On this page...
Images
veizlu Ok er þeir váru búnir tók Egill sótt ok mátti hvergi fara Þeir Þórir hǫfðu langskip mikit
ok fóru nú ferðar sinnar unds þeir kómu til Bjarnar Ok váru þar at veizlu ok fór hón vel fram ok sǿ
miliga
Frá Ǫlvi Ǫlvir hét maðr hann var forstjóri Þóris hersis Hann hafði skuldaheimtur
ok var féhirðir hans Svá bar nú til at Ǫlvir átti heimanferð at heimta landsskyldir Þórirs
ok hafði róðrarskútu Þeir váru tolf saman Agli batnar sóttar þegar þeir Þórolfr váru á bruttu Hann
kom at máli við Ǫlvi at hann mundi fara með þeim ok þeir tóku við honum Ok ferr Egill með þeim Hann hafði ok
vápn sín ǫll Fóru nú ferðar sinnar ok fengu veðrabálk harðan En þeir sóttu vel
ferðina ok tóku róðrarleiði ok hǫfðu mjǫk innan vátt Svá bar til um ferð þeira at
þeir kómu aftan dags til Atlaeyjar Lǫgðu þeir at landi En þar í eyjunni var bú mikit er Eiríkr konungr átti
En þar réð fyrir sá maðr er Bárðr hét Hann var kallaðr Atleyjar-Bárðr Hann var sýslumaðr Eiríks konungs Ekki var hann
kynstórr en kǽrr Eiríki konungi ok Gunnhildi Þeir Ǫlvir settu upp skipit ok gengu til bjárins ok hittu
Bárð úti ok sǫgðu honum um ferð sína ok þeir vildu vera þar um nóttina Bárðr sá at þeir váru mjǫk vátir
ok fylgðu þeim í eldaskála Var þat frá ǫðrum húsunum Ok lét hann gera eld mikinn fyrir þeim ok þurrka klǽði
þeira Þá mǽlti Bárðr Nú munum vér setja yðr borð ok veit ek at yðr mun annt at sofa er þér eruð móðir
Ǫlvi líkaði þat vel Nú var sett borð ok gefinn matr brauð ok smjǫr ok settir hjá skyraskar
stórir Bárðr mǽlti Harmr er þat mikill er ekki er ǫl inni at ek mega fagna yðr sem ek vildi
Ok verði þér nú at bjargask við þat sem til er Fengusk þeir um fast ok váru þyrstir mjǫk ok supu skyrit
Ok þá lét Bárðr bera at þeim afra ok drukku þeir hann Bárðr mǽlti Fúss mynda ek at fá yðr betra ef til vǽri
Halm skorti þar eigi í húsinu Bað Bárðr þá leggjask til svefns Frá Agli ok þeim Ǫlvi
Þetta kveld kom til Atleyjar Eiríkr konungr ok Gunnhildr ok hafði Bárðr búit þeim veizlu ok
skyldi þar vera dísablót ok var veizla hin bezta ok drykkja mikil inni í stofunni Konungr
spurði hvar Bárðr vǽri er hann sá hann eigi Honum var sagt at hann tók við gestum Hverir eru þeir gestir sagði konungr at hann
lǽtr sér skyldra en vera inni hjá oss Maðr einn sagði at þat váru menn Þóris hersis er komnir váru
Konungr mǽlti Gangi eftir honum ok kalli þá hingat Nú ganga þeir inn ok fagnar konungr þeim vel ok mǽlti
at Ǫlvir skyldi sitja í ǫndvegi gagnvert sér ok fǫrunautar hans útar frá Þeir gerðu svá Sat
Egill nú nǽrri honum Var þeim nú borit ǫl at drekka Fóru minni mjǫk fram ok skyldi
af hornum drekka Ok er á leið kveldit gǫrðusk menn Ǫlvirs ófǿrir Sumir spjó þar í stofunni
en sumir kómusk út Bárðr gekk þá at ok gaf þeim drykkinn Þá tók Egill við horni
er Bárðr gat Ǫlvi ok drakk af Bárðr sá at hann þyrsti mjǫk ok fǿrði honum þegar horn fullt ok bað hann
af drekka Egill tók við horninu ok kvað vísu sagðuð sverri flagða sumbleklur í þér
kumbla því tel ek brjótr þar er blétuð bragvísan þik dísir leynduð alls til illa ókunna
þér runna illt hafið bragð of brugðit Báruðr hugar fári Hann bað hann drekka ok hǽtta
flimtun Egill drakk hvert er at honum kom ok svá fyrir Ǫlvi Þá gekk Bárðr til Gunnhildar ok mǽlti
Hér er sá maðr kominn er skǫmm fǿrir at oss ok drekkr hann eigi svá at hann kvǽði sik eigi þyrsta Þau Bárðr
ok Gunnhildr blunduðu drykkinn ok fengu ǫlseljunni ok fǿrði hón Agli ok bað hann
af drekka Hann tók við ok sá at ólyfjan var í ok tók kníf sinn ok stakk í lófa sinn Hann tók ok
