tíðendi dráp Bárðar ok þá atburði er þar hǫfðu orðit en hann vissi ekki til ferða Egils ok var Þórolfr alló
kátr
ok svá Arinbjǫrn Þótti þeim sem hann mundi eigi aftr koma En eftir um morguninn kom Egill
heim En er Þórolfr varð þess víss þá stóð hann upp ok gekk til fundar við Egil ok spurði með hverjum hǽt
ti
hann hafði undan komisk ok hvat til tíðenda hefði orðit í fǫr hans Þá kvað Egill vísu
Svá hef ek leystsk ór Lista láðvarðaðar garði né ek fága dul drýgjan dáðmilds ok
Gunnhildar at þrifreynis þjónar þrír nǫkkurir Hlakkar til hásalar heljar helgengnir fǫr dvel
ja
Arinbjǫrn lét vel yfir þessum verkum sagði fǫður sinn skyldan til vera at sǽtta hann við
konung þvíat þat mun vera mál manna at Bárðr hefði verðleika til þess er hann var drepinn en þó er Agli of
mjǫk ǽttgengt at sjásk of fyrir lítt at verða fyrir reiði konungs En þat verðr flestum mǫnnum þung
bǽrt
en þó mun ek koma þér í sǽtt við konung at sinni Þórir fór á fund konungs en Arinbjǫrn
var heima ok kvað eitt skyldu yfir þá líða alla En er Þórir kom á fund konungs þá bauð hann boð
fyrir Egil bauð festu sína en dóm konungs Eiríkr konungr var hinn reiðasti ok var óhǽgt ráðum við hann at koma
Konungr mǽlti ok kvað þat mundu sannask er faðir hans hafði sagt at seint mundi mega tryggva þá frǽndr
bað Þóri svá til haga þótt ek geri sǽtt nǫkkura at Egill sé ekki langvistum í mínu ríki En sakir
þín Þórir mun ek fé taka fyrir menn þessa Gerði konungr fésekt slíka sem honum sýndisk en Þórir
galt allt fór hann heim Þeir Þórolfr ok Egill váru með Þóri í góðu yfirlǽti en þeir bjoggju um várit
langskip mikit ok fengu menn til ok fóru um sumarit í austrveg ok herjuðu ok fengu óf fjár ok áttu
margar orrustur Heldu þeir ok út til Kúrlands ok lǫgðu þar við land með hálfs mánaðar friði ok kaupstef
nu
En er því var lokit þá tóku þeir at herja ok lǫgðu at í ýmsum stǫðum Einn dag lǫgðu þeir at við
árós einn mikinn enda var þar mǫrk mikil Þeir réðu þar til uppgǫngu ok var skift í sveitir tolf
mǫnnum saman Þeir gengu á skóginn ok var þar ekki langt áðr byggðin tók við Þeir rǽntu þar ok drápu
menn en liðit flýði undan ok fengu þeir ǫnga viðrtǫku En er á leið daginn lét Þórolfr blása
liðinu til ofangǫngu Sneru menn þá aftr á skóginn þar sem þá váru staddir en svá fremi mátti
kanna liðit er þeir kómu til strandar En er Þórolfr var ofan kominn var Egill eigi kominn en þá tók
at myrkja af nótt ok þóttusk þeir eigi mega leita hans Egill hafði gengit yfir skóginn ok tolf menn
með honum ok sá þeir þá sléttur miklar ok byggðir Bǿr einn stóð skammt frá þeim ok stefndu þeir þar til
ok er þeir koma þar til hlaupa þeir í húsin inn ok urðu við ǫnga menn varir en tóku fé þat er laust var Þar váru
mǫrg hús ok dvaldisk þeim þar lengi en er þeir váru út komnir ok frá bǿnum þá var lið komit milli þeira ok skó
gsins
ok sótti þat at þeim Skíðgarðr var hár gǫrr millum þeira ok skógarins Þá mǽlti Egill at þeir
skyldu fylgja honum svá at eigi mǽtti ǫllum megin at þeim ganga Gekk Egill fyrst en þá hverr at ǫðrum
svá nǽr at ekki mátti milli þeira komask Kúrir sóttu at þeim fast ok mest með lǫgum ok
skotum en gengu ekki í hǫggorrustu Þeir Egill fundu eigi fyrr er þeir ganga með gǫrðunum en garðr
gekk á aðra hǫnd þeim ok máttu eigi fram komask Kúrir sóttu at þeim í kvína en sumir sóttu
útan at þeim ok lǫgðu með sverðum ok spjótum ofan af gǫrðunum en sumir báru vápn á klǽði
þeira ok urðu þeir sárir mjǫk ok því nǽst handteknir ok bundnir ok leiddir svá til bjárins maðr sá er bǿ
þann átti var mjǫk auðigr Hann átti son einn þá var um rǿtt hvat við þá skyldi gera Bóndi bað hǫggva
