| col.
A
|
æigi at girarðr var kominn. þa mælti konongr við oddgeir ok nemes ok iarlinn flæinska ok bæring hinn bretzka. Ek se heiðingia sitia her a hestum sinvm firi oss a brekkvnni. riðit til þeira ok vitið ef þeir se sendi menn eða þeir se komner at niosna vm her varn. þa bivgguz þeir til at læẏpa at þeim. rettu fram skiollꝺu firi sik ok letu siga merki firi sik ok hellꝺu með aollu afli þau hin digru spiot til lags. enn herra girarð uað Þa uarr uið fẏrst ok kallaði hann þa boz ok klares sẏstur sonu sina ok sonu sina ⸌b⸍ernarð ok reiner. herrar kuað hann. nu er tign váár komín at þiona almatkum guði ok hefna hans a hæiðingium. Ef þer mættið þersa .iiij. af riða hestunum. þa uæri ẏðr þat hinn mesti ʀiddara skapr ok æínkenilig frægðo
| col.
B
|
ngia milun hinn riki hofðingi ok gundelbof frisa konongr. þar matti sia merki med ẏmsẏm litum huitar brẏníur skira hialma. hin uillduztu suerð med gullhiolltum. Enn nu uiti at uisu agulandus. ok iamund að alldri uinna þeir uallanð meðan þerser eru lifandi at ueria. J þriðiu fẏlking uoru .xu. þusundir. fẏrer þersum uoru hafðer lampart ur ferre borg ok nemes or bealuer ok hinn hrauſti ʀiker. J þersi *fẏlking uͦoru med ꜵllu goð herklæði. En miǫk hugðiz Agulandus. þa auka sitt riki ok er hann fluttiz utan um affrica haf at uinna alla franz. En hann lifer allꝺri sua længi at hann se paðan einn penningt takandi. sua man her ꜵll hans *vápn falla giorsamlega at hann mun bꜵlfa þeim er þetta orááð gaf honom. J .iiij. fẏlking voru .xx. þusunðer
| col.
A
|
nazta gras ok drapu þeir firi oss betr en þusund manna undan hꜵfut merkinu. Sem iamund skilði orð hanꜱ. ⟨l⟩æít hann til hans med grimmum ꜵgum ok mælti. þegi segir hann hinn saurgi ok hinn sẏndugi madr. þu ueiz æigi huat þu mæler. Ek fekk hꜵfutmerki mítt i giæzlu tueggia kononga. ok .x. ʀiddara. þa svarar. hinn heiðni. alla hafa kristner menn þa drepit ok raku oss undan hꜵfutmerkínu ok toku þat undan uoru ualldi. þa tok jamund at hrẏggiaz ok kallaði til sin salathiel konong ok rodan hinn harða. herrar quað hann. ver erum nu suiuirð⟨uliga⟩ suikner .iiij. guðar vaarer eru brott tekner fra
| col.
B
|
Oddgeir. lættaði hans ok þui næst mæter hann honom ok hio þegar til hans i skiaolldinn með sua micklu hggi at aoll herklæði hans tiæðu honom æigi þat er uert væri æins glofa ok skaut honom daoðum af hestinum fiarri a vollinn ok kiærði Jamund fall hans með micklum harms grááti. Epter þetta kom læẏpandi herra. Nemes hertogi ẏfer bealfer vel ok uirðuliga herklæddr a mozeli hinum uilldazta uapnhe⟨⟩i sinum. Engi hestr þers hins mickla fiaolða ⟨k⟩kunni siðr at mæðaz en hann ok engi ʀiddari var sa er siðr ⟨ku⟩nni ræðaz enn hertuginn Nemes. ok er hann reið að f⟨ylking⟩
| col.
