On this page...
Images
Drap hann þar margan mann fyrir dyrunum ok svá úti En þat var stund ein áðr stofan br
ann
svá at hón fell ǫll ofan en menn fórusk allir en Egill gekk til sinna manna Gengu þeir þá ofan
til skipa Sagði Egill at hann vildi hafa mjǫðdrekkjuna af óskiftu en hón varð reyndar allfull af
gulli ok silfri Þeir urðu allir fegnir er Egill kom aftr Heldu þeir þá frá landi er mornaði Áki var
ok þeir feðgar í sveit með þeim Agli Þeir sigldu um sumarit er á leið austan til Danmarkar ok lágu
þar ok rǽntu þar er þeir kómu ok ǫngir þóttu þá slíkir afreksmenn sem synir Skalla-Gríms Frá Haraldi
Haraldr Gormsson hafði þá tekit við ríki í Danmǫrk þvíat Gormr var þá dauðr faðir hans
Landit var þá herskátt ok lágu úti víkingar mjǫk við Danmǫrk Áka var kunnigt í Danmǫrku
bǽði á sjó ok á landi Egill spurði hann hvar sá staðr mundi vera er mest féván mundi vera En er þeir kómu
í Eyrasund þá sagði Áki at þar var kaupstaðr sá á land upp er í Lundi hét sagði hann þeim at þar
mundi vera féván mikil en ván at þar mundi vera viðrtaka af borgarmǫnnum Þetta mál var upp
borit við liðsmenn hvárt þeir skyldu ráða til uppgǫngu en Egill kvað vísu Upp skulum várum sverðum
ulfs tannlituðr glutra eigum dáð at drýgja í dalmiskunn fiska leiti upp til Lundar
lýða hverr sem bráðast gjǫrum þar fyrir sjǫt sólar seið ófagran vigra Eftir þat bjoggusk menn
til uppgǫngu ok fóru til kaupstaðarins En er bǿjarmenn urðu varir við ófriðinn þá stefndu þeir í móti Var
þar tréborg um staðinn ok vǫrðusk þeir þaðan ok var þar hin snarpasta orrusta Egill sótti fast at með sína
sveit Var þá mikit mannfall af borgarmǫnnum Svá er sagt at Egill komsk fyrstr manna upp í borgina ok þá
hverr at ǫðrum liðsmanna hans Þar var þá mikit mannfall í borginni en sumir flýðu Þeir rǽntu kaup
staðinn
ok tóku mikit fé en brendu kaupstaðinn áðr þeir fǽri í brutt Þórolfr helt liði sínu norðr fyrir
land ok lagði til hafnar er þeim bǽgði veðr Ok rǽntu þeir þar ekki Þar var skammt á land upp jarl sá er
Arnfiðr hét En er hann spurði at víkingar váru komnir við land hans þá sendi hann menn á fund þeira þess erendis
at vita hvárt þeir vili hafa þar friðland eðr eigi En er sendimenn kómu á fund Þórolfs sagði hann at hann mundi
ekki þar herja þvíat þeim bar þá engi nauðsyn til Sendimenn kómu aftr til jarls ok sǫgðu honum En er
hann vissi at hann þurfti eigi liði at safna reið hann á fund víkinga ok fór allt vel með þeim Jarl bauð
þeim til veizlu ok ǫllu liði þeira því sem Þórolfr vildi Þórolfr hét ferðinni Fara þeir Þórolfr ok Egill með 30 manna
En er þeir kómu til jarls þá fara þeir til drykkju En áðr borð váru upp tekin mǽlti jarl at þá skyldi menn
hluta sǽti saman karlar ok konur Báru menn nú hluti í skaut ok tók jarl upp Jarl átti sér dóttur fríða
ok hón var frumvaksta Ok sagði svá til hlutrinn at Egill skal sitja hjá jarlsdóttur Hón gekk um golf ok skemmti
sér Egill stóð upp ok gekk til sǽtis þess er jarlsdóttir átti En er menn skipuðusk í sǽti þá gekk jarlsdóttir
at sǽti sínu ok kvað vísu til Egils Hvat skalt u sveinn í sess minn þvíat þú hefir sjaldan gefit
vargi varmar bráðir vera vil ek ein of mína sátt at tu hrafn í hausti of sǽsolli gjalla
vart at tu at þar er eggjar á skelþunnu runnu Egill tók til hennar ok setti hana niðr hjá sér ok kvað vísu
Farit hef ek blóðgum brandi svá at mér benþiðurr fylgði ok gjallanda geiri gangr var
harðr at víkingum gerðum reiðir róstur eldr rann um sjǫt manna létum blóðga búka í borghliði
steypask Þá drukku þau um kveldit bǽði saman ok váru allkát ok var veizlan hin bezta
en um morguninn eftir fóru víkingar til skipa Skiftusk þeir þá ok gjǫfum við Þórolfr ok jarl ok skildusk vinir
