurfo þeir eige afstr
~ lat.Quare non sunt reversi
3325 ●Eluc674(1989) 335þæir sem kristnir varo aðr huruu aftr til kristní
ÓHLeg 3435Hvi matti maðr eigi aftr hverva eftir sẏnd
~ lat.redire
6135 Eluc675(1989) 6113hinir sialfir vngir i truɴi. þa hurfu þeir sumir aptr til heiðni er aðr voro kristnir at kalla
ÓTᴵ 2686hugsar hann þa fyrir ser ... at hann skal huerfa aptr til rettrar truar
ǪgmÓT 1516þat er ok þeim til viðrhialpar er ser nẏtir ovitandi falsat pafans bref at hann hafi profat sem hann kunni bezst ok gęti æigi sva seint ⸢aptrhuarfs [var. apturhorfit var. NGLᴵᴵᴵ 2372: AM 456 12° “D”] at firi þat megi hann sẏnaz sannsakaðr
~ok fai hann eigi sva seint aptrhvarfit
DI II (*1326›AM 671) 58713 var. StatJón 1843 → var. NGLᴵᴵᴵ 2372: AM 456 12° “D”Græci ⸢hvurfu [var. huǫ́rfu Holm perg 12 4° “B²” etc.; hurfu AM 204 folˣ “Ú”] aptur til almeneligrar christne
ÁBpˣ 421þeir í Nóregi, er við kristni hǫfðu tekit, þá hurfu þeir aptr til blóta
Hkrᴵˣ 3619
4) [til e-s] vende tilbage (til fortællingen), genoptage tråden
● ‖ præs. part.: hverfandi aftr [til e-s]
5)
● hverfa aftr til sín, hverfa aftr til sjalfs síns/sín komme til sig selv
Enn Petrus hvarf þa aptr til sin oc kendiz við, at hann var vaktr
PP 29215síðla sama dags hverfr hún aptr til sín, sezt upp ok signar sik
GBpD 910Sem hann huarf aptr til sialfs sins, kallar hann saman brædrna ok segir þeim greiniliga vitranina
MarD635ˣ 103715huerfr hun aptr til sialfrar sin ok vaknar
~ lat.ad se rediit
LegAur 16627 MarD635ˣ 117623
6)
● hverfa aftr til sín, hverfa aftr til sjalfs síns/sín besinde sig, komme til fornuft
sva micill girndar eldr braɴ i briosti hans i aliti cono þeirrar at hann hafþi mioc sva einraþit at hverfa eptir munoþ siɴi. oc ganga bravt or evþimorc. Þa let Gvþs mildi til hans oc hvarf aptr til sins sialfs
GregDialA 1086es sva ritiþ of hann. at hann hvarf aptr til sins sialfs
~ lat.In se reuersus
Dialᴵᴵ 14418 GregDialA 1101sem hon huerfr aptr til sialfrar sinnar ok seez vm nǫkkvt
ClarA 1518þessa aminning takandi með þacklti hverfr hann aptr til sealfs sin ok iðraz
MarS 25826þat, er segiz in evangelio af munni husbondans til sins sonar, er glutrandi hafdi i brott uerit ok sidan til sialfs sins aptr horfit
Mar240a 41932ok aptrhorfinn til sealfs sins mællti hann: Hversu mun ek adra læra
VP 36812Ok er hann hvarf aptr til sin, hugleiddi hann, hversu reide andi hafdi hann yfirkomit
~ lat.ad se reversus fuisset
58524 VP 5858Sem synin huerfr brott fra klerkinum, huerfr hann aptr til sialfs sins
MarD634ˣ 11441hurfu þeir aptr til sialfra sin
~ lat.reversi in se
HFars 177926 MarD635ˣ 65728Hann huerfr nu aptr til sialfs sins
~ lat.In seipsum ergo reversus
MirMar1896 21a8 MarD635ˣ 93113Wid þetta kennizt sia godi madr, ok huerfr aptr til sialfs sins med vidrkomning hiartans
MarD635ˣ 112623
at: hverfa at
1) [e-m] strømme (ngn) i møde, stimle omkring (ngn), gå hen til (ngn)
Þa hurfo at fleiri oc baþo meþ henne
Martin¹ 56636er hon hafði minz við ena rikvztv menn, þa hvarf hon at Bęringi ok kysti hann fagvrliga
Bær 9814er þeir komu a þingit, þa hurfu at honum frændr hans ok vinir, ok spurdu hann tidenda
Orkn 19123er þeir sá jarl ok kendu hann, þá hurfu menn þegar at honum
Knýtl1741ˣ 4211
2) [e-u] [með e-m] tilslutte sig (ngt), finde sammen om (ngt)
Etla ec ... at søkia oddi oc eɢio frendleifð mína. oc costa þar at allra frenda minna oc vina. oc allra þeirra er at þvi raði vilia hverfa með mer
ÓH 7210‹E›ptir þetta hittaz þeir hofþingiarnir *Þorvarðr oc Onunnðr oc ræþv þat með ser at hverfa at badir samt, oc foro norðr til Ræycia-dals oc hofþv nær L manna oc settvz i bv a Helga-stavþvm
StuᴵK 15726En áþr vas þing á Kialarnesi þat es Þorsteiɴ ... hafþi þar oc hǫfþingiar þeir es at því hurfu
Íslbˣ 1718gekk hann at með enu mesta kappi at halda Haraldi til konungs, ok ⸢hurfu [var. urðu AM 180 b fol “B”] at því margir aðrir hǫfðingjar með honum
Knýtl1741ˣ 657
● hverfa at ráði [með e-m]
at þvi raþi hvrfo margir menn. en þo var forgangs maþr at þesso Steigarþorir
Mork 29834hurfu at þi raði allir haufðingiar
BǫglEirsp 4395hvrfo at þvi raði allir Þrndir með honom
HkrFris 6235At þvi raðí hvrfv Amvndí ok Þiostólfr ...
