On this page...
Images
vel mátti hann gǽta sín á Íslandi fyrir reiði þinni Þá lízk konungr um ok sá fyrir ofan hǫfuð mǫnnum
hvar Egill var Konungr kenndi hann skjótt ok hvessti augun á hann ok mǽlti Hví fór u hingat Egill svá leystisk
þú ór Nóregi at ekki myndir þú oftarr ǽtla á minn fund Þá gekk Egill at borði
nu
ok tók um fót konungi ok mǽlti vísu Kominn em ek á jó Íva angrbeittan veg langan
ǫldu enskrar foldar at vitjandi atsitja nú hefir iselfir sjálfan snarr þat er
Haraldr átti við ofrhuga ǿrinn undar bliks of fundinn Eiríkr konungr svaraði Ekki þarf
at telja sakar á hendr þér þvíat þǽr eru svá margar ok stórar at einhver má vel endask til þess
at þú komir aldri með lífi á brutt Átt u engis annars af mér ván en þú munt hér dau
ða
taka fyrir líf Máttir þú þat vita at þú myndir enga sǽtt af mér fá Gunnhildr
mǽlti Hví skal eigi þegar drepa Egil eðr mant u nú eigi konungr hvat hann hefir gǫrt til þín dr
epit
son þinn ok bǽði frǽndr ok vini en nítt þik sjálfan Eðr hvern veizt u slíku
bellt hafa Arinbjǫrn svaraði Ef Egill hefir mǽlt illa til þín konungr þá má hann bǿta þat í lofsorðum þeim
er allan aldr mun uppi vera Gunnhildr mǽlti Vér viljum ekki lof hans heyra Láti konungr hann leiða
út ok hǫggva Þá mǽlti Arinbjǫrn Ekki mun konungr láta at eggjun þinni um ǫll níðingsvíg
þau er þú vildir vinna láta þvíat konungr mun eigi láta hann í nóttinni þvíat ǫll náttvíg eru
morðvíg Konungr mǽlti Svá skal vera Arinbjǫrn sem þú vill at hann skal lifa náttlangt ok haf hann
heim með þér Arinbjǫrn þakkaði konungi orð sín Vǽntum vér at heðan af muni betrask
málit Egils En þótt Egill hafi stórt til saka gǫrt við yðr þá líti þér á þat at hann hefir mikils
misst fyrir yðrum frǽndum Haraldr konungr faðir þinn tók af lífi ágǽtan mann Þórolf fǫður
bróður
Egils af rógi vandra manna en af ǫngum sǫkum En þér konungr brutuð lǫg á
Agli fyrir sakir Berg-Ǫnundar En þar á ofan vilduð þér hafa Egil at dauðamanni en drápuð
mennina af honum en Egill er engi ertingamaðr En hvert mál er maðr skal dǿma þá verðr at líta
á tilgjǫrð með efnum Ok mun ek varðveita Egil náttlangt Ganga þeir Arinbjǫrn heim til
húss Þá mǽlti Arinbjǫrn til Egils ok bað hann fara í loft eitt þat er hǽst var í garðinum lítit ok vandat mjǫk
Þá rǿða þeir Arinbjǫrn um mál þeira konungs Allreiðr var konungr sagði Arinbjǫrn en heldr þótti mér mýkjask
skaplyndi hans Mun nú ráða hamingja þín hverr upp kemr Veit ek at Gunnhildr
mun allan hug á leggja at spilla þínu máli Nú vil ek at vit takim þat ráð at þú va
kir
í alla nótt ok yrkir lofkvǽði um Eirík konung Þǿtti mér þá vel ef þat vǽri tvítug drápa
ok mǽttir þú fǿra á morgin þá er vér skulum ganga fyrir konung Ok svá gerði Bragi frǽndi þinn
þá er hann var orðinn fyrir reiði Bjarnar svíakonungs at hann orti tvítuga drápu á einni nótt
ok þá hann fyrir þat hǫfuð sitt Nú mǽtti ok vera at vér bǽrim gǽfu til þess at svá yrði
hér Egill svaraði Freista skal þessa ef þú vill en ekki hefi ek áðr við búisk at kveða
lof um Eirík konung Arinbjǫrn bað hann freista þessa máls Síðan gekk Arinbjǫrn í brutt ok lét bera þangat
vist ok drykk í loftit Var Egill þar einn um nóttina Arinbjǫrn gekk til manna sinna ok sátu þeir við drykk
til miðrar nǽtr Þá gengu menn til rekkna sinna en Arinbjǫrn gekk í loftit til Egils ok spurði hvat ort
