On this page...
Images
sveit manna með sér Rǫgnvaldr hét sonr þeira Eiríks konungs ok Gunnhildar Hann var þá ellifu vetra ok hit vǽnsta
mannsefni Hann var þá með Fróða er þetta var tíðenda en áðr Eiríkr konungr fór í leiðangr þá gerði hann Egil út
laga
fyrir endilangan Nóreg drǽpan fyrir hverjum manni Arinbjǫrn fór í leiðangr með konungi En áðr
þeir fǽri heiman þá lagði Egill skipi sínu til hafs ok lét í útver þar er komit var af þjóðleið
En þar váru fiskimenn ok var þar gott at spyrja tíðenda Þá spurði Egill at konungr hafði gǫrt hann
útlaga Þá kvað Egill vísu Lǫgbrigðir hefir lagða landálfr fyrir mér sjalfum blekkir brǽðir
sǫkkva brag fǫng vegu langa Gunnhildi á ek gjalda greypt er hennar skap þenna
ungr gat ek lǽ launat landrekr bili granda Veðr váru vindlítil um nǽtr en haf
gola
um daga Eitthvert kveld sigldu þeir Egill á haf en fiskimenn reru til lands
er njósnir hǫfðu haldit Kunnu þeir at segja frá ferðum Egils at hann hafði út látit um
daginn Fóru þeir nú ok sǫgðu Berg-Ǫnundi En er hann vissi þau tíðendi sendi hann frá sér menn
alla er með honum váru Hann fór inn á Álreksstaði ok bauð til sín Fróða þvíat hann átti ǫl mikit
heima Fróði fór við fimmta mann ok þá veizlu góða með Berg-Ǫnundi ok gleði mikla
Var þar þá allóttalaust Rǫgnvaldr konungsson átti karfa einn ok reru sex menn á hvárt borð
Hann var steindr allr fyrir ofan sjá Hann hafði með sér tolf menn þá er honum fylgðu jafnan Hann var
þá í Herðslu með Skegg-Þóri fóstra sínum Ok var þar veizla góð Frá ferð Egils
Egill sigldi á haf um nóttina sem sagt var En er mornaði ok sól sótti á
himin þá fell veðrit í logn Lǫgðu þá í rétt ok létu reiða fyrir nǫkkur dǿgr En
er hafgola kom á þá sagði Egill at hann vill at þeir sigli at landi En þótt ófriðligt vǽri
báðu hásetar hann ráða Taka nú til segls ok sigldu inn til lands ok lǫgðu inn í Herðsluver
fengu þar góða hǫfn ok tjǫlduðu yfir skipi sínu Þeir hǫfðu góðan eftirbát Gekk
Egill þar á við þriðja mann ok reru inn til Herðslu Hann sendi menn upp í eyna ok spurðu tíðenda se
ndimenn
koma aftr ok segja at Rǫgnvaldr konungsson var í bǿnum ok menn hans sátu þar við dryk
kju
ek hitti á einn þeira ok var sá ǫlóðr Sagði hann svá at hann skyldi minnr drekka en
Fróði þótt hann vǽri hjá Berg-Ǫnundi við fimmta mann Þá reri Egill aftr til skipsins bað menn upp
standa skjótt ok taka klǽði sín ok vápn Þeir gjǫrðu svá Bað Egill þá kasta akkerum fyrir
skipinu Váru eftir tolf menn at gǽta skips en Egill gekk á bát við áttjánda mann ok reru
inn eftir sundum um morguninn Þeir stilla svá til at þeir kómu inn í Fenhring
ok lǫgðu þar í einn leynivág Egill kvazk vildu einn ganga í eyna ok njósna um hvers
ek verða víss en þér skuluð bíða mín hér Egill hafði vápn sín ǫll hjálm ok skjǫld
sverð ok hǫggspjót mikit Nú gekk hann upp á eyna ok fram með skógi einum Hann hafði dregit
hǫtt síðan útan um hjálminn Hann kom at þar er sveinar nǫkkurir váru ok hǫfðu hjarðtíkr
stórar En er þeir tókusk orðum þá spurði hann hvaðan þeir vǽri eðr hví þeir hefði hunda svá stóra
Þeir svǫruðu Þú munt vera allheimskr maðr Hefir þú ei heyrt getit at hér gengr einn bjǫrn
mikill ok er hinn mesti spellvirki ok drepr bǽði menn ok fé ok er nú lagt fé til hǫfuðs
