NRA 58 C: 1ra1-4vb23 — Konungs skuggsjá
ra huſ um keılꝺuna. þa hꝩærꝼr hon broꞇ oꝛ huſınu oc bꝛeſꞇr
ꝩar er ꝩıl. en eꝼ þeır ꝼẏſazc. aꞇ haꝼa bꝛoꞇ með ſer þa ꝺoꝼnar þaꞇ ıoꞇ ⁊ er þaꞇ þa eıgı bæꞇꞇra en annaꞇ ꝩa̅ꞇ eða þeðan ꝩærra.
ra. aꞇ ſlıkır luꞇꞇır þıckıa þar unꝺar
leger ꝩera.
mınnınga ꝩeırðır ı þꝩı lanꝺe. paꞇ͛ aꝺ f. Filius.
ne með þꝩı aꞇ ꝩer hꝍẏrum mınnı̅g þeıra luꞇꞇa er ı grꝍna la
se lonꝺ
nalanꝺe e
lıgr ælz ⁊ bruna. eða með
kum ⁊
lum. ⁊ er
ꝺe ꝼırır þa ſoc.
ꞇır þeır er unꝺarleger
nur lonꝺ aꝼ þeım luꞇꞇum
eımſ ſıðu er ſꝩa ꝩæl er ꞇæmpꝛaꞇ ſa
man hıꞇꞇı oc kulꝺı aꞇ þar
lauſır bæðe um
nur lonꝺ. aꞇ þar ma eıckı
ꝺe
ꝺa. ne eıngı annur eıꞇꞇrkẏckꝩænꝺe. ⁊ þo aꞇ þaꞇ ſe ꝼluꞇ þeınnıg aꝼ ouð
rum launꝺum þa ꝺꝍẏr þ̅ꞇ þegar er þ̅ꞇ keınnır bæra ıoꝛð eða bæran ſteın. ⁊ þo aꞇ nokoꞇ ſe ꞇıkıꞇ óꝛ þꝩı lanꝺe annaꞇ hꝩat ꞇre eða molꝺ eða ſanꝺꝛ ⁊ ꝼluꞇ ı aunnur þou lonꝺ er eıꞇꞇrkẏckꝩænꝺe ero ı. ⁊ er þeım ſanꝺe eða molꝺu ſaeꞇ ı rıng um þa
u þar ſem þau lıggıa. þa komazc þou allꝺꝛıgı ſıðan uꞇ um þænn rıng. oc þar lıggıa þou oll ꝺouð ı.
ug.
ra lanꝺe. þa haꝩa þeır eıngan ꝺꝛep
eꞇ aꝼ þeım. ⁊ allır þeır heılgır men er þar ero ſóꞇ ꝺouðır ꝩoꝛeꞇ. þꝩı aꞇ þeır haꝼa heılhugaðer ꝩereꞇ ꝩıð al
la goða men. ⁊ hælga. þo aꞇ þeır ꝩé
reꞇ haꝼe grımır ſın a mıllum.
ꝺꝛ oꝛ ꝩaꞇneno ſem aðꝛ ꝩar þaꞇ.
aꞇ þu ꞇaker
ꞇuru. þo aꞇ þu ſæıꞇır þ̅ꞇ ı þ̅ꞇ ſama ꝩaꞇ̅ þeım ſꝩa ſem ꝩera munꝺı a apalꝺꝛe ı ꞇıma ſın reꞇꞇan. ⁊ ꞇoc han þa þar aꝼ þrıu eıplı ⁊ ꝼꝍrðe ſꝩeınınum.
ra þou alꞇ ırlanꝺ ſıðan með þeſſo̅ hæꞇꞇe. aꞇ menn eꞇa þar aꝼ eꝼ þeır ꝩærða ſıukır ⁊ þẏkıaz þeır men ꝼro a ꝼınna. aꞇ þou ero goð ꝩıð allum ſıucleıkum manna. en eıckı ero þou gırnlegh ꞇıl aƶ ꝼırır ſꝍꞇꞇleıcꜱ ſaccer eꝼ men
gar meır ſaccar.
aꝼa oc þeır þar ꝩoꝛðeꞇ. er heılgır menn haꝼa ſkıoꞇlega goꝛꞇ með ſı
num kraꝼꞇe ⁊ ſꝩa munu ⁊ unꝺarleg
er þẏccıa.
na luꞇꞇı rꝍðꝺa er með þeım heılag
leıc ꝩaro goꝛꝩer. aꞇ þeır ſtanꝺa æn̅ ı ꝺagh ꞇıl ꝩıꞇnıſburðar oc ıamun
ꝺarleger þıckıa ænn ı ꝺagh ꞇıl ꝩıꞇ
nıſ burðar ſem þa hın ꝼẏrſta ꝺag er þ̅ꞇ ꝩarð. o
er
nongſ bꝛoꝛg
ðu þeır aꞇ rangr ꝺomr manꝺı ꝺꝍm
aƶ aꝼ þꝩı konongſ ſæꞇe.