A
|
milli herða ok hellt bloðgu suerði sinu i hendi ser. ok er hann læít karlamagnus þa mælti hann. Guð signi þig karlamagnus keiꜱara. hinn rika. konongr svarar Guð fagni þer riddari Enn æigi kenni ek þik ok seg mer nafn þi⟨tt⟩ hann svarar enn kalla mik valltera or salastius borg. herra Girá. boðson sendi ẏðr guðs qvediu. ok hans sẏstursynir herra boz ok clares ok ver haofum soott hofuðmerki heiðingia. Sira Vallteri segir konongr lifer enn sa hinn raosti maðr. Guð ueit seger hann at sua er hann heill sem fiskr ok katr sem kið sua at eingi hans manna hgg⟨r⟩ stærri haogg en hann. þa mæli konongrinn. huar er
| col.
B
|
þeim ok mælti. Enn megu þer i goðum tima segir hann hefna uina ẏðarra. Nu riðu þeir ofan firi brekkuna ok glitraði gull ok stál moti solskininu ok gerðiz þa mikill molld ræẏkr undan fotum he⟨s⟩ta þeira. þa mæltu heiðingiar. Eingi maðr sagði oss sannara en balaam sendi maðr. alldri uerðr þetta land soott af vai hendi. Enn ef iamund hefði sent i dagan epter feðr sinum. þa væri nu allt ualland i hans valldi ok nu uerðr þat alldri sótt. Nu samer huium at ina hesti sinum er goðan áá. Sem hínír komu at þar sem bardaginn var þa matti þar
| col.
B1
|
þa ætla þeir nær at sækia. Enn ef þeir *verða rekner. þa eru þeir hundum skiotari. yfer þersum var annar hꜵfðingi chalides hinn riki. ena þ riðiu fẏlking uarðueitti eliadas. hans lið uar uel ⟨⟩æðt. þerser eru .xl. þuꜱunda hinir mestu met
| col.
B2
|
⟨and⟩arpandi saker sẏstur suna sinna mikinn harm hafandi er með heſtum uoru sundr dregner aogliti hanꜱ. Enn ef amustene villdi lẏsa sinum hug epter þi sem uar. þa ætlar hann að uisu affrica monnom hefndina. J þersi fẏlking uoru aller uel herklædder ok haofðu marga tẏrknea boga ⟨með⟩ hinu uilldazta skoti. Enn ef æigi hialpar nu
| col.
A1
|
með allzkonar goðum mat ok drẏkk ok fengu hina hoguæruztu huilld. eisarenn uilldi þa æigi lengr dueliaz ok sendi hann þa epter einum erkibyskupi ok let uigia vatn ok bað dreifa ẏfer allt liðit
| col.
A2
|
ga. En uant er að telia huersu morgum hag ⟨lei⟩k þetta landtialld uar gert þuiat eíngi lifandi maðr hafði sééð annat þuilikt .iiij. karbunculi steinar uoru i landtialldinu i knoppunum ok lẏstu þeir ok birtu allan dalinn umhverfis. þar uoru fuglar iafnan sẏngiandi. En um kuelldum að nattuerði ok firi ok epter þeir leku allzkẏns
| col.
A
|
skiolld hans enn suerð hans brast i sundr i hialmi hans ella mundi hann hafa drẏgt uilia sinn. Otuel hio til hans i mot ok klauf hann i herðar niðr. bukr fell til iarpar or saoðli enn trǫll toku sal hans. siþan mælti Otuel. Við uorum frændr. enn firi þenna diarflæik hefi ek þer golldit laun. Nu er Clares konongr mig hugsiukr. hann seer menn sina falla hundruðum saman. hann ræið framm i lið frankis manna. Enn i framm reið drap hann girarð af gi⟨ans⟩
| col.
B
|
felagskapr i sinn siðan ok þess suer ek uið tru mina er ek a at giallda mariu sẏni ef ek ma taka þik hondum eða garsiam konong þa skal ek hengia ẏkkr i dalnum gataníe. þa svarar clares. konongr. þa. seger þu hæímsku um hag þeira manna er bezter eru i aollum heiðnum domi. enn otrur ertu ok unðerhẏggiu maðr. enn ek em buinn at æiga við þik holmgongu ok se þa æinn moti æinum. ok mun
| col.