Huldaᴵᴵ 25620at þui raðe huurvu margir menn
FskAˣ 37311munu vér allir hverfa at einu ráði
Hkrᴵˣ 36613ok kosta þar at ... þeira allra, er at þessu ráði vilja hverfa með mér
Hkrᴵᴵˣ 477
braut: hverfa (á/í) braut/brott(u)/brut(t)/burt
1) [frá e-m] vige bort (fra ngn)
burt huerfa
~ lat.Et non recessit retro cor nostrum
4829 (Vulg Psalm 43,19) GlossPsalt 4932burt huerfum fra þier
~ lat.Et non discedimus a te uiuificabis nos
13625 (Vulg Psalm 79,19) GlossPsalt 13726
2) [undan] falde fra, løsrive sig
3) [frá e-u] opgive (ngt)
4) [frá e-m/e-u] [á e-t / í e-t] forsvinde
Liþeɴ er ǫ́stiltr hlátr oc léicr. A litille stuɴdo hverfa þeꜱer aller hluter a bráut sem réycr
HómÍsl¹⁶(1993) 24r3Myrcr com um alla iorð. þviat brout hvarf hit sanna lios fra hiortum gyðinga þa er þæir píndu scapara lios
HómNo¹⁶ 812vill hon æcki dueliaz þar lengr. oc huerfr abrott
Þiðrᴵᴵ 655engillinn hvarf a braut fra honum
PP 28932Þvi næst hvarf konan abrvt; en Loki toc mistilteiɴ ok sleit vpp ok geck til þings
SnE 6411Nu huerfr Ospakr a brott sua at eigi vita menn huat af honum verðr
BandM 2614heyrde hann þar manna mal uti ok bavlvan. Brot hvarf hann þaðan
StuᴵᴵK 20021Huerfit brott fra mer þer bauluaðir menn i þann eylifan elld
~ lat.Discedite a me
Vulg Matth 25,41 Stj¹ 15224kornarit brast sildin huarf j brott
ÓTFlat 7033Siþan haurf Gudrun a brott a skogha
Vǫls 864han (ɔ: engill) huarf brutt en hon stod epter
Mar720 273217 nóttum fyrr hvarf Lopthæna burt, ok vissi engi, hvat at henni varð
GrL 14317hverfr einn gridungr fra hiordinne i brott ok kemr eigi til huss med audrum smala
MarE 54217huerfr allr þessi bauluadi flockr brott sem reykr
~ lat.vt fumus euanuit
SpecH 263a11 (VII 112) MarE 88730burt horfit
~ lat.ne discesseris a me
1822 (Vulg Psalm 21,12) GlossPsalt 1922burt huerf
~ lat.ne discesceris a me
3411 (Vulg Psalm 37,22) GlossPsalt 3511burt huerf
~ lat.amoue a me plagas tuas
3613 (Vulg Psalm 38,11) GlossPsalt 3714þa hvarb ꜳ brutt veidi aull or læknum er menn skylldu til taka
LdnStˣ 13723sem hinn andadi brodir huerfr brott
~ lat.disparente defuncto
SpecH 261b58 (VII 109) MarD634ˣ 88611dioflarnir hurfu brott
~ lat.evanuerunt
MirMar1896 24a21 MarD635ˣ 93413Hun huarf þegar brott. Sem hann huarf aptr til sialfs sins, kallar hann saman brædrna ok segir þeim greiniliga vitranina
MarD635ˣ 103714Sidan huarf hun brott at syn fra honum. Þo huarf eigi ꜳ braut fyrirheit hennar
~ lat.evanuit
MirMar1898 2620 MarD635ˣ 106934og efter þad huarff sä aume fiande ä brott
~ eng.vanyshed a-waye
1318 ÆvMið⁷ˣ 131og efter þad huarf hann i burt
~ eng.this fayre man was a-way from hin
2832 ÆvMið⁷ˣ 2814
eftir: hverfa eftir
[e-m/e-u] [til e-s] følge (ngn/ngt), slutte sig til (ngn), slutte op om (ngn/ngt)
sva micill girndar eldr braɴ i briosti hans i aliti cono þeirrar at hann hafþi mioc sva einraþit at hverfa eptir munoþ siɴi. oc ganga bravt or evþimorc
GregDialA 1084En er at þeim malum var setit þa var þat raðit at þau rað tocoz oc fecc Þordr Isriðar. gerðiz hann siðan avluþar vin Olafs konungs oc þar með margir aðrir frendr Þorðar oc vinir þeir er eptir honum hurfo