ꞇe. k̅r. þar kaſtala ꝼagran ⁊ ꝩæl goꝛ
ꝩan. þeım kaſtala aꞇꞇe. k̅r. ꝼagra holl ⁊ mẏcla þa ſem han ꝩar ꝩan aꞇ ſıꞇꞇıa ı ıꝼ
mo ꝼırı
le ꝼulꞇ
nan ꝩeg
kıll oꝩı
nonger h
lıa ſınu
ꝺı reꞇꝺꝍ
num gr
ſı nıðꝛ. e
an eıgı
leger
ꝺeꞇ bẏggıa. aꞇ þeſſe luꞇꞇr ſe ꝩıſt ſannr. ⁊ ꝩarð þ̅ꞇ ꝼırır
lagꜱ manz ſaccer.
ra hanom margſkẏnſ haðong. bæðe
num. ⁊ han kom a þeıra ꝼunꝺ. oc þar ſem þeır hoꝼðu þıng ſın. þa ꞇoko þeır þ̅t ꞇıl raðeꜱ. aꞇ ẏla aꞇ hanom ſꝩa ſem ꝩargar.
onꝺum er ꝺẏren mego gıagnum hıꞇꞇa. þꝩı aꞇ eıgı mæꞇꞇe ꝺẏrenn eıllıgar renna aꝼ ouðꝛum loun
ꝺum. nema þou ꝼınnı lıð a ıſum oc lanꝺeꞇ þıꞇ.
re þar en ı ængu lanꝺe aðꝛu oc kunnu lanƶ
menn þo ſıalꝼır ſer þar æckı aꝼ nẏꞇa
kı ſað er a þꝩı lanꝺe. ⁊ ꝩıl ec nu þæſ ſpẏ
rıa ꝩıð hꝩaꞇ þaꞇ ꝼolc lıꝼır er a þꝩı lanꝺe eʀ eða hꝩoꝛſo mıkıꞇ ꝼolc þar er. eða hꝩaꞇ maꞇꝩıſt
um þaꞇ ꝼolc heꝼer er þar er. eða hꝩa͛ꞇ þaꞇ heı
ꝺom ꝩıꞇ um. þa er ſꝩa ſacꞇ ıꝼra. aꞇ þar ſe groſ goð. ⁊ ero þar bu goð oc ſtoꝛ. þꝩı aꞇ me̅ haꝼa þar nouꞇa marꞇ oc ſouða. oc er þar ſmıoꝛgærð mıkıll. oc oſta. oc lıꝼa menn ꝩıð þaꞇ mıoc oc ſꝩa ꝩıð kıoꞇ. oc ꝩıð alzkonar ꝩeıðı. bæðe ꝩıð ʀeına holꝺ oc hꝩala oc ſela oc bıarnar holꝺ. oc ꝼꝍðaƶ menn ꝩıð þ̅ꞇ þar a lanꝺe
ra um þeꞇꞇa lanꝺ. hꝩaꞇ æꞇle þer aꞇ ꝩalꝺe. hꝩı þ̅ꞇ lanꝺ haꝼe meırıa ıſa ꝼıolꝺa en eıckı annarra. eða haꝼeꞇ þ̅t ſem þar er um. en þ̅ꞇ ſkıl mer þo þ̅t aꝼ. aꞇ haꝼeꞇ ſe bæðe ꝺıupꞇ oc ſꝩa mıoc ſalꞇ. oc ſꝩa ıðulega ◌◌◌◌◌◌◌◌◌◌
cꞇ hꝩar
ꝩar. aꞇ lı
gar haꝼſe
ꝺe. hꝩarꞇ
uðum
nıng. oc
ꝺıngar
nıꞇ er kannaꞇ haꝼe allar krınglur heımſenſ eða hanſ ꝩoxꞇ. eða ranƶakaꞇ haꝼe allar heım
ſenſ ſıður. eða lanꝺa ſkıpan. eða þou eınꝺım
eırkı ſem þar ero ı ſkıpað. oc eꝼ ec heıꝼðı nokon þænn ꝼunnıꞇ er þeſſa luꞇꞇı heıꝼðı ſéꞇ oc ranƶa
kaꞇ. þa mæꞇꞇı ec þıc nu ſannꝼroðan her um gera. en þ̅ꞇ ma ec ı lıoſ laꞇa ꝩıð þıc. hꝩaꞇ ge
ꞇoꝛ manna ero. þeıra ſem hælꞇƶꞇ haꝼa æꞇlaꞇ eıpꞇır lıclegleıcum.