A
|
nott helldu uǫrð af karlamagnus konongi hugon ok þeir af alimanie. karlamagnus konongr la uræddr þa nott. heiþingiar helldu uorð a seer ok blesu alla nott i sin horn til solar uppraasar. ares konongr stoð upp i dagan ok herklæddi sik sem skiotaz enn ganor af melonis ok hinn mickli arafinnz. hann er .iiij. fetum hæri enn risi. þeir herklæddu clares. Þeir ⟨fǿ⟩r⟨ðu⟩
| col.
B
|
segir hon Ver hlif skiolldr i dag þersa vinar þíns at allr lẏðr lofi þig sem vert er. enda skal ek offra þer .c. marka gullz. Nu for claʀes. konongr ut af borginni ok fẏlgði honom fiolmenni mikit tarazins ok persanis rabitar ok tẏrkir ok affricar. þeir letu bua vagn ok settu þar a maumet ok færðu hann ẏfer áána. Vagninn var af mgrmara steiní ok bundu þeir máumet festum þær voru gerfar af gulli ok silki at hann skẏlldi
| col.
A
|
konongr undraði ok sannaði þat er kona hans hafði mælt þa kom uindr af hafi huass ok sneri hǫllinni sem mẏlna uelltr. þa toku bǫrnin at blasa ok hlo huert at aoðru. Enn þeim þotti sua fagrt til at hæẏra sem engla sǫngr uæri. Ǫll glẏggin voro af kristallo. Enn þo at hið versta ueðr uæri uti þa uar þar þo sigott. karlamagnus konongr undraðiz þat er haollin sneriz ok matti æigi a fætr standa ok eingi hans manna ok hugðu at þeim uæri gerningar giorfar. hallar dẏʀ̇ eru opnar segja þeir ok er þetta hið mesta undr er ver megum æigi a brott komaz. Enn siðan kom inn.
| col.
B1
|
at huerr þeira skẏlldi segia sina i⟨þrótt⟩ ⟨þeir⟩ ⟨báðu⟩ hann fyrstan segia sina iþrott. ⟨Taki⟩ ⟨keisari⟩ ⟨í⟩ ⟨mor⟩gin hinn huassazta ʀiddara i hirð si⟨nni⟩ ⟨segir⟩ ⟨hann⟩ ⟨ok⟩ ⟨fǿri⟩ hann i tuær brẏníur ok tua hialm⟨a⟩ ⟨á⟩ ⟨hǫfuð⟩ ⟨honum⟩ fai honom hest þann er beztr er i h⟨irðinni⟩ ⟨allan⟩ brẏniaðan. fai mer siðan suerd ⟨sitt⟩ ⟨ok⟩ ⟨skal⟩ ⟨ek⟩
| col.
B2
|
hǫggua i hofut þeim manni ok kliu⟨fa⟩ ⟨hann⟩ ⟨ok⟩ ⟨hest⟩enn brẏniaðan i sundr ok spiotz sk⟨apts⟩ ⟨lengð⟩ hoggua suerðinu i irð niðr nema ⟨ek⟩ ⟨vilja⟩ ⟨ap⟩tr hallda aðr. þa svarar niosnar maðr ⟨er⟩ ⟨í⟩ ⟨steinstól⟩panum uar. Mikill ertu ok sterkligr ⟨ok⟩ ⟨úvitrli⟩ga giorði keisaʀi er hann uæíttí ẏðr herb◌◌ ⟨ok⟩ ⟨skal⟩ ⟨hann⟩ þetta fẏʀr uita enn dagr kemr a m⟨orgin⟩ ⟨Þá⟩
| col.
B3
|
tok ʀollant at segia sina iþrott. Taki keisaʀi a morgin oliuant horn sitt ok fai mer enn siðan skal ek ganga utan borgar ok blasa sua hart at aoll borgarhlið skolo upp lukaz ok aptr ok allar hurðer með þær sem i borginni eru. Enn ef keisaʀi er sua diarfr at hann kemr ut. þa skal af honom blasa haar ok skegg ok klæði ǫll. þa svarar niosnar maðr. þessi er otruleg iþrott. ok uuitrlega giorði kæísari er hann ueittí ẏðr herbergi.