ÓH 33512ef þv trvir sanliga mvno margir eptir þer hverfa til rettrar truar
ÓTOddS 4027varð in versti gvð anskoti oc þeir englar allir er eptir honvm hvrfo
VerA 43Eptir hanum hvrfv margir menn i skilningv
VerA 604hvilikir munu þeir verða er eptir þer huerfa
Pétr SÁM 1 11va38hurfu marger eptir kenningum hans ok toku tru
Martin² 57737
frá: hverfa (í) frá
1) [e-m/e-u] [til e-s] vende sig bort fra (ngn/ngt)
hann huarf þegar fra sonno liose
~ lat.a luce veritatis se averit
3222 ●Eluc674(1989) 317A huærium dæigi er syndugr maðr hværfr fra syndum sinum. þa scal hann lifa með Cristi í himinriki. ok æigi brenna í hælviti með dioflum
HómNo¹⁰ 6512latom af hærnaðe oc ranom. Oc hværvi hværr nu heðan ifra til þess er guð hævir hann * latet til berazt
ÓHLeg 1724hvarf hann fra þvi liosi er hann var aðr þess fylldr
~ lat.recessit
Dialᴵᴵᴵ 1810 GregDialFrg¹ 5517ef þer hverfið æigi fra gvði
StjC 44918þeir er toku tru ok hurfu fra heidni
var. CecA 2914: AM 429 12° “C”
2) [e-u] vende om, trække sig, tage af sted, gå væk
er þeir truþo eigi orþom hans oc riso i gegn honom, þa hvarf Paulus fra oc samnaþe cristnom monnom i hus eins mannz
Páll¹ 22236Griðkonor oc grankonor skulu vera uið sengfor huerrar kono til barn er fꝍðt oc huerua æigi fyr ifra en þær haua laght þæt at moðor brioste
BorgKr¹ 34010bað hann þa huerfa fra. ok quez engan ofrið gera lata i foruneyti sinu
EbWolf(2003) 19122munu vér frá hverfa ánni
Laxd 4112Havgni eggiaði vt-gongo, enn Þorvaldr qvað menn firir ok hvarf fra
StuᴵK 39611hun stod eptir hia grof grædarans, þa er lærisveinar hans hurfu fra
MMA 52822En er Þorgilsi var þat tiad, neitadi hann þvi þverliga, bad iarl þa sękia edr fra hverfa
StuᴵᴵR 14827badu þeir hann fra hverfa
GullÞ 1216Leitt er mér ... frá at hverfa
Flóamˣ 5511
3) [■] opgive (ngt), springe fra, slippe (ngt), holde op med (ngt)
⸢þo hvarf hann eigi fra [var. ok fyrirlet eigi þegar Martin² 57618]
Martin¹ 55521Þvngligaʀ er farit malino herra. Broþir miɴ a nv konona. Þa melti konvngr. Hverfvm þar fra s. (ɔ: segir) hann. se ec þa raþ til. Eptir iolin mon ec fara a veizlor oc far þv meþ mer. oc montv þar sia margar kvrteisar konor. oc ef eigi ero konvngbornar. þa mon ec fa þer einhveria
ÍvIngMork 35527þotti honom þa litlo minna fyrir fra at hverfa en til at taca firir ondverþu
Sv 4614Borgfirðingum þotti frekliga horfa uið Hall Guðmunðar son ok hurfu fra ok rufu sættir
Heiðy 10126Se᷎mundr hefir þa fram mal þat, er hann hvarf fra it fyrra sumarit, þa er Brandr abote var a þingino
StuᴵᴵK 1205vildu koma þórði í meiri kærleika við konúng en áðr hafði verit, ok varð erbitt um þat, ok hurfu frá at sinni
Ar 6371
● ‖ præt. part.: horfinn frá [e-u/■]
Var Roðbart fyrir þá sök frä horfinn at girnaz kóngdóms á Jórsalalandi
Æv¹⁷ 6411var hann þa sua fra horfinn þessu mali, at hann bad ser alldri konu þadan fra
ÞBpA 18512
4) [!] falde fra, dø
5) slutte, standse
● er/sem fyrr/áðr var frá horfit at ...
