AM 1056 IX 4°: 1rb1-2vb12 — Konungs skuggsjá
ı ꝩıgorðum ꝩærıa þa er go aꞇ gera henge ꝩıgo
rð aꝼ leom ꝩıðı ok þurꝼu þau aꞇ ꝩæra ꞇuæım hære en̅ kaſtala ꝩıgoꝛð ſıolꝼ ok þrím alnum ſıðare
ꝼu þau ok ꝼıare aꞇ hanga aꞇ men̅ mægı ꝩæl ꝩæga með ollu̅ ꝩapnu̅ nıðꝛ mıllum kaſtala ꝩıgarða ſıalꝼra ok henge
ꝩıgarða en̅ þau ulu ha
nga aleom aſom þæím ſem þegar mægı ꞇıl ſínn draga ꝼalla a ꝼolkeꞇ eꝼ nere ꝩæ
rðꝛ gængeꞇ kaſtala
brandar goꝛꝩır aꝼ longum room ok þungum hua te
nꞇer meðꝛ harðꝛe æık ræí
ſtır a ænda ner ꝩıgoꝛðu̅ ſua aꞇ þaꞇ megı þegar a men̅ ꝼalla eʀ ner er gængıꞇ kaſt
alanum
num ok bıugum ok al ꝩ͛a agnoꝛ a huærıu̅ þoꝛne æn̅ aꞇ huga læıða eꝼ maðꝛ al með k̅g̅m eða oðrum rıkıs mo̅m þıona eða ſtaꝺ
ðer ꝩæra ok þar ſmꝺar
maðꝛ hæıꞇa aꞇ eʀ ok þræꝼallꞇ aꞇkuæðe er na
læga er þo ſem allꞇ ſe æí raunar er maðꝛ þarꝼ ꝩan
læga aꞇ gæꞇa þaꞇ er man
ꝩıꞇ ok ſıðgðe hꝼæa
rðum Sua ok er aꞇ kun̅a goða ılnıng a þuı ner h̅n ma ıkkıu ſına ı ꝼræılſı b͛a eða ho eða kuæíꝼ eꝼ h̅n hæꝼír eða ner er h̅n al þarnaſt Sua eʀ ok er h̅n ſıꞇír ıꝼír boꝛðe ner er h̅n þarꝼ augum aꞇ læıða ꝼır͛ hꝼæu ſaker rıkra man
na maꞇar næꞇƶlu eða ner
i vigskorðum væria þa er gott at gera henge ꝩıgo
rð af lettom viði ok þurfu þau at væra tuæim hære enn kastala vigskorð siolf ok þrím alnum siðare
fu þau ok fiare at hanga at menn mægi væl væga með ollum vapnum niðr millum kastala vigskarða sialfra ok henge
vigskarða enn þau skulu ha
nga alettom asom þæím sem þegar mægı til sínn draga falla a folket ef nere væ
rðr gænget kastala
brandar gorvir af longum room ok þungum huass tæ
nter meðr harðre æik ræí
stir a ænda ner vigskorðum sua at þat megi þegar a menn falla er ner er gængit kast
alanum
num ok biugum ok skal vera agnor a huærium þorne ænn at huga læiða ef maðr skal með konongum eða oðrum rıkıs monnu þiona eða stad
ðer væra ok þar sømdar
maðr hæita Þat er ok þræfallt atkuæðe er na
læga er þo sem allt se æítt raunar er maðr þarf van
læga at gæta þat er man
vit ok siðgøðe ok høfæska
rðum Sua ok er at kunna goða skilning a þui ner hann ma skikkiu sina i fræilsi bera eða hott eða kuæíf ef hann hæfír eða ner er hann skal þarnast Sua er ok er hann sitír ifír borðe ner er hann þarf augum at læiða firer høfæsku saker rıkra man
na maꞇar næꞇzlu eða ner
í vígskǫrðum verja þá er gott at gera hengivígskǫ
rð af léttum viði Ok þurfu þau at vera tveim hǽri en kastala vigskǫrð sjǫlf ok þrim alnum síðari Svá þur
fu þau ok fjarri at hanga at menn megi vel vega með ǫllum vápnum niðr millum kastala vígskarða sjalfra ok henge
vígskarða En þau skulu ha
nga á léttum ásum þeim sem þegar megi til sín draga falla á folkit ef nǽri ve
rðr gengit kastala Slag
brandar gǫrvi af lǫngum rám ok þungum hvasste
ntir meðr harðri eik rei
stir á enda nǽr vígskǫrðum svá at þat megi þegar á menn falla er nǽr er gengit kast
alanum Brynklungr er ok gott vápn gǫrt af góðu jarni með stálharðum þor
num ok bjúgum ok skal vera agnǫr á hverjum þorni En athuga leiða ef maðr skal með konongum eða ǫðrum rikismǫnnum þjóna Eða stad
dr vera ok þar sǿmðar
maðr heita Þat er ok þréfalt atkvǽði er ná
liga er þó sem allt sé eitt raunar er maðr þarf vand
liga at gǽta Þat er mann
vit ok siðgǿði ok hǿverska En þat er hǿverska at vera blíðr ok léttlátr ok þjón
ustufullr hann skal snúa baki eða he
rðum Svá ok er at kunna góða skilning á því nǽr hann má skikkju sína í frelsi bera eða hǫtt eða kveif ef hann hefir eða nǽr er hann skal þarfnask Svá er ok er hann sitr yfir borði nǽr er hann þarf augum at leiða fyrir hǿversku sakir rikra man
na matarneyzlu eða nǽr er hann má síns drykkjar