at kvelja þá Bað hann bíða myrgins Var þeim skotit í hús eitt ok bundnir rammliga Egill var bundinn
við staf bǽði hendr ok fǿtr Þá var húsit lǽst rammliga en kúrir gengu til drykkju inn í stofu ok váru
allkátir Egill fǿrðisk við ok treystir stafinn til þess er upp losnaði ór golfinu Eftir þat fell stafrinn
Var hann þá lauss því nǽst Eftir þat leysti hann hendr sínar með tǫnnum sér en þá fǿtr sína leysti þá
hann fǫrunauta sína alla En er þeir váru lausir þá leituðusk þeir hvar líkast var til útgǫngu Húsit var gǫrt
af timbrstokkum en í annan enda hússins var skjaldþili flatt Hljópu þeir þar á ok brutu af þilit Var þá
hús annat er þeir váru í komnir ok váru þar í timbrveggir Þá heyrðu þeir manna mál undir fǿtr sér niðr ok
leituðu ok fundu hurð í golfinu Luku þeir þá upp ok var þar grǫf djúp undir ok heyrðu þeir þangat
manna málit Þá spurði Egill hvat manna þeir sé Sá nefndisk Áki er við hann mǽlti Egill spurði ef hann vildi upp ór grǫfinni
Hann kvazk þat vildu gjarna Ok nú létu þeir Egill síga niðr reip þau er þeir hǫfðu verit bundnir með ok
drógu þeir þar upp þrír menn Áki sagði at þeir váru synir hans tveir ok at þeir váru danskir ok hǫfðu þeir þar verit herteknir
hit fyrra sumarit Ek var vel haldinn í vetr Hafða ek fjárvarðveizlu ok bús en
synir mínir váru þjóðir ok undu þeir illa við svínkost En í vár hljópumsk vér í brott ok várum síðan
fundnir ok reknir síðan í þessa stofu ok grǫf Þér mun kunnigt vera um húsaskipan hvar vǽnst er til
útgǫngu Áki sagði at þar var annat skjaldþili Brjóti þér þat upp ok munum vér þá komask fram
í kornhlǫðu en þá er útganga sem sjálfr vill Þeir Egill gera nú svá brjóta ok brutu undan þilit
gengu nú í kornhlǫðuna ok þaðan út ok í niðamyrkr Þá mǽltu menn Egils at þeir skyldi skunda
í skóginn Egill mǽlti við Áka Ef þér eru hér kunnig hýbýli þá mant u segja oss til féfanga Áki
sagði at þar mundi eigi skorta lausafé Hér er loft mikit er bóndi sefr í Þar skortir eigi vápn mǫrg
Egill bað þá fara til loftsins Ok er þeir kómu upp á loftriðit þá sá þeir at loftit var opit ok var þar ljós
inni Þar váru þjónustusveinar inni ok gerðu rekkjur manna Egill bað menn sína úti vera ok gǽta
svá engi kǽmisk brott Egill hljóp inn í loftit ok greip þar vápn er eigi skorti til Drápu þeir menn
þá alla er þar váru inni Þar tóku þeir alvǽpni Áki gekk þar til er hlemmr var í golfinu ok lauk upp ok
mǽlti at þeir skyldi þar niðr ganga í undirskemmu Þeir tóku þá ljós ok ganga þar niðr Þeir fundu þar
féhirðslur bónda ok váru þar bǽði gripir góðir ok silfr mikit ok tóku sér byrðar ok báru út Egill tók upp
mjǫðdrekkju eina mikla ok bar hana undir hendi sér Fóru þeir þá til skógar En er þeir kómu í skóginn
nam Egill staðar ok mǽlti Þessi er ferð allill ok eigi hermannlig Vér hǫfum stolit fé bónda svá at hann veit
ekki til Skal ok aldri þessa skǫmm henda ok fǫrum vér aftr til bǿjarins ok látum þá vita hvat títt
er Allir mǽltu því í móti ok vildu allir til skips Egill setti niðr mjǫðdrekkjuna Þá hefr
hann á rás ok rennr heim til bǿjarins En er hann kom heim sá hann at matsveinar gengu frá eldahúsi með
skutildiska ok inn í stofuna Egill sá í eldahúsit eld mikinn Gekk hann nú þangat til Þar váru
stokkar stórir fluttir heim ok svá eldar gjǫrvir sem siðr var til at eldrinn skal leika í stokks endanum
ok brennr svá stokkrinn Egill greip stokkinn ok bar hann til stofunnar Hann skaut þeim endanum loganda
er í var eldrinn upp undir ufsina í tróðnǽfrarnar Ok festi þar eldinn í skjótt Viðr lá
í garðinum þurr ok bar Egill hann fyrir dyrnar Eldrinn lás skjótt viðinn þurran En þeir er at drykkjunni
váru urðu eigi fyrr varir við en loginn stóð inn um rǽfrit Hljópu þeir þá til dyranna
en þar var eigi greiðgengt bǽði fyrir viðinum ok því er Egill varði karlmannliga þótt hann vǽri fá liðr