Nv er þar til sogo at taca er fyʀ var fra horfit
Mork 892Fra þvi er nv at segia er aðr var fra horfit at ...
ÓH 55718Nu skal þar til taka, sem fyʀ var fra horfit, at þeir drucku fast einn dag i ho᷎ll Iatmunndar konungs
Mág¹A 939Nv er þar til mals at taka, er fyrr var fra horfit, at ...
StuᴵK 29720Nu uerðr þar til at taka, er fyrr var fra horfit, at Kolbeinn reið ut með Hruta-firði
StuᴵᴵK 5022Nv er þar til at taka sem fyrr var fra horfit
Saulus 811NU er þar til at taka sem fyrr uar fra horfit at sigurdr torfa fostri for utan ꜳ eyrum
Harð 14627Nú er þar til máls at taka, er fyrr var frá horfit, at ...
StuᴵᴵR11127ˣ 28818Nú er þar til máls at taka, er fyrr var frá horfit, at Sturla reið heim vestr til sveita
StuᴵᴵR11127ˣ 32030
6) [e-u] standse (ngt), slutte (ngt)
Nv er þar comit þessi sogo, sem fra var horfit Heiþar-vigs-sogo, oc hafa þær lengi iamnn-fram gengit
StuᴵK 14324Oc hverf ek þar fra þessi savgo
StuᴵK 22524Nu verðr þar fra at hverfa
StuᴵᴵK 20022heyrde hann þar manna mal uti ok bavlvan. Brot hvarf hann þaðan. Nu verðr þar fra at hverfa
StuᴵᴵK 20022Nu er her fyrst fra at huerfa enn þar til uikia sem Philactemia kongsdottir uar at
DínDr 3724Nv er ath segia fra ferd fru Kristinar ... Var þar fra horfit, er þau kuomu til Einglands
Hák81 66819Enn hann situr ꜳ Adalboli umm hrijd, og hlijtur þar nu fra ad huerfa umm sinn
Fljˣ 78
7) [e-m/e-u] forlade, forsvinde
þeir mvndv oddi ok eɢiv borgina sœkia helldr en fra hverfa
TrójHb 23721hæilagr andi var fra honvm horfinn
~ lat.recessisset
Vulg 1Reg 18,12 StjC 4677Hann sendir ord kongi af arábia. at hann lietti at soknínní. ok hætir þeim pompeio. ok romuería her. ef hann hyrfi æigi skiott fra
Gyð(1995) 1172Bidit þit drottin. at hann láti froska þersa huerfa fra mer ok minu folki
Stj¹ 26933Hun þerrir ... andlit hans ok huerfr suo fra hans augum
~ lat.euanuit
SpecH 262a7 (VII 109) MarD634ˣ 88631vætti ek ok enn, at sú auðna fylgi oss til sigrs sem fyrr ok sé eigi enn frá oss horfin
StuᴵᴵR11127ˣ 26618sÿdan huórfu þeir aller frä honum
~ eng.wente away from hym
2532 ÆvMið¹⁵ˣ 2511
● ‖ præt. part.: horfinn frá [e-m] [til e-s]
hans enn beztte vinvr være honvm fra horben
BarlReyk 9723for sidann heim aftvr med bvit og var miog harmþrvnginn vmm þat at gvder siner mvndv vera sier ordner reider og frahorfner til allrar biargar og gæfv
GeorgReyk 31616
í: hverfa í
1) [e-t] indgå i (ngt), blive inddraget i (ngt)
Þeir ero sumir es diofla mego reca fra oþom moɴom. oc stiga ẏvir osvniliga fiandr i bøna crapti. oc scolo þeir hverfa i tolo veldis engla
Hóm677 637En hvert eigo þessir at hverfa nema i drottna fvlci
Hóm677 6314til þes at vér megem hværfa í svæit með veldis-englum
HómNo³⁰ 14315hann hvarf i villv þa er Evtices hof vp
VerA 645skvlv ander hverfa j allar [ein]gla sveiter. sem gvd veit verd leik þeirra
~ lat.Quae singulae singulis ordinibus angelorum associabuntur
12215 Eluc238XVIII(1989) 1221
2)
● hverfa í erfð gå i arv
Eyiolfr faðir þeira ... hafdi sva tecit staðin hannsolvm, at i erfð skylldi hverfa. Enn þa er Eyiolfr annðatiz, callaði Brandr biskup sonu Eyiolfs ecki til *færa oc bygdi þa Þorsteini Þraslavgar syni, hann atti frend-conv biskups
StuᴵK 2235skvlv handsøl staðarens oc oll forrað epter þvi fara sem reglan byðr. oc gvðs log standa til. en hverfa eigi j veralldlegar erfðer
DI I (*[1226]›AM 263ˣ) 4906
● hverfa sem erfð í ǽtt/... [e-rs] gå i arv
Vig söc oc sva bøtr hverfa sva i kne ruɴa sem erfð þott .i. maðr se or avðrom eɴ fleire or oðrom kneruɴe
GrgKonᴵ 16819kennimanzskapr hvarf sem erfð i ætt þeira
JBapt²A 85532
● hverfa í ǽtt/... [e-rs] (om arv/bøde/ejendom/forsørgelse) tilfalde/overdrages (ngns) slægt/...
