ǫllum frá sér Hann gaf Ána at Ánabrekku þar sem þit feðgar hafið búit síðan ok viti þit þat hver landamerki
þar eru í milli Ánabrekku ok Borgar at þar rǽðr Stafslǿkr Var ok ekki þat Steinarr at þú vissir eigi at þú vildir
leggja land Þorsteins sonar míns undir þik ok hugði at hann mundi vera svá mikill ǽttleri at hann mundi vera rǽningi
þinn En þér langfeðgar hafið þegit land af mér ok fǫður mínum En Þorsteinn sonr minn drap þrǽla fyrir þér
Nú er þat ǫllum mǫnnum kunnigt at þeir hafa fallit á verkum sinna sjálfra ok eru þeir óbótamenn ok at
heldr nú at þeir vǽri svá þótt þeir vǽri frjálsir En fyrir því at Steinarr ǽtlaði at rǽna Þorstein landeign sinni þeirri
er ek gaf honum ok ek hafða tekit í arf eftir fǫður minn þá skalt u laust láta land þitt at Ánabrekku
ok hafa ekki fé fyrir Þat skal ok fylgja at hvárki skalt u hafa bústað hér í heraði né vistafar fyrir sunnan
Langá ok verða brott frá Ánabrekku áðr liðnir sé fardagar þessir En falla óheilagr fyrir Þorsteini ok ǫllum
þeim mǫnnum er honum vilja veita ef þú vill eigi á brutt fara eðr nǫkkurn hlut þann eigi halda
er ek hefi um mǽlt En er Egill hafði þetta mǽlt ok niðr sezk þá nefndi Þorsteinn sér vátta at gjǫrð
hans Þá mǽlti Ǫnundr Þat mun nú vera mál manna Egill at gjǫrð þessi er þú hefir upp sagt sé oss
óhagfeld Hefi ek allan hlut á átt at firra þá vandrǽðum Nú er þat frá mér at segja at þat
illt er ek má gera Þorsteini þá skal ek ekki af spara Hitt ǽtla ek sagði Egill at hlutr ykkarr feðga sé
því verri sem þér eigizk fleira við Hugða ek Ǫnundr at þú myndir þat muna at ek hefi haldit
réttu máli við stǽrri bokka en við ykkr feðga En þit Oddr ok Einarr er dregisk hafa óþyrfa
til þessa mála munuð hafa skapnaðarvirðing af þessum málum Þorgeirr systurson Egils
var á þingi Hann hafði mjǫk gengit at málum með Þorsteini Hann bað þá Þórolf ok Egil fá sér land at Ánabrekku Egill
setti hann þar niðr en Steinarr fǿrði á brutt bú sitt út yfir Langá ok settisk niðr at Ǽrlǿk
En Egill reið með flokk sinn ok skildusk þeir feðgar með kǽrleikum Þorgeirr hét maðr Hann var bóndi ok
frǽndi Þorsteins ok vinr Hann bjó á Álftanesi Hann var vanr at hafa haustboð Hann fór á fund Þorsteins
ok bauð honum til boðs til sín Hét hann ok ferðinni ok at ákveðnum degi bjósk Þorsteinn við fimmti mann Grímr
hét sonr hans tíu vetra gamall er fór með honum Ok nú riðu þeir út til fors ok þar yfir Langá
sem leið lá út til Aurriðaár En fyrir útan ána er Skógarholt langt ok mjótt
Þar liggr gatan eftir en vestr frá holtinu eru engjar af bǿjum nǫkkurum
Þar var Steinarr at verki ok Ǫnundr ok húskarlar þeira En er þeir sá ferðina þá kenndu þeir mennina ok hljópu
til vápna ok heldu eftir En er Þorsteinn sá þat þá riðu þeir út af Langaholti ok upp á hól einn ok
stíga þar af hestum sínum ok sǿkja upp á hóllinn Þá mǽlti Þorsteinn at sveinninn skyldi fara í skóginn
En þegar Steinarr kom at hólinum þá sóttu þeir þegar á upp ok tókisk þar bardagi Þeir Steinarr váru sjau saman
ok hann átti son tíu vetra fund þeira sá menn af ǫðrum bǿjum er váru á engiteigum ok runnu
þeir til at skilja þá En er þeir váru skildir þá váru fallnir tveir af Þorsteini en þrír af Steinari
en sumir sárir En er þeir váru skildir þá fór Þorsteinn at leita Gríms sonar síns ok finna þeir hann ok var sárr
mjǫk en sonr Steinars var fallinn En er Steinarr sá at Þorsteinn hljóp á bak þá mǽlti hann Rennr þú nú Þorsteinn
hvíti sagði hann Þorsteinn svaraði Lengra skalt u renna áðr vika er liðin Eftir þat reið Þorsteinn út yfir mýrarnar
ok hafði Grím með sér sáran En er þeir váru komnir í holt eitt þat er liggr hjá gǫtunni þá andaðisk
Grímr ok grófu þeir hann þar í holtinu ok heitir þar síðan Grímsholt En þat heitir Orrustuholt er