hvern á fǿtr ǫðrum Bóndason sagði at þá var myrkt af nótt ok mátti enga skemmtan af hafa
kátr
ok svá Arinbjǫrn Þótti þeim sem hann mundi eigi aftr koma En eftir um morguninn kom Egill
heim En er Þórolfr varð þess víss þá stóð hann upp ok gekk til fundar við Egil ok spurði með hverjum hǽt
ti
hann hafði undan komisk ok hvat til tíðenda hefði orðit í fǫr hans Þá kvað Egill vísu
Svá hef ek leystsk ór Lista láðvarðaðar garði né ek fága dul drýgjan dáðmilds ok
Gunnhildar at þrifreynis þjónar þrír nǫkkurir Hlakkar til hásalar heljar helgengnir fǫr dvel
ja
Arinbjǫrn lét vel yfir þessum verkum sagði fǫður sinn skyldan til vera at sǽtta hann við
konung þvíat þat mun vera mál manna at Bárðr hefði verðleika til þess er hann var drepinn en þó er Agli of
mjǫk ǽttgengt at sjásk of fyrir lítt at verða fyrir reiði konungs En þat verðr flestum mǫnnum þung
bǽrt
en þó mun ek koma þér í sǽtt við konung at sinni Þórir fór á fund konungs en Arinbjǫrn
var heima ok kvað eitt skyldu yfir þá líða alla En er Þórir kom á fund konungs þá bauð hann boð
fyrir Egil bauð festu sína en dóm konungs Eiríkr konungr var hinn reiðasti ok var óhǽgt ráðum við hann at koma
Konungr mǽlti ok kvað þat mundu sannask er faðir hans hafði sagt at seint mundi mega tryggva þá frǽndr
bað Þóri svá til haga þótt ek geri sǽtt nǫkkura at Egill sé ekki langvistum í mínu ríki En sakir
þín Þórir mun ek fé taka fyrir menn þessa Gerði konungr fésekt slíka sem honum sýndisk en Þórir
galt allt fór hann heim Þeir Þórolfr ok Egill váru með Þóri í góðu yfirlǽti en þeir bjoggju um várit
langskip mikit ok fengu menn til ok fóru um sumarit í austrveg ok herjuðu ok fengu óf fjár ok áttu
margar orrustur Heldu þeir ok út til Kúrlands ok lǫgðu þar við land með hálfs mánaðar friði ok kaupstef
nu
En er því var lokit þá tóku þeir at herja ok lǫgðu at í ýmsum stǫðum Einn dag lǫgðu þeir at við
árós einn mikinn enda var þar mǫrk mikil Þeir réðu þar til uppgǫngu ok var skift í sveitir tolf
mǫnnum saman Þeir gengu á skóginn ok var þar ekki langt áðr byggðin tók við Þeir rǽntu þar ok drápu
menn en liðit flýði undan ok fengu þeir ǫnga viðrtǫku En er á leið daginn lét Þórolfr blása
liðinu til ofangǫngu Sneru menn þá aftr á skóginn þar sem þá váru staddir en svá fremi mátti
kanna liðit er þeir kómu til strandar En er Þórolfr var ofan kominn var Egill eigi kominn en þá tók
at myrkja af nótt ok þóttusk þeir eigi mega leita hans Egill hafði gengit yfir skóginn ok tolf menn
með honum ok sá þeir þá sléttur miklar ok byggðir Bǿr einn stóð skammt frá þeim ok stefndu þeir þar til
ok er þeir koma þar til hlaupa þeir í húsin inn ok urðu við ǫnga menn varir en tóku fé þat er laust var Þar váru
mǫrg hús ok dvaldisk þeim þar lengi en er þeir váru út komnir ok frá bǿnum þá var lið komit milli þeira ok skó
gsins
ok sótti þat at þeim Skíðgarðr var hár gǫrr millum þeira ok skógarins Þá mǽlti Egill at þeir
skyldu fylgja honum svá at eigi mǽtti ǫllum megin at þeim ganga Gekk Egill fyrst en þá hverr at ǫðrum
svá nǽr at ekki mátti milli þeira komask Kúrir sóttu at þeim fast ok mest með lǫgum ok
skotum en gengu ekki í hǫggorrustu Þeir Egill fundu eigi fyrr er þeir ganga með gǫrðunum en garðr
gekk á aðra hǫnd þeim ok máttu eigi fram komask Kúrir sóttu at þeim í kvína en sumir sóttu
útan at þeim ok lǫgðu með sverðum ok spjótum ofan af gǫrðunum en sumir báru vápn á klǽði
þeira ok urðu þeir sárir mjǫk ok því nǽst handteknir ok bundnir ok leiddir svá til bjárins maðr sá er bǿ
þann átti var mjǫk auðigr Hann átti son einn þá var um rǿtt hvat við þá skyldi gera Bóndi bað hǫggva
hvern á fǿtr ǫðrum Bóndason sagði at þá var myrkt af nótt ok mátti enga skemmtan af hafa