beit bengrefill þat var blóðrefill frá ek at felli fyrir fetilsverði Óðins eiki í járnleiki
Rauð hilmir hjǫr þat var hrafna gjǫr fleinn hitti fjǫr flugu drǫrug spjǫr ól ferð gota
farbjóðr skota trað nift Nara náttvǫrð ara Þar var eggja át ok odda gnat orðstír
of gat Eiríkr at þar Flugu hjaldrs Vanir of hrǽs lanir váru blóðs vanar benmás
granar sveit sárs freka svalg unddreka gnúði hrafni á hǫfuðstafni Kom
gríðar lǽ af Gjalpar sǽ bauð ulfum hrǽ Eiríkr of sǽ Lǽtr snót saka Sverðfrey
vaka en skers Haka skíðgarð braka brustu broddar en bitu oddar báru hǫrvar af
bogum ǫrvar Beit fleinn floginn þá var friðr loginn var álmr dreginn því varð Ulfr feginn
Jǫfurr sveigði ý hrutu unda bý bauð ulfum hrǽ Eiríkr á sǽ
Enn mun ek vilja fyr verjum skilja skapleik skata skal mǽrð hvata verpr af brǫndum
en jǫfurr lǫndum heldr hornklofi hann er nǽrri lofi Brýtr bóghvíta bjóðr hrammslíta
mun a hodddafa hringbrjótr lofa mjǫk er honum fǫl haukstrandar mǫl hugg ask flotna
fjǫl við Fróða mjǫl Verpr broddflǽri af baugseti hjǫrleiks hvati hann er baugskati
þróask hér sem hvar hugat mǽli ek þar kunt er austr um mar Eiríks of far
Bar ek þengils lof á þagnar rof kann ek mála mjǫð á manna sjǫt ór hlátra ham hróðr
ber ek fyrir gram svá fór þat fram at flestr of nam njóti bauga sem Bragi auga
vagna vára eðr vili tára Egill þá líf sitt Eiríkr konungr sat uppréttr meðan
Egill kvað kvǽðit ok hvessti augun á hann En er lokit var mǽlti konungr Bezta er kvǽðit fram flutt
en nú hefi ek hugsat um mál vár Egils Arinbjǫrn hvar koma skal Þú hefir flutt mál hans mjǫk með
ákafa er þú býðr at etja vandrǽðum við mik Nú skal gera þat fyrir þínar sakir sem þú hefir
beðit at Egill skal fara af mínum fundi heill ok ósakaðr at sinni En þú Egill haga svá ferðum
þínum at síðan þú gengr út af þessi stofu þá kom þar aldri í augsýn mér né sonum mínum
ok verð ekki fyrir mér né mínu liði Ek gef þér hǫfuð þitt þessu sinni Fyrir þá sǫk er þú
gekk á mitt vald vil ek eigi gera níðingsvíg á þér en vit þat til sanns at þetta er engi
sǽtt við mik né við sonu mína ok við enga vára frǽndr þá er réttar vilja reka svívirðingar
við þik Þá kvað Egill vísu Mér er eigi leitt þó at ljótr of sé hjálma klett hvessi at
þiggja hvar er sá at gat af gǫfuglundum ǿðri gjǫf allvalds syni Arinbjǫrn þakkaði
konungi með mǫrgum fǫgrum orðum Eftir þat ganga þeir brutt Arinbjǫrn ok Egill ok sveit þeira Eftir þat lét
Arinbjǫrn búa liði sínu hesta Hann reið í brutt með 100 manna alvápnaðra með Agli Þeir riðu þar til
er þeir kómu á fund Aðalsteins konungs ok fengu þar góðar viðrtǫkur Konungr býðr Agli til sín at
vera með sér í miklum kǽrleikum þá mǽlti konungr til Egils Hversu skildu þit Eiríkr konungr um mál ykkur
Þá kvað Egill vísu Svartbrúnum lét sjónum sannspár Hugins vára hugr traðum mjǫk vára
magnaðr Egils fagna armstóli kná ek Ála áttgǫfguðum háttar fyrir regnaðar
regni ráða nú sem áðan En at skilnaði þeira Arinbjarnar ok Egils gaf Egill honum tvá gullhringa
þá er Aðalsteinn konungr hafði honum gefit ok stóð hvárr mǫrk En Arinbjǫrn gaf Agli sverð þat
er Dragvandill hét ok hafði haft verit í mǫrgum hólmgǫngum ok var vápna bezt