On this page...
Images
Þeir hǫfðu spurt um ferð Egils ok ǽtluðu at gera Berg-Ǫnundi orð En er Egill kenndi skipit þá
stefndi hann sem beinst á þá En er skipin rendusk at kom barðit bátsins á kinn
vangan
karfans Rǫgnvaldr hét á menn sína ok bað þá taka vápn sín ok verja sik Þat gerðu svá
Egill spratt upp ok greip spjót eitt ok hét á menn sína at þeir skyldu engan með fjǫrvi láta brott
komask Þeir Rǫgnvaldr vǫrðu sik vel En fyrir því at þeir váru fǽrri saman En bráðum bar at þá lauk
svá at Egill fekk sigr ok gengu upp á karfann ok fell þar Rǫgnvaldr ok allir menn hans Þeir Egill reru þá til eyjarinnar
Þá kvað Egill vísu Bǫrðumsk vér né virðar vígleiftr sona heiftir blóðøxar lét ek
blóði bǫðmilds ok Gunnhildar þar fellu þó þollar 13 lagar mána stendr af sty
rjar
skyndi starf á einum karfa En er þeir Egill koma til Herðslu þá runnu þeir þar upp til bǿjarins
með alvǽpni En er þat sá Þórir ok hans félagar þá hljópu þeir af bǿnum allir ok forðuðu sér En þeir Egill
rǽntu þar ǫllu því er þeir kómu hǫndum á Fara nú eftir þat út til skipsins ok báru þá fenginn
allan á kaupskipit Var þá ok eigi langt at bíða áðr byrr rann á af landi Búask þeir Egill þá til bruttferðar
En er þeir váru seglbúnir þá gekk Egill upp á eyna Hann tók í hǫnd sér heslistǫng Hann gekk fram á bjargs
nǫs
eina þá er vissi til lands upp Hann tók þá hrosshǫfuð ok setti á stǫngina ok veitti formála þenna
Hér set ek upp níðstǫng ok sný ek þessu níði á hǫnd Eiríki konungi ok Gunnhildi Sný ek þessu níði á
landvettir allar þǽr er þetta land byggja svá at allar þǽr fari villiráða ok engi hitti sitt inni fyrr en
þǽr hafa rekit ór landi Eirík konung ok Gunnhildi Eftir þat skaut hann niðr stǫnginni í bjargrifu eina ok lét þar stan
da
Hann sneri hǫfðinu á land upp en hann reist rúnar á stǫnginni ok sagði enn sama formála Þá gekk
hann út á skip Tóku þeir þá til segls ok sigldu á haf út Þá tók byrr at vaxa ok gerði veðr hvast
ok þeim hagstǿtt Gekk skipit mikit Þá kvað Egill vísu Þél hǫggr stórt fyrir stáli stafnkvígs á veg jafnan
út með éla meitli ǫndurr fjǫturr grundar en sjálfbúin selju svefr Eirar vanr þeirar
gellis Álfr áðr gustu grand of stál ok brandi Fórsk þeim vel ok kómu at landi í Borgarfjǫrð
Helt hann þá skipi sínu til hafnar ok báru af farminn Fór Egill heim til Borgar Vistuðusk þá allir
menn hans Skalla-Grímr gerðisk þá hrummr af elli Tók Egill þá við fjárforráðum ok bús varðveizlu
Frá Þorgeiri Þorgeirr lambi hét maðr Hann átti Þórdísi Yngvarsdóttur systur Beru móður Egils
Hann bjó á Lambastǫðum inn frá Álftanesi Hann var auðigr maðr ok virðr vel mǫnnum Sonr
þeira var Þórðr er bjó síðan á Lambastǫðum eftir fǫður sinn En er Egill kom til Íslands þá var þat um h
austit
fyrir vetrnǽtr at Þórðr fór inn til Borgar ok hitti Egil frǽnda sinn ok bauð honum þangat
til drykkju til sín En hann hét fǫrinni En er at þeiri stundu kom bjósk Egill til ferðar ok Ásgerðr
kona hans Þau váru tolf saman En er Egill var búinn gekk Skalla-Grímr út með honum ok hvarf
til hans áðr hann stígi á bak Þá mǽlti Grímr seint þykki mér þú hafa greitt mér silfr þat er Aðalsteinn
konungr sendi mér eðr hvernig ǽtlar þú at þat fé skyli fara Egill mǽlti Er þér nú féfátt faðir sagði hann
Ek ǽtlaði at þú myndir enn hafa eina kistu eðr tvǽr fullar af silfri Svá þykki mér sagði
Grímr sem þú munir þykkjask skift hafa lausafé með okkr Munt u ok láta líka þér at
ek geri af slíkt er mér líkar af því er ek hefi at varðveita Egill svaraði Þú munt enskis lofs