ra. þa haꝼa þ̅ꞇ mælꞇ. aꞇ ı hımnum ero þeır meıgın ꝩeger ſem obẏggınꝺe er unꝺır. er eınn ſꝩa heıꞇr. aꞇ eıckı ma unꝺır bꝩa. ꝼırır hıꞇꞇa ſacker oc bruna. oc hꝩeꞇꝩeꞇna bꝛennr
ra með loganꝺaum geıſlum hennar. oc m
ege ꝼırır þꝩı þar unꝺır bꝩa. æıngı ſa er ꝩæl ꞇempraðan bolſtað ꝩıl haꝼa
ghı ꝼlęırı ſꝩoꝛ her ꞇıl coma en nu heꝩır þu hꝍẏrꞇ her aꝼ þeo. ꝼılı᷒ aꝺ paꞇrem
nı ꝩera. en þo ero enn þeır luꞇır er þer gaꞇoꝛ lıꞇlu ꝼẏrr ı ꝩðarre rꝍðo er ek ꝩıl enn međ ẏðꝛu lꝍẏꝩı ꞇıl ꝼoꝛꝩıꞇnazk.
ꝩæl hın ſẏðꝛı ſem hın nꝍrðꝛe. en ec hꝍẏrı þaꞇ alla menn ſeghıa þa ſem ſunnan
ndar er ꝩıðꝛ ſuðꝛ æꞇꞇer eıghu nockoꞇ. þa ero þeır bæðe blouꞇare oc lærre en aðꝛer ꝩınn
ꝺar.
rer ꝩınnꝺar ſe ſꝩa kallꝺer aꞇ ꝼroſt ſtannꝺe aꝼ. ok ıſa leı.
pan. þa æꞇla ec ꝩıſt aꞇ ıamkollꝺ ſe aꞇ þꝩı ı ſẏðꝛı ſıðunnı. ſem ı nꝍrðꝛe.
nan hann. eđa nꝍꝛðan. þa æꞇla ec oll þou heıꞇ ꝩera. en hın æꞇla ec kollꝺ ꝩera lonꝺen er ꝼıarre lııa a hꝩareꞇꝩægıa ſıðunnı. n þar er þu gazꞇ þærſ aꞇ allır menn ſeghıa lonnꝺen æ þꝩı heıꞇare er ſunnar meır ꝼærr. þa æꞇla ek þaꞇ þꝩı ꝩallꝺa aꞇ þu ma̅nꞇ ængan þann ꝼunnıꞇ haꝩa. er ıamlanghꞇ haꝩı ſuðꝛ a lonnꝺen ꝼareꞇ ꝼra þeım heıꞇa ꝩæghenom ſem þee lonnd lııa ı ꝼra eʀ nu hoꝩum ꝩer um rꝍꞇꞇ.
ſe kallꝺan ſunnan ꞇıl. eꝼ menn bẏı ıamner hınum kallꝺa ꝩæghenom a ſꝩðꝛı ſıðu ſem grꝍnlennꝺıngar bua a hınnı nꝍꝛðꝛe. þa æꞇla. þa æꞇla ec ꝩıſt aꞇ ıam ꝩarmr kꝍme noꝛðan ꝩınndʀ ꞇıl þeırra. ſem ſunnan ꝩınnꝺꝛ ꞇıl ꝩar. þꝩı aꞇ ſꝩa eıghu þeır noꝛðꝛ aꞇ lıꞇa ꞇıl mıð daghſ allrar ſolar raſar. ſem ꝩer eıghum ſuðꝛ aꞇ lıꞇa er ꝼırır noꝛðan bu
um ſolena.
lar gangꝛ lıꞇıll. en ſꝩa mıkıl gnoꞇꞇ um ſumareꞇ. aꞇ nalegha er allꞇ ſem eınn ꝺaghr ſe. ſtıgh ſtrængh.
ar ẏꞇzꞇu ræghlur a ſkaðom ꝩægh ꞇıl ſuðꝛ
ſenſ. þa haꝼa þeır ſumar. ok gnoghan ſolar gang. er bua a ẏzꞇum ſıðum he
ımſenſ ꞇıl ſuðꝛſenſ. en ꝩeʀ hoꝩum þa ꝩeꞇr. oc æclu ſolar ganghſ.