a barn þat at hverfa i moðor ætt. at framförslo
GrgKonᴵ 22319Ef maðr cavpir mans maɴ til forvercs ser oc a haɴ þaɴ fram at föra ef at omaga verþr oc sua á sa i hans ætt at huerfa
GrgKonᴵᴵ 2019Barn scal huerfa i foðor átt huergi maðr er sátt handsalar
GrgKonᴵᴵ 235þa skal i þa kuisl oðal huerfa sem lotin eru bæðe at boðom oc at abuð
Landsl 9310giafar ero .iij. a kuennlegre .vj. aura giof ok .iij. aura. ok halfs annars ꝍyris giof. huerfa hinar mesto .ij. i faderni. en hin minzta .i. i moderni
BorgKr² 3579so uar mællt med ockr Hordaknute ath Danmork skyllde ecke j ætt huerfa þott min yrde
MHFlat 32929biskop hefde svarad kongs brefe, og þad var sen j þui ad stader skylldu j ætt hverfa, so sem fyrr var o᷎llu Jslande
ÁBpˣ 9420
3) [e-t] blive splittet/delt
með: hverfa með
[e-m] slutte sig til (ngn), følge med (ngn)
scal huerr goði segja hvat lögin mun calla. oc með huárom huerfa at þvi mále
GrgKonᴵ 21416hann scal eið viɴa slican sem aðrir. oc queþa á þat með huáʀom hann vill huerfa
GrgKonᴵ 21427skiliasc þau kvic þa scolo born oll með henne hverva. En ef hon verðr fyrr dauð. þa scolo born oll hverva til faður sins aftr
Gulᴵ 3315
mót: hverfa í móti
[■] stå imod, holde stand
ór: hverfa ór
● hverfa ór ǽtt glide af hænde
hvarf þa konvngdomr i Englandi or ętt Aþalsteins goþa
Mork 26210þa hvarf konongsdomr a Englande or ætt Aþalsteins goða
FskBˣ 2798
● ‖ impers.: hverfr ór hug [e-m] (ngn) kommer fra (ngt), (ngn) glemmer (ngt)
saman: hverfa saman
stimle sammen, samles
hurfo saman meirr en .xl. Judeorum, oc strengðo þess heit, at þeir møndi eigi eta ne drecca, aþr þeir banaðe Paulo
Páll¹ 22915En ener heiþnu menɴ hurfu saman meþ alvę́pni
Íslbˣ 292
til: hverfa til
1) [e-s/e-rs] vende sig mod (ngn/ngt), vende tilbage til (ngn/ngt)
góþr maþr oc galla lꜹ́ꜱ. snýsc fra gǿzko siɴe. oc hverfr til illzco. oc snýsc til synþa.