þykkjask þurfa mik at biðja um þetta mál er þú munt ráðit hafa með þér hvé
stefndi hann sem beinst á þá En er skipin rendusk at kom barðit bátsins á kinn
vangan
karfans Rǫgnvaldr hét á menn sína ok bað þá taka vápn sín ok verja sik Þat gerðu svá
Egill spratt upp ok greip spjót eitt ok hét á menn sína at þeir skyldu engan með fjǫrvi láta brott
komask Þeir Rǫgnvaldr vǫrðu sik vel En fyrir því at þeir váru fǽrri saman En bráðum bar at þá lauk
svá at Egill fekk sigr ok gengu upp á karfann ok fell þar Rǫgnvaldr ok allir menn hans Þeir Egill reru þá til eyjarinnar
Þá kvað Egill vísu Bǫrðumsk vér né virðar vígleiftr sona heiftir blóðøxar lét ek
blóði bǫðmilds ok Gunnhildar þar fellu þó þollar 13 lagar mána stendr af sty
rjar
skyndi starf á einum karfa En er þeir Egill koma til Herðslu þá runnu þeir þar upp til bǿjarins
með alvǽpni En er þat sá Þórir ok hans félagar þá hljópu þeir af bǿnum allir ok forðuðu sér En þeir Egill
rǽntu þar ǫllu því er þeir kómu hǫndum á Fara nú eftir þat út til skipsins ok báru þá fenginn
allan á kaupskipit Var þá ok eigi langt at bíða áðr byrr rann á af landi Búask þeir Egill þá til bruttferðar
En er þeir váru seglbúnir þá gekk Egill upp á eyna Hann tók í hǫnd sér heslistǫng Hann gekk fram á bjargs
nǫs
eina þá er vissi til lands upp Hann tók þá hrosshǫfuð ok setti á stǫngina ok veitti formála þenna
Hér set ek upp níðstǫng ok sný ek þessu níði á hǫnd Eiríki konungi ok Gunnhildi Sný ek þessu níði á
landvettir allar þǽr er þetta land byggja svá at allar þǽr fari villiráða ok engi hitti sitt inni fyrr en
þǽr hafa rekit ór landi Eirík konung ok Gunnhildi Eftir þat skaut hann niðr stǫnginni í bjargrifu eina ok lét þar stan
da
Hann sneri hǫfðinu á land upp en hann reist rúnar á stǫnginni ok sagði enn sama formála Þá gekk
hann út á skip Tóku þeir þá til segls ok sigldu á haf út Þá tók byrr at vaxa ok gerði veðr hvast
ok þeim hagstǿtt Gekk skipit mikit Þá kvað Egill vísu Þél hǫggr stórt fyrir stáli stafnkvígs á veg jafnan
út með éla meitli ǫndurr fjǫturr grundar en sjálfbúin selju svefr Eirar vanr þeirar
gellis Álfr áðr gustu grand of stál ok brandi Fórsk þeim vel ok kómu at landi í Borgarfjǫrð
Helt hann þá skipi sínu til hafnar ok báru af farminn Fór Egill heim til Borgar Vistuðusk þá allir
menn hans Skalla-Grímr gerðisk þá hrummr af elli Tók Egill þá við fjárforráðum ok bús varðveizlu
Frá Þorgeiri Þorgeirr lambi hét maðr Hann átti Þórdísi Yngvarsdóttur systur Beru móður Egils
Hann bjó á Lambastǫðum inn frá Álftanesi Hann var auðigr maðr ok virðr vel mǫnnum Sonr
þeira var Þórðr er bjó síðan á Lambastǫðum eftir fǫður sinn En er Egill kom til Íslands þá var þat um h
austit
fyrir vetrnǽtr at Þórðr fór inn til Borgar ok hitti Egil frǽnda sinn ok bauð honum þangat
til drykkju til sín En hann hét fǫrinni En er at þeiri stundu kom bjósk Egill til ferðar ok Ásgerðr
kona hans Þau váru tolf saman En er Egill var búinn gekk Skalla-Grímr út með honum ok hvarf
til hans áðr hann stígi á bak Þá mǽlti Grímr seint þykki mér þú hafa greitt mér silfr þat er Aðalsteinn
konungr sendi mér eðr hvernig ǽtlar þú at þat fé skyli fara Egill mǽlti Er þér nú féfátt faðir sagði hann
Ek ǽtlaði at þú myndir enn hafa eina kistu eðr tvǽr fullar af silfri Svá þykki mér sagði
Grímr sem þú munir þykkjask skift hafa lausafé með okkr Munt u ok láta líka þér at
ek geri af slíkt er mér líkar af því er ek hefi at varðveita Egill svaraði Þú munt enskis lofs
þykkjask þurfa mik at biðja um þetta mál er þú munt ráðit hafa með þér hvé