ſkıꝼꞇı. ſem ſolar gangꝛ. þꝩı aꞇ ſumum ſto
ðum er þa mıðꝛ daghr er ſumum ſtouðu̅ er mıð noꞇꞇ. en ſumum ſtođum rennr þa ꝺaghr u. lẏſır. er ſumum ſtoðum ꞇæcʀ aꞇ rꝍckꝩa. naꞇꞇa. þꝩı aꞇ ıaꝼnan ꝼẏlghır daghr. oc lıoſ ſolenne. en ſkuınn ꝼlẏr ſolena. oc ſꝍker þo æpꞇır henne æ ſem hon lıðꝛ unndan oc er þar ıaꝼnan noꞇꞇen ſem ſcuınn er. en þar ıaꝼnan daghr ſem lıoſeꞇ er. n nu eꝼ þeer luꞇır ſkılıazk þer allır ꝩæl. er ꝩıꞇ hoꝩum nu um rꝍꞇꞇ þear ſtundır hꝩarꞇꞇꝩæıa um ꝺꝍghra
ꝼar. eða ſolar gang. eđa allır aðꝛer þeır luꞇır er ꝩıꞇ hoꝩum þar um rꝍꞇꞇ. þa maꞇꞇ þu ꝩera ꝼırı þꝩı ꝼull goðꝛ ꝼarr
maðꝛ aꞇ ꝼaer munu um ſlıka luꞇı ꝼleıra ſpurꞇ haꝼa en þu.
ra hus um keildunaþa hværfr hon brot or husinuoc brestr
var er vilen ef þeir fysazcat hafa brot með serþa dofnar þat skiotoc er þat þa eigi bættra en annat vatneða þeðan værra
raat slikir luttir þickia þar undar
leger vera
minninga veirðir i þvi landepater ad filiumFilius
ne með þviat ver høyrum minning þeira luttaer i grøna la
se lond
nalande e
ligr ælz oc brunaeða með
kum oc
lumoc er
de firir þa soc
tir þeir er undarleger
nur lond af þeim luttum
eims siðu er sva væl er tæmprat sa
man hitti oc kuldiat þar
lausir bæðe um
nur londat þar ma eicki
de
dane eingi annur eittrkyckvændeoc þo at þat se flut þeinnig af ouð
rum laundumþa døyr þat þegarer þat keinni bæra iorð eða bæran steinoc þo at nokot se tikit ór þvi landeannat hvat tre eða mold eða sandroc flut i aunnur þou londer eittrkyckvænde ero ioc er þeim sande eða moldu saet i ring um þa
uþar sem þau liggiaþa komazc þou alldrigi siðan ut um þænn ringoc þar liggia þou oll douð i
ug
ra landeþa hafa þeir eingan drep
et af þeimoc allir þeir heilgir men er þar ero
la goða menoc hælgaþo at þeir vé
ret hafe grimir sin a millum
dr or vatnenosem aðr var þat
at þu taker
turuþo at þu sæitir þat i þat sama vatnþeimsva sem vera mundi a apaldre i tima sin rettanoc toc han þa þar af þriu eipli oc førðe sveininum
ra þou alt irland siðan með þessom hætteat menn eta þar afef þeir værða siukiroc þykiaz þeir men fro a finnaat þou ero goð við allum siucleikum mannaen eicki ero þou girnlegh til az firir søttleics sacceref men
gar meir saccar
afa oc þeir þar vorðeter heilgir menn hafa skiotlega gort með si
num krafteoc sva munu oc undarleg
er þyccia
na lutti røðdaer með þeim heilag
leic varo gorverat þeir standa ænn i dagh til vitnisburðaroc iamun
darleger þickia ænn i dag til vit
nis burðarsem þa hin fyrsta dag er þat varðo oc æn i þvi lande sa staðr
er er kallaðroc var sa sta
nongs borg
ðu þeir at rangr domr mandi døm
az af þvi konongs sæte
tekonongrþar kastala fagran oc væl gor
vanI þeim kastala attekonongrfagra holl oc myclaþa sem han var van at sittia i if
mo firi
le fult
nan veg
kill ovi
nonger h
lia sinu
di retdø
num gr
si niðre
an eigi
leger
det byggiaat þese luttr se vist sannroc varð þat firir
lags manz saccer
ra hanom margskyns haðongbæðe
numoc han kom a þeira fundoc þar sem þeir hofðu þing sinþa toko þeir þat til raðesat yla at hanom sva sem vargar
ondumer dyren mego giagnum hittaþvi at eigi mætte dyrenn eilligar renna af ouðrum loun
dumnema þou finni lið a isum oc landet þit
re þar en i ængu lande aðruoc kunnu lanz
menn þo sialfir ser þar æcki af nyta
ki sað er a þvi landeoc vil ec nu þæs spy
riavið hvat þat folc lifirer a þvi lande ereða hvorso mikit folc þar ereða hvat matvist
um þat folc hefer er þar ereða hvaert þat hei
