ok bitrast Ok skildusk þeir með hinum mestum kǽrleikum Fór Arinbjǫrn þá heim í Jórvík til Eiríks konungs
Fǫrunautar Egils hǫfðu frið góðan um vetrinn ok váru í trausti Arinbjarnar ok vǫrðu fé sínu En er á leið
várit fóru þeir suðr á England á fund Egils ok tók hann við þeim báðum hǫndum
Eiríkr alspakr er nefndr einn lendr maðr í Nóregi Hann átti eignir austr í Vík ok var maðr stórauðigr
ok hinn mesti virðingamaðr Hann átti Þóru Þórisdóttur systur Arinbjarnar Þorsteinn hét sonr
þeira Hann var á Englandi með Arinbirni En þat sama haust er Egill kom til Englands spurðusk þau tíðendi
af Nóregi at Eiríkr alspakr var andaðr en arf hans hǫfðu tekit konungarnir ok kastat á sinni
eigu En er þat spurðu þeir Arinbjǫrn ok Þorsteinn þá gerðu þeir ráð at Þorsteinn skyldi fara austr ok
vitja arfsins En er á leið várit fór Þorsteinn suðr til Lundúna ok hitti þar Aðalstein konung Bar
hann þá fram jartegnir ok boð Arinbjarnar til konungs at hann mundi gera orðsending til Hákonar fóstra síns at Þorsteinn
nǽði fǫðurarfi sínum Var konungr þess auðbeðinn þvíat honum var Arinbjǫrn kunnr at góðu Þá mǽlti Egill
til konungs nú vil ek fara til Nóregs í sumar ok vitja fjár þess er Eiríkr konungr ok Berg-Ǫnundr rǽntu mik
Sitr nú yfir því Atli hinn skammi bróðir Berg-Ǫnundar Veit ek ef orðsending yðr kemr til konungs at
hann myndi mik láta ná lǫgum þar af Konungr svaraði ok sagði at Egill skyldi ráða ferðum sínum en
bezt þǿtti mér at þú vǽrir hér ok vǽrir lendr maðr ok réðir fyrir herliði mínu Ok mun ek fá þér
veizlur stórar Sá kostr þykki mér allgóðr Vil ek þeim játa en eigi neita En þó vil
ek fyrst fara til Íslands ok vitja konu minnar ok fjár þess er ek á þar Aðalsteinn konungr gaf Agli
kaupskip gott ok þar með allan farminn En er Egill var búinn til ferðar þá rézk til skips með
honum Þorsteinn Eiríksson er fyrr var getit Nú halda þeir Egill í haf ok verða vel reiðfara ok
koma til Nóregs í Vík austr ok í Jostróarfjǫrð Þar átti Þorsteinn bú á land upp en er hann kom
á land veitti hann ákall til fǫðurarfs síns við ármennina er sezk hǫfðu í búin Veittu þar ok
margir til þess lið Váru ok stefnur til þess lagðar Átti hann þar marga frǽndr gǫfga ok lauk svá at Þorsteinn
náði með því at konungr vildi svá Egill fór með Þorsteini til vetrvistar með tolfta mann Var þar gleði mikil
ok veitt hit bezta Frá Hákoni Hákon Aðalsteinsfóstri réð þá fyrir Nóregi
ok sat í Þrandheimi um vetrinn En er á leið byrjaði Þorsteinn ferð sína ok Egill með honum ok
hǫfðu 30 manna Ok fóru á fund konungs þá báru þeir upp erendi sín fyrir konung Sagði Þorsteinn skyn
á máli sínu ok kom þar vitnum með sér Konungr tók því máli vel ok lét Þorstein ná eignum sínum
ok þar með gerðisk hann lendr maðr sem faðir hans hafði verit Egill gekk á fund konungs ok bar upp erendi
sín ok svá orðsending Aðalsteins konungs Egill kallaði til fjár þess er Bjǫrn hǫldr hafði átt
lǫnd ok lausa aura at helmingi Egill innti þá upp allan málavǫkst er varð í Gulaþingi
Biðr konung unna sér laga Hákon konungr svaraði Svá hefi ek spurt at Eiríkr bróðir ok þau Gunnhildr
munu þat kalla at þú Egill munir kasta steini um megn þér í yðrum skiftum Þǿtti
mér þú mega vel við una at ek legða ekki til þessa máls þótt vit Eiríkr konungr berim eigi giftu
til at vera ásamt Ekki máttu konungr sagði Egill þegja um svá stór mál þvíat allir menn hér
innlendskir sem útlendskir skulu hlýða yðru boði ok banni Ok settu þér hér lǫg hverjum manni
Nú veit ek at þér munuð mik láta ná því sem aðra menn Þykkjumsk ek hér hafa burði til