HómÍsl³⁸(1993) 64v8En síþan hverfr halld hótiþar þessar þangat til er englar guþs ero. þeír er guþ hevír scapat til þionosto viþ sic a himnom
HómÍsl⁴³(1993) 70r26hiolp þæirra er af hæiðnum þioðum hurfu til trv
HómNo¹⁶ 8035æigi vil ec hins synd-fulla mannz dauða. hældr vil ec at hann lifi ok hværfi til min
HómNo¹⁰ 6516Hverfið til mín ok haldeð boð-orð min
HómNo¹¹ 659Nu biðium vér giarnsamlega at hver cristin maðr er noccora trv hefir at han hverfi til Crist almagtigs með ollum hug ok hiarta
HómNo¹¹ 6610þvi at guðs kenningar hurfu til hæiðinna þioða þa er gyðingar gerðo ufrið guðs vinum
HómNo⁷ 5212Eɴ hvarf hann til sveins nocqors sivcs. varþ hann þegar heill
Kúðb655XXI 16820‹er› Gyþingar melto i gegn tølom hans, þa hvarf Paulus til heiþinna þioða oc kendi þeim tru
Páll¹ 2228Nv vill hann (ɔ: sveinninn) hverfa til námsins. oc scal þar honvm þa til halda. vnz hann hefir vigslv tekit
GrgKonᴵ 186þu scalt huerfa t. (ɔ: til) naturu þinnar vera avallt þrell meðan þu lifir
Mork 19211Allir þersir illir lutir ok dáligir huerfa til min ok koma nu mer i mot
Stj¹ 21431Flestir þeira, of þeir þurftu i no᷎ckuru, sem vara kann, naudsynliga luti til nytsemdar likama, þa hurfu þeir eigi til mannligra hraskinna helldr til drottins
VP 3387A þessum degi ok hverfa sundrþyckir til samþyckis
Silv 24919hurfu margir til rettrar truar fra riddarasyslu ok fra hirð konungs ok gerðuz kristnir
Pétr²Aˣ 18518
2) [e-rs] slutte sig til (ngn), samles om (ngn)
● hverfa til blóta [með e-m] deltage i blot/offerceremoni (sammen med ngn), gå med til at blote
bauð ek þa bondum at lata skiraz. En þeir bvðv mer þar ímot at ek skylldi huerfa til blota með þeim
ÓTᴵ 3743Nv ef skal til blota huerfa ok liknaz við guþin. þa vil ek gera lata hit mesta blot þat er mo᷎nnum er tiðt
ÓTᴵ 37410at þeir hræddiz ok ⸢*hyrfi [AM 235 fol “B”; non emend. hyrfdi] til blota
emend. Dionys 3177: AM 235 fol “B”bauð ek þá búǫndum, at þeir skyldu láta skírask, en þeir buðu mér þar í mót, at ek skylda hverfa til blóta með þeim ... En ef ek skal til blóta hverfa með yðr, þá vil ek gera láta it mesta blót
Hkrᴵˣ 38216
● hverfa til handa [e-m] slutte sig til (ngn)
Siþan hvarf her sa til handa Philipiko
VerA 6824hurfu fyrir þi honum til handa ok gerdu borg med honum
Encᴵ 4623
3) [e-rs] hilse på (ngn), tage afsked med (ngn), omfavne (ngn), kysse (ngn)
hvarf til þeira. oc baþ þa heila hittaz
Mork 43423Jngibiorg kona iarls gek at Hialta oc hvarf til hans
ÓH 12910Oc er þau voro a gavto komin i vandom kleðum oc foro i ꜹstr ætt ok voro þeim fꜹronavtar fegnir (!) þa hvarf hann til þeira
ÓTOddS 710leiddi Kuelld Vlfr hann ofan til skips. huarf til hans ok bað hann vel fara ok bað þa heila hittaz
EgM(2001) 912er Egill bar buinn þa geck Skalla Grimr vt með honum. ok huarf til hans aðr Egill steig a bak
EgM(2001) 11117Eptir þat stendr Kjartan upp ok ⸢hvarf til Ingibjargar [var. minnizst vid Ingibiorg ÍB 225 4°ˣ “V”], ok hǫfðu menn þat fyrir satt, at þeim þœtti fyrir at skiljask
Laxd 16120Gunnarr hverfr til allra manna, er hann var búinn, ok gengu menn út með honum allir
NjM 18214at honvm hefði verst þott, er Ivar var leiddr á land vpp vndir ǫxi. ok hvarf aðr til þeirra. ok bað þa heila hittaz
Huldaᴵᴵ 26910kom Margret inn ... ok hvarf til brodur sins
Orkn 18814Karlamagnus konungr geck sialfr j moti honum ok ⸢huarf til hans [var. mintiz vid hann KlmB1980ˣ 13313]
KlmA1980 1326Keisarenn ... villdi ⸢hverfa [var. minnaz AM 238 X fol “Fr.”] til drottningar
Ambr 3615Rafn hverfur til Þörvallds Enn hann tök kvediu hans
HrafnB¹ 359Þorvalldr. mællti marga vega fagvrt vid. Rafn. er þeir skildvz. ok hvarf til hans
HrafnB¹ 483hann ... blezadi presti sinum ok ... þeim er hia stodu, ok hvarf hann til þeira. En sidan andadiz hann
~ lat.deosculatus est
VitNic1751 123a41 Nik2 3511móðir hans þekti hann, þegar hon sá hann, ok hvarf til hans
EgÁsm 8011Hann vill þá hverfa til hennar, en hon vafði klæðum at hǫfði sér, ok vill eigi at honum lúta
FlórKon 1318huarf þáá huor þeirra til annars