honum Vǫku vér hverja nótt á Aski yfir fé váru er byrgt er í grindum Eðr hví ferr þú með
mannsefni Hann var þá með Fróða er þetta var tíðenda en áðr Eiríkr konungr fór í leiðangr þá gerði hann Egil út
laga
fyrir endilangan Nóreg drǽpan fyrir hverjum manni Arinbjǫrn fór í leiðangr með konungi En áðr
þeir fǽri heiman þá lagði Egill skipi sínu til hafs ok lét í útver þar er komit var af þjóðleið
En þar váru fiskimenn ok var þar gott at spyrja tíðenda Þá spurði Egill at konungr hafði gǫrt hann
útlaga Þá kvað Egill vísu Lǫgbrigðir hefir lagða landálfr fyrir mér sjalfum blekkir brǽðir
sǫkkva brag fǫng vegu langa Gunnhildi á ek gjalda greypt er hennar skap þenna
ungr gat ek lǽ launat landrekr bili granda Veðr váru vindlítil um nǽtr en haf
gola
um daga Eitthvert kveld sigldu þeir Egill á haf en fiskimenn reru til lands
er njósnir hǫfðu haldit Kunnu þeir at segja frá ferðum Egils at hann hafði út látit um
daginn Fóru þeir nú ok sǫgðu Berg-Ǫnundi En er hann vissi þau tíðendi sendi hann frá sér menn
alla er með honum váru Hann fór inn á Álreksstaði ok bauð til sín Fróða þvíat hann átti ǫl mikit
heima Fróði fór við fimmta mann ok þá veizlu góða með Berg-Ǫnundi ok gleði mikla
Var þar þá allóttalaust Rǫgnvaldr konungsson átti karfa einn ok reru sex menn á hvárt borð
Hann var steindr allr fyrir ofan sjá Hann hafði með sér tolf menn þá er honum fylgðu jafnan Hann var
þá í Herðslu með Skegg-Þóri fóstra sínum Ok var þar veizla góð Frá ferð Egils
Egill sigldi á haf um nóttina sem sagt var En er mornaði ok sól sótti á
himin þá fell veðrit í logn Lǫgðu þá í rétt ok létu reiða fyrir nǫkkur dǿgr En
er hafgola kom á þá sagði Egill at hann vill at þeir sigli at landi En þótt ófriðligt vǽri
báðu hásetar hann ráða Taka nú til segls ok sigldu inn til lands ok lǫgðu inn í Herðsluver
fengu þar góða hǫfn ok tjǫlduðu yfir skipi sínu Þeir hǫfðu góðan eftirbát Gekk
Egill þar á við þriðja mann ok reru inn til Herðslu Hann sendi menn upp í eyna ok spurðu tíðenda se
ndimenn
koma aftr ok segja at Rǫgnvaldr konungsson var í bǿnum ok menn hans sátu þar við dryk
kju
ek hitti á einn þeira ok var sá ǫlóðr Sagði hann svá at hann skyldi minnr drekka en
Fróði þótt hann vǽri hjá Berg-Ǫnundi við fimmta mann Þá reri Egill aftr til skipsins bað menn upp
standa skjótt ok taka klǽði sín ok vápn Þeir gjǫrðu svá Bað Egill þá kasta akkerum fyrir
skipinu Váru eftir tolf menn at gǽta skips en Egill gekk á bát við áttjánda mann ok reru
inn eftir sundum um morguninn Þeir stilla svá til at þeir kómu inn í Fenhring
ok lǫgðu þar í einn leynivág Egill kvazk vildu einn ganga í eyna ok njósna um hvers
ek verða víss en þér skuluð bíða mín hér Egill hafði vápn sín ǫll hjálm ok skjǫld
sverð ok hǫggspjót mikit Nú gekk hann upp á eyna ok fram með skógi einum Hann hafði dregit
hǫtt síðan útan um hjálminn Hann kom at þar er sveinar nǫkkurir váru ok hǫfðu hjarðtíkr
stórar En er þeir tókusk orðum þá spurði hann hvaðan þeir vǽri eðr hví þeir hefði hunda svá stóra
Þeir svǫruðu Þú munt vera allheimskr maðr Hefir þú ei heyrt getit at hér gengr einn bjǫrn
mikill ok er hinn mesti spellvirki ok drepr bǽði menn ok fé ok er nú lagt fé til hǫfuðs
honum Vǫku vér hverja nótt á Aski yfir fé váru er byrgt er í grindum Eðr hví ferr þú með