dom vit umþa er sva sact ifraat þar se gros goðoc ero þar bu goð oc storþvi at men hafa þar nouta mart oc souðaoc er þar smiorgærð mikilloc ostaoc lifa menn við þat miococ sva við kiotoc við alzkonar veiðibæðe við reina hold oc hvala oc selaoc biarnar holdoc føðaz menn við þat þar a lande
ra um þetta landhvat ætle þer at valdehvi þat land hafe meiria isa fiolda en eicki annarraeða hafet þat sem þar er umen þat skil mer þo þat afat hafet se bæðe diupt oc sva mioc saltoc sva iðulega
ct hvar
varat li
gar hafse
dehvart
uðum
ningoc
dingar
niter kannat hafe allar kringlur heimsens eða hans voxteða ranzakat hafi allar heim
sens siðureða landa skipaneða þou eindim
eirkisem þar ero i skipaðoc ef ec heifði nokon þænn funniter þessa lutti heifði sét oc ranza
katþa mætti ec þic nu sannfroðan her um geraen þat ma ec i lios lata við þichvat ge
tor manna eroþeira sem hæltzt hafa ætlat eiptir liclegleicum
raþa hafa þat mæltat i himnum ero þeir meigin veger sem obygginde er undirer einn sva heitrat eicki ma undir bvafirir hitta sacker oc brunaoc hvetvetna brennr
ra með logandaum geislum hennaroc m
ege firir þvi þar undir bvaæingi sa er væl tempraðan bolstað vil hafa
ghi fleiri svor her til comaen nu hevir þu høyrt her af þessofilius ad patrem
ni veraen þo ero enn þeir lutirer þer gator litlu fyrr i vðarre røðoer ek vil enn með yðru løyvi til forvitnazk
væl hin syðri sem hin nørðreen ec høyri þat alla menn seghiaþa sem sunnan
ndar er viðr suðr æter eighu nockotþa ero þeir bæðe bloutare oc lærre en aðrer vinn
dar
rer vinndar se sva kallder at frost stannde afok isa leggi
panþa ætla ec vistat iamkolld se at þvi i syðri siðunnisem i nørðre
nan hanneða nørðanþa ætla ec oll þou heit veraen hin ætla ec kolld vera londener fiarre liggia a hvaretvægia siðunni
se kalldan sunnan tilok ef menn byggi iamner hinum kallda væghenom a svðrisiðu sem grønlenndingar bua a hinni nørðreþa ætlaþa ætla ec vistat iam varmr køme norðan vinndr til þeirrasem sunnan vinndr til varþvi at sva eighu þeir norðr at lita til mið daghs ok allrar solar rasarsem ver eighum suðr at litaer firir norðan bu
um solena
lar gangr litillen sva mikil gnott um sumaretat nalegha er allt sem einn daghr sestigh strængh
ar ytztu ræghlur a skaðom vægh til suðr
sensþa hafa þeir sumarok gnoghan solar ganger bua a yztum siðum he
imsens til suðrsensen ver hovum þa verroc æclu solar ganghs
skiftisem solar gangrþvi at sumum sto
ðum er þa miðr daghr er sumum stouðum er mið notten sumum stoðum rennr þa daghr uppok lysirer sumum stoðum tæcr at røckvaok nattaþvi at iafnan fylghir dagroc lios solenneen skugginn flyr solenaoc søker þo æptir henne æ sem hon liðr unndanoc er þar iafnan notten sem scugginn eren þar iafnan daghr sem lioset er
fareða solar gangeða allir aðrer þeir lutir er vit hovum þar um røttþa mat þu vera firir þvi full goðr farr
maðrat faer munu um slika luti fleira spurt hafa en þu
ra hús um keldunaþá hverfr hon brott or húsinuok brestr upp fyrir utan húsitSvá er ok sagtat menn megu þar af drekka við keldunaslikt h
verr er villen ef þeir fýsaskat hafa brott með sérþá dofnar þat skjóttok er þat þá eigi betra en annat vatneða þaðan verraNú gátum vér fyrir þér sakar svá marga hluta ok smá
rraat slíkir hlutir þykkja þar undar
ligir veraEigi má ek ok húg mínum á koma fleiri þá hlutier þar eru á
minningar verðir í því landiPater ad FiliumFiliusNú með því at vér hǫfum þá gamanrǿðu upphafðaat rǿtt um unðr þauer á Íslandi eru eða í Íslands hǫfumþá lúkum vér hen