Klma1980 3002hvarf til hans ok þakkar honum með fǫgrum orðum
Gr 7217huarf nu huer til annars og skildu med uinnattv og sammęlltuzt ath hallda sijnum felagskap og skylldi huer annars hefna edur ella missa lijfith
Hect 9116hvarf áðr til þeira ok bað þá heila hittask
Hkrᴵᴵᴵˣ 3648⸢Rafn huarf til hanz [var. heilsadi Rafn Þorvaldi oc mintiz til hans StuᴵK 30117]. enn Þorvalldur tok kuediu hanz
HrafnAˣ 2162Þorvalldur mællti marga vega fagurt til Rafns er þeir skildu ok ⸢huarf til hanz [var. minniz til Rafns, aðr þeir skildv StuᴵK 3109]
HrafnAˣ 2283
4) [e-s/e-rs] gå til (ngn/ngt), tilfalde (ngn/ngt)
ef eigi kømr þa fram. þa scal sá er heimtande er stefna þaɴ dag i tv́ne a kirkio bø þeim er tiund á til at hverfa
GrgKonᴵᴵ 2116Oll sv tivnd er minni er en eyriss tivnd. scal hverfa til fatękra manna
ÁKr 3515nema festi í miðju vatninu, þá skal jafnt hverfa rekinn til hvárs tveggja lands
Jb 19515Sagdæ þorgyls fimmdæilldan hualreka firir finnzstoðum. ok hyrfui tueir lutir til landz en þrir til kirkna
IslDipl (1387) 4279vildi ek til þín hyrfi öll sú hreysti ok hamíngja, er mèr hefir áðr fylgt
GHr 33520þótti stór heill til hans horfit hafa
Flóamˣ 534‹eru nú sáttir› oc rufu nv setornar ⸢*ok vistuðuz menn þá, þeir er þeim hǫfðu fylgt, ok fóru við þat í brott, ok hǫfðu hvárigir metorð af þessum málum, þeir er um deildu, ok hurfu þau til Guðmundar ... [BLAdd 11127ˣ “IIp”; non emend. boðit skylldi vera (!) Modro-uollum um haustit]
emend. StuᴵK 16213: BLAdd 11127ˣ “IIp”
5) [e-s] tilhøre, høre til
6*) [e-s] ?have karakter af (ngt)
sva hafa þolinmǫdi vid arendoma alþydoɴar hvarz hverfa til lofs eda lostonar
Prosper677 136ef madr hverfur til iardar, þa mun hann vera þessu likr í ollom hlutum; hverfr hann til siofar, þa mun hann vera hyggin ok næmr
Encᴵᴵᴵ624 4013
um: hverfa (útan) um
1) [e-t/e-n] omgive (ngt/ngn), omslutte (ngt/ngn)
innan gerðis þess er huerfr vm akr eða eng at heimili sealfs hans
Landsl 516Sio᷎ eru kollut lopt i bokum, þau er himin tungl hverfi um
Encᴵᴵ1812I-II 24614Þat er ok úbótamál, ef maðr vegr mann innan stokks eða á tǫðuvelli úti, eða innan garðs þess er hverfr um akr eða eng at heimili sjálfs hans
Jb 384heluitis pislir huerfa um mig
Dugg681a 204
2) [e-t] hvælve sig om (ngt)
3) [e-t] gå rundt om (ngt)
4)
● vera vel um horfinn være i god stand
5) [e-t] omvælte (ngt), sætte (ngt) på den anden ende, ?plage
undan: hverfa undan
1) [e-m] [til e-rs] gå fra (ngn) (til ngn), slippe (ngn) af hænde
fengo þeir ongan (byskup) kosinn aðr kosninngrinn hvarf vndan þeim ok til erkibyskvps
HákFris 5612feingu *þeir aunguan kosning adr kosningr huarf undan þeim ok til erkibiskups
Hák8B 1828
2) [e-u] unddrage sig (ngt)
3) [e-m/e-u] løsrive sig, falde fra
Ero nocquorar þær borgir eða heruð. eða tun er undan hafi horvit yðru riki oc þer ættið at hava
ÓTOdd 3411Hávrða-Knvtr er riki tok eftir foðvr sin i Sellvnd Skani ok Hallandi en Vikín hvarf þa vndan honvm
RagnSon 46425A do᷎gom Diocletiani hurfo þeir undan hlyðni við Romveria
KrossInventA 30216Vndan honvm hvarf mikill lvti Gydinga folks ok tokv ser konvng þan er Ieroboam het
VerA 344þa hvrfo Rvmveriar vndan Miclagardz konvngom
VerA 707ef no᷎ckurar væri þær borgir eþr herath er ... nu væri undan ⸢horfnar [var. hæfnar (!) AM 54 fol “C¹”] hans riki
ÓTᴵ 1077hurfu þeir vndan Mikla garðz konge ok hafua alldre vndir verit sidan
AnnL 245b27Þá hvarf ok undan þeim Guðrøðar-sonum Vermaland
Hkrᴵ37ˣ 842Vinðr hǫfðu horfit undan hlýðni við hann í Jómsborg
Hkrᴵᴵᴵˣ 434
undir: hverfa undir
[e-n/e-t] overgå til (ngn/ngt), tilfalde (ngn/ngt)
veit ec af forspam at ricit hverfr undir vvini hans
ÓH 1737Villdo þa oc Suiar ekci heyra aɴat en undir Suia konung hyrfi allt land þat er la fyrir ꜹstan Kiǫlo
ÓH 3734suo seigir mier hugr vm at stiorn rikis mins mun bratt huerfa vndir ydra forsio
GibbC 11315aller þeir stader sem rangliga eru tekner af leikmo᷎nnum ... enn nu voru klerkar ranglega asetter skylldu aptur hverfa under leikmenn