vǽri Egill sagði at ekki vǽri ort hér hefir svala ein verit við glugginn Ok klakar hón svá
hvar Egill var Konungr kenndi hann skjótt ok hvessti augun á hann ok mǽlti Hví fór u hingat Egill svá leystisk
þú ór Nóregi at ekki myndir þú oftarr ǽtla á minn fund Þá gekk Egill at borði
nu
ok tók um fót konungi ok mǽlti vísu Kominn em ek á jó Íva angrbeittan veg langan
ǫldu enskrar foldar at vitjandi atsitja nú hefir iselfir sjálfan snarr þat er
Haraldr átti við ofrhuga ǿrinn undar bliks of fundinn Eiríkr konungr svaraði Ekki þarf
at telja sakar á hendr þér þvíat þǽr eru svá margar ok stórar at einhver má vel endask til þess
at þú komir aldri með lífi á brutt Átt u engis annars af mér ván en þú munt hér dau
ða
taka fyrir líf Máttir þú þat vita at þú myndir enga sǽtt af mér fá Gunnhildr
mǽlti Hví skal eigi þegar drepa Egil eðr mant u nú eigi konungr hvat hann hefir gǫrt til þín dr
epit
son þinn ok bǽði frǽndr ok vini en nítt þik sjálfan Eðr hvern veizt u slíku
bellt hafa Arinbjǫrn svaraði Ef Egill hefir mǽlt illa til þín konungr þá má hann bǿta þat í lofsorðum þeim
er allan aldr mun uppi vera Gunnhildr mǽlti Vér viljum ekki lof hans heyra Láti konungr hann leiða
út ok hǫggva Þá mǽlti Arinbjǫrn Ekki mun konungr láta at eggjun þinni um ǫll níðingsvíg
þau er þú vildir vinna láta þvíat konungr mun eigi láta hann í nóttinni þvíat ǫll náttvíg eru
morðvíg Konungr mǽlti Svá skal vera Arinbjǫrn sem þú vill at hann skal lifa náttlangt ok haf hann
heim með þér Arinbjǫrn þakkaði konungi orð sín Vǽntum vér at heðan af muni betrask
málit Egils En þótt Egill hafi stórt til saka gǫrt við yðr þá líti þér á þat at hann hefir mikils
misst fyrir yðrum frǽndum Haraldr konungr faðir þinn tók af lífi ágǽtan mann Þórolf fǫður
bróður
Egils af rógi vandra manna en af ǫngum sǫkum En þér konungr brutuð lǫg á
Agli fyrir sakir Berg-Ǫnundar En þar á ofan vilduð þér hafa Egil at dauðamanni en drápuð
mennina af honum en Egill er engi ertingamaðr En hvert mál er maðr skal dǿma þá verðr at líta
á tilgjǫrð með efnum Ok mun ek varðveita Egil náttlangt Ganga þeir Arinbjǫrn heim til
húss Þá mǽlti Arinbjǫrn til Egils ok bað hann fara í loft eitt þat er hǽst var í garðinum lítit ok vandat mjǫk
Þá rǿða þeir Arinbjǫrn um mál þeira konungs Allreiðr var konungr sagði Arinbjǫrn en heldr þótti mér mýkjask
skaplyndi hans Mun nú ráða hamingja þín hverr upp kemr Veit ek at Gunnhildr
mun allan hug á leggja at spilla þínu máli Nú vil ek at vit takim þat ráð at þú va
kir
í alla nótt ok yrkir lofkvǽði um Eirík konung Þǿtti mér þá vel ef þat vǽri tvítug drápa
ok mǽttir þú fǿra á morgin þá er vér skulum ganga fyrir konung Ok svá gerði Bragi frǽndi þinn
þá er hann var orðinn fyrir reiði Bjarnar svíakonungs at hann orti tvítuga drápu á einni nótt
ok þá hann fyrir þat hǫfuð sitt Nú mǽtti ok vera at vér bǽrim gǽfu til þess at svá yrði
hér Egill svaraði Freista skal þessa ef þú vill en ekki hefi ek áðr við búisk at kveða
lof um Eirík konung Arinbjǫrn bað hann freista þessa máls Síðan gekk Arinbjǫrn í brutt ok lét bera þangat
vist ok drykk í loftit Var Egill þar einn um nóttina Arinbjǫrn gekk til manna sinna ok sátu þeir við drykk
til miðrar nǽtr Þá gengu menn til rekkna sinna en Arinbjǫrn gekk í loftit til Egils ok spurði hvat ort
vǽri Egill sagði at ekki vǽri ort hér hefir svala ein verit við glugginn Ok klakar hón svá