ni með þvíat vér heyrum minning þeirra hlutaer í Grǿnalands hǫfum erueða á því landi sjálfuFilius PaterÞóat vit skyldim
si lǫnd
nalandi eða
ligar elds ok brunaeða með
kum ok
lumok er hvárrtveggja þat
da fyrir þá sǫkEn Írland er náliga landa bezt þat er menn vit
ir þeir er undarligir munu þykkjaok þó þeir hlutir sumir er þat land mun kallat vera helgara en ǫn
nur lǫnd af þeim hlutumer þar eru undarligir íÞat liggr á þeirri h
eims síðu er svá vel er temprat sa
man hiti ok kuldiat þar verðr aldrigi ofheitt né ofkaltþvíat þar verðr aldrigi ofrhiti
lausir bǽði um vetr ok um sumarEn þat land er svá heilagt umfram ǫn
nur lǫndat þar má ekki eitrkviken
di þrífask áhvárki ormr né þad
dané engi ǫnnur eitrkvikendiok þóar þat sé flutt þannig af ǫð
rum lǫndumþá deyr þat þegarer þat kenni bera jǫrð eða beran steinOk þóat nǫkkut sé tekit or því landiannathvárt tré eða mold eða sandrok flutt í ǫnnur þau lǫnder eitrkvikendi eru íok er þeim sandi eða moldu sáit í hring um þa
uþar sem þau liggjaþá komask þau aldrigi síðan út um þann hringok þar liggja þau ǫll dauð íSvá ok þóat þú takir tré þater or þessu landi erer nú rǿddum vér umok dragir í hring um þausvá at þú skeðir jǫrðunni með trénuþá liggja þau ǫll dauð í þessum hringÞat er okmǽlt um Irlandat jafnmikit eyland sem Irland erþá vitu menn þat varlaer jafnmargr sé heilagr maðr í sem þarÞat er ok mǽltat sú þjóð er þat land byggvirer bǽði grimm í sér ok svá drápgjǫrnok mjǫk úsið
ugen svá drápgjarnir sem þeir eruok svá margir sem helgir eru í þeir
ra landiþá hafa þeir engan drep
it af þeimok allir þeir helgir menn er þar eru
la góða mennok helgaþóat þeir ve
rit hafi grimmir sín á millumVatn eitt er ok þat í landi þvíer undarligt er sagt ífra náttúru þessen þat vatn er kallat á þeirra tunguLough NeaghÞat vatn er vel mikit at vextien sú er náttúra þess vazef þú tekr tré þater sumir kalla beinviðen sumir hulfren á latinu er kallat Acrifoliumok setr þú þat í vatnitsvá at sumt stendr niðr í jǫrðinaen sumt í vatninuen sumt upp or vatninuþá verðr þat at járnier niðr stendr í jǫrðinaen þat at steini er í vatninu eren þat tré sem upp sten
dr or vatninusem áðr var þatEn þó
at þú takir annarskonar tré en þettaþá hafnar þat ekki sinni ná
ttúruþóat þú setir þat í þat sama vatnþeimsvá sem vera mundi á apaldri í tíma sinn réttanok tók hann þá þar af þrjú epli ok fǿrði sveininumEn þá er sveinninn hafði etitaf þeim eplumþá tók sótt hans at léttaskok varð hann heill sóttar þeirrarEn pill sá hefir jafnan síðan haldit þeirri gjǫfer guð gaf honum þáþvíat hann berr á hverju ári epli svá sem apaldrok heita þau jafnan síðan hins helga Kevinus epliok fa
ra þau alt Írland síðan með þessum hǽttiat menn eta þar afef þeir verða sjúkirok þykkjask þeir menn fró á finnaat þau eru góð við ǫllum sjúkleikum mannaen ekki eru þau girnilig til áts fyrir sǿtleiks sakaref menn hefði þau eigi fyrir lǽknin
gar meir sakarMargir hlutir h
afa ok þeir þar orðiter helgir menn hafa skjótliga gǫrt með sí
num kraptiok svá munu ok undarlig
ir þykkjaEn vér hǫfum nú þá ei
na hluti rǿddaer með þeim heilag
leik váru gǫrvirat þeir standa enn í dag til vitnisburðarok jafnun
darligir þykkja enn í dag til vit
nisburðarsem þá hinn fyrsta dag er þat varðEn þeir aðrir hlutirer menn halda víst fyrir sattok fyrir sanna hluti eru hafðirþá megum vér nú ok þá vél sýnaÞar ero ok enn í því landi sá staðr einner Tem
air er kallaðrok var sá staðr forðum svá sem hann vǽri hǫfu