ÁBpˣ 9614
upp: hverfa upp
forsvinde
við: hverfa við
[!] reagere
C. hverfask + præp./adv.
frá: hverfask frá
[■] afholde sig fra (ngt), undlade
til: hverfask til
[!] omfavne hinanden
lagði hvárr þeirra hönd um háls öðrum ok hurfust til
Klma 44515síðan ⸢hurfust þeir til [var. mintist hverr við annan AM 531 4°ˣ “b”]
Klma 49812
um: hverfask um
[!] ?foregå
II. (y. isl.)
Form.: hvarf (59); hverfa (57); hurfu (33); horfinn (33); huerfa (30); horfit (25); huarf (22); huerfr (19); hverfr (18); horfin (7); hvrfo (7); hyrfi (7); hvrfv (6); hverva (5); horfnir (5); hurfo (5); huerfur (3); huerf (3); hverfi (3); hurfv (3); horbinn (3); hverfur (3); horfid (2); huerfi (2); hverfanda (2); horvit (2); huerfanda (2); Hvarf (2); hverfvr (2); hvurfu (2); hurfust (2); hvorvenn (1); hverfazt (1); horfið (1); hværvi (1); huærfr (1); huerfua (1); hverfit (1); huerfandí (1); hverfandi (1); huurvu (1); huerfum (1); horben (1); hværfa (1); huærfuazst (1); h▹or◃venn (1); huerua (1); Hverfvm (1); Hverfið (1); horfnar (1); hwærfwa (1); hverfr (1); hor▹f◃inn (1); hvarb (1); næst (1); haurf (1); hværfr (1); hyrfui (1); horfiþ (1); hverfir (1); hurfut (1); hverba (1); Huerfit (1); hverfið (1); horfner (1); huerva (1); hꝍrvi (1); Hurfu (1); huórfu (1); horviþ (1); huruu (1); huarff (1); horfínn (1); hverfum (1); Hvrfv (1); hvervi (1); hverf (1); hværfi (1); hvvrfv (1);
Comp.: bak- (3)
Gloss.: EJ ²hverfa; ClV ¹hverfa; ClVAdd _; ClVErr _; ClVSuppl _; Suppl1 _; Suppl2 _; Finsen _; Fr ¹hverfa; FrErr1 _; FrErr2 _; FrErr3 _; LLFrämm _; Hertzb; HertzbLat _; HertzbTill _; Suppl4; Fischer _; Anm; Bin _; Rím; LP ²hverfa; Med; MedComp _; MedSimp _; WN _; AH ¹hverfa; AJ _; deVr ¹hverfa, hyrfa; Fr4 item hyrfa; NO item hyrfa; Walter _; ÁBlM ²hverfa, hyrfa; Bl; WPA _;
Litt.: Bandle 1956 [BA 17] 43, 182, 398; Guðni Jónsson 1936 [ÍF 7] 138; Halldór Halldórsson 1958 7-12; Hægstad 1899 47, 69; Jansson 1939 [NB 26] 174-184; Jochens 1996 (Sex) 374; Motz 1998 [MM 1998] 14; Nygaard 1917 20; Seip 1949 [ANF 64] 161; Seip 1951 [MM 1951] 30; Seip 1955 76, 152
Genre. (expected): religious works [rel]: 137 (109); historical works [his]: 86 (71); family sagas [isl]: 51 (50); contemporary sagas [bis]: 43 (30); romances [rom]: 33 (42); legal works [jur]: 31 (39); legendary sagas [fas]: 16 (17); learned works [div]: 10 (13); charters [dip]: 7 (32); þættir [tot]: 6 (9); unclassified [ ]: 0 (2);
AS (red.) — May 2023
ÞH (strukt.) — June 2011
External (non-ONP) resources:
Lexicon Poeticum (2nd ed.)
This uses metadata and images from septentrionalia.net