Heldu þeir þá til Brenneyja Þat var víkingabǿli mikit í þann tíma þvíat þar sigldu kaupskip mjǫk
ann
svá at hón fell ǫll ofan en menn fórusk allir en Egill gekk til sinna manna Gengu þeir þá ofan
til skipa Sagði Egill at hann vildi hafa mjǫðdrekkjuna af óskiftu en hón varð reyndar allfull af
gulli ok silfri Þeir urðu allir fegnir er Egill kom aftr Heldu þeir þá frá landi er mornaði Áki var
ok þeir feðgar í sveit með þeim Agli Þeir sigldu um sumarit er á leið austan til Danmarkar ok lágu
þar ok rǽntu þar er þeir kómu ok ǫngir þóttu þá slíkir afreksmenn sem synir Skalla-Gríms Frá Haraldi
Haraldr Gormsson hafði þá tekit við ríki í Danmǫrk þvíat Gormr var þá dauðr faðir hans
Landit var þá herskátt ok lágu úti víkingar mjǫk við Danmǫrk Áka var kunnigt í Danmǫrku
bǽði á sjó ok á landi Egill spurði hann hvar sá staðr mundi vera er mest féván mundi vera En er þeir kómu
í Eyrasund þá sagði Áki at þar var kaupstaðr sá á land upp er í Lundi hét sagði hann þeim at þar
mundi vera féván mikil en ván at þar mundi vera viðrtaka af borgarmǫnnum Þetta mál var upp
borit við liðsmenn hvárt þeir skyldu ráða til uppgǫngu en Egill kvað vísu Upp skulum várum sverðum
ulfs tannlituðr glutra eigum dáð at drýgja í dalmiskunn fiska leiti upp til Lundar
lýða hverr sem bráðast gjǫrum þar fyrir sjǫt sólar seið ófagran vigra Eftir þat bjoggusk menn
til uppgǫngu ok fóru til kaupstaðarins En er bǿjarmenn urðu varir við ófriðinn þá stefndu þeir í móti Var
þar tréborg um staðinn ok vǫrðusk þeir þaðan ok var þar hin snarpasta orrusta Egill sótti fast at með sína
sveit Var þá mikit mannfall af borgarmǫnnum Svá er sagt at Egill komsk fyrstr manna upp í borgina ok þá
hverr at ǫðrum liðsmanna hans Þar var þá mikit mannfall í borginni en sumir flýðu Þeir rǽntu kaup
staðinn
ok tóku mikit fé en brendu kaupstaðinn áðr þeir fǽri í brutt Þórolfr helt liði sínu norðr fyrir
land ok lagði til hafnar er þeim bǽgði veðr Ok rǽntu þeir þar ekki Þar var skammt á land upp jarl sá er
Arnfiðr hét En er hann spurði at víkingar váru komnir við land hans þá sendi hann menn á fund þeira þess erendis
at vita hvárt þeir vili hafa þar friðland eðr eigi En er sendimenn kómu á fund Þórolfs sagði hann at hann mundi
ekki þar herja þvíat þeim bar þá engi nauðsyn til Sendimenn kómu aftr til jarls ok sǫgðu honum En er
hann vissi at hann þurfti eigi liði at safna reið hann á fund víkinga ok fór allt vel með þeim Jarl bauð
þeim til veizlu ok ǫllu liði þeira því sem Þórolfr vildi Þórolfr hét ferðinni Fara þeir Þórolfr ok Egill með 30 manna
En er þeir kómu til jarls þá fara þeir til drykkju En áðr borð váru upp tekin mǽlti jarl at þá skyldi menn
hluta sǽti saman karlar ok konur Báru menn nú hluti í skaut ok tók jarl upp Jarl átti sér dóttur fríða
ok hón var frumvaksta Ok sagði svá til hlutrinn at Egill skal sitja hjá jarlsdóttur Hón gekk um golf ok skemmti
sér Egill stóð upp ok gekk til sǽtis þess er jarlsdóttir átti En er menn skipuðusk í sǽti þá gekk jarlsdóttir
at sǽti sínu ok kvað vísu til Egils Hvat skalt u sveinn í sess minn þvíat þú hefir sjaldan gefit
vargi varmar bráðir vera vil ek ein of mína sátt at tu hrafn í hausti of sǽsolli gjalla
vart at tu at þar er eggjar á skelþunnu runnu Egill tók til hennar ok setti hana niðr hjá sér ok kvað vísu
Farit hef ek blóðgum brandi svá at mér benþiðurr fylgði ok gjallanda geiri gangr var
harðr at víkingum gerðum reiðir róstur eldr rann um sjǫt manna létum blóðga búka í borghliði
steypask Þá drukku þau um kveldit bǽði saman ok váru allkát ok var veizlan hin bezta
en um morguninn eftir fóru víkingar til skipa Skiftusk þeir þá ok gjǫfum við Þórolfr ok jarl ok skildusk vinir
Heldu þeir þá til Brenneyja Þat var víkingabǿli mikit í þann tíma þvíat þar sigldu kaupskip mjǫk