nungsborgen hann er þó nú auðrfyrir því at menn þora eigi at byggja hannEn þessi atburðr gerðisk til þessat staðrinn varð auðrat alt fólkiter í var landitrúði þvíat sá konungr er þar sǽti á þeim staðskyldi jafnan dǿma rétta dóma ok engan annanEn þóat þeir vǽri heiðnir annars kostarok hefði eigi rétta trú til guðsþá hǫfðu þeir þó þenna átrúnað svá staðfastan at þeir hugðu þat hvetvetna réttdǿmt veraer sá konungr dǿmdiok aldri hug
ðu þeir at rangr dómr mundi dǿm
ask af því konungs sǽtiEn þar sem hǽð þótti vera borgarinnarþá át
tikonungrþar kastala fagran ok vel gǫr
vaní þeim kastala áttikonungrfagra hǫll ok miklaþá sem hann var vanr at sitja í yf
mu fyrir
li fullt
nan veg
kill úvinok gerðisk þá svá tilat ko
nunger hallaði meir dómi eptir vi
lja sínum en eptir réttendumEn fyrir þv
di réttdǿmiþá sneri um sǽti því
num gr
si niðre
an eigi menn þann stað at byggjaok engi konungr þorir þar síðan sitt sǽti at hafaok er þar þó hinn fegrsti staðr er menn vitu á jǫrðuÞat mǽla ok mennef menn vildi þann stað byggjaat engi dagr mundi sá yfir þá ganga er þeir mundu eigi hvern dag sjá nýtt undrÞá er þar enn einn sá hlutr í því landi undarligrer mǫnnum mun þykkja mjǫk útrú
ligren þat sjá þó þeir menner lan
dit byggjaat þessi hlutr sé víst sannrok varð þat fyrir reiði eins hei
lags manns sakirÞat er svá sagtat þá er hinn helgi Patricius leitaði við at bjóða kristni í landi þvíþá var þat eitt kyner miklu var honum gagnstaðligara en annat fólker í var landinuok leituðu þeir menn við at ge
ra honum margskyns háðungbǽði móti guði ok svá móti þeim helgum manni er nú nefnda ekOk þá er hann bauð þeim kristni svá sem ǫðrum mǫn
numok hann kom á þeirra fundok þar sem þeir hǫfðu þing sínþá tóku þeir þat til ráðsat ýla at honum svá sem vargarEn
ǫndumer dýrin megu gegnum hittaþvíat eigi mǽtti dýrin elligar renna af ǫðrum lǫn
dumnema þau finni hlið á ísum ok landit þittEn opt hafa menn freistat at ganga upp á landit á þau fjǫll er hǽst eruí ýmisum stǫðum at sjásk umok vildu vitaef þeir fynni nǫkkut er þitt vǽri á landinu eða byggjandiok hafa menn hvergi þat funnitnema þar sem nú búa mennok er þat mjǫk lítit fram með strǫndunni sjálfriMarmari er þar ok mikill í landi þar sem bygt ermeð ýmisum litbǽði rauðr ok svá blár ok grǿnfáinnValr er þar ok mikil ok margr í því landisá er því þótti í ǫðrum lǫndum mikil gersemi í veraþat eru þeir fuglar er menn kalla vali ok eru allir hvítir ok er hann gnóga
ri þar en í engu landi ǫðruok kunnu lands
menn þó sjálfir sér þar ekki af nýta
ki sáð er á því landiok vil ek nú þess spy
rjavið hvat þat fólk lifirer á því landi ereða hversu mikit fólk þar ereða hvat matvist
um þat fólk hefir er þar ereða hvárt þat he
um vit umþá er svá sagt ífráat þar sé grǫs góðok eru þar bú góð ok stórþvíat menn hafa þar nauta mart ok sauðaok er þar smjǫrgerð mikilok ostaok lifa menn við þat mjǫkok svá við kjǫtok við allskonar veiðibǽði við hreina hold ok hvala ok selaok bjarnar holdok fǿðask menn við þat þar á landi
ra um þetta landHvat ǽtlið þér at valdihví þat land hafi meiri ísa fjǫlda en ekki annarraeða hafit þat sem þar er umen þat skil
kt hvárttveggja landit ok hafitnema þat kunni
varat hlí
ar hafsi
stit
dihvárt þar verða nǫkkurir ylir eða eigieða
ðumeða er þar jafnan ill veðráttaok fyrir því
ningok svá um þat sem ek hefi fyrrmeir spurt í
dingar kalla norðrljósok vilda ek nú at þér leystið þenna spurdaga fyrir mérok um þathvat er þér ǽtliðí hverjum hlut heimsins er þetta land liggrhvárt þat liggr á einnhverri utanverðri
niter kannat hafi allar kringlur heimsins eða hans vǫxteða rannsakat hafi allar heim
sins síðureða landa skipaneða þau endi
merkisem þar eru í skipuðok ef ek hefða nǫkkurn þann funniter þessa hluti hefði sét ok rannsa
katþá mǽtta ek þik nú sannfróðan hér um geraen þat má ek í ljós láta við þikhvat ge
tur manna eruþeirra sem helzt hafa ǽtlat eptir likligleikumEn þeir menn sem helzt hafa ritat um heimsins vǫxt eptir tilvísan Ysidorieða annarra fornra mannaok fróð
raþá hafa þat mǽltat í himnum eru þeir meginvegir sem úbyggvanda er undirer einn svá heitrat ekki má undir búafyrir hita sakir ok brunaok hvetvetna brennr er undir verðrok þykkir mér þat líkligast
ra með lognudum geislum hennarok m
egi fyrir því þar undir búaengi sá er vel tempraðan bólstað vill hafaSvá hafa þeirgrannarþvíat ǫll ǫnnur lǫndþau er í nánd honum liggjaþá taka mikil illviðri af honumok koma þau ǫll þá áer hann hrindr af sjǫlfum sér með kǫldum blǽstri Nú ef þér skilsk þetta málþá þykki mér ei
gi fleiri svǫr hér til komaen nú hefir þú heyrt hér af þessuFilius ad PatremÞessir hlutir skiljask mér allir velok þykki mér víst sannligtat svá mu
ni veraen þó eru enn þeir hlutirer þér gátuð litlu fyrr í yðarri rǿðuer ek vil enn með yðru leyfi til forvitnaskÞér sǫgðut svá at báðar síður heimsins vǽri kaldarjafn
vel hinn syðri sem hinn nǫrðrien ek heyri þat alla menn segjaþá sem sunnan
dar er viðr suðr ǽttir eigu nǫkkutþá eru þeir bǽði blautari ok hlǽrri en aðrir vin
darSvá gera þeir vindar ok iðuliga um vetrum stóran
rir vindar sé svá kaldir at frost standi afok ísa leggiEn þá er varmt er sumar þá er þó ǽ jafnan sunnanvindr hlǽrri enþessarri spurningPater ad FiliumÞá er ek sagða yðrat á himnum váru skipaðir þrir vegir torfǿriligireinn brennandien tveir kaldirþá gat ek þess at hinn heiti vegr beygisk or austriok í vestrEn ef ek hefi þat sagt með réttri ski
panþá ǽtla ek vístat jafnkǫld sé at því í syðri siðunnisem í nǫrðriEn þó ǽtla ek ǫll þau lǫnder liggja nǽr hinum heita veginumhvárt sem þau liggja fyrir sun
nan hanneða norðanþá ǽtla ek ǫll þau heit veraen hin ǽtla ek kǫld vera lǫndiner fjarri liggja á hvárritveggja siðunni
si kaldan sunnan tilOk ef menn byggi jafnnǽr hinum kalda veginum á syðrisíðu sem grǿnlendingar búa á hinni nǫrðriþá ǽtlaþá ǽtla ek vístat jafnvarmr kǿmi norðanvindr til þeirrasem sunnanvindr til várþvíat svá eigu þeir norðr at líta til mið dags ok allrar sólar rásarsem vér eigum suðr at lítaer fyrir norðan bú
um sólinaÞat hefir sem fyrr hǫfum vit um rǿttat um vetrum er hér só
largangr lítillen svá mikil gnótt um sumaritat náliga er alt sem einn dagr sénú skalt þú á því markaat vegr sólarinnar er einkum breiðrok er eigi rás hennar svá mjóeða beinsem hon renni jafnan at einum stigh strengEn þegar er hon tekr hin
ar yztu renslur á skáðum veg til suðr
sensþá hafa þeir sumarok nógan sólarganger búa á yztum síðum he
imsins til suðrsensen vér hǫfum þá vetrok eklu sólargangsEn
skiptisem sólargangrþvíat sumum stǫ
ðum er þá mið dagr er sumum stǫðum er mið nótten sumum stǫðum rennr þá dagr uppok lýsirer sumum stǫðum tekr at rǫkkvaok náttaþvíat jafnan fylgir dagrok ljós sólinnien skugginn flýr sólinaok sǿkir þó eptir henne ǽ sem hon líðr undanok er þar jafnan nóttin sem skugginn eren þar jafnan dagr sem ljǫsit er
fareða sólargangeða allir aðrir þeir hlutir er vit hǫfum þar um rǿttþá mátt þú vera fyrir því fullgóðr far
maðrat fáir munu um slíka hluti fleira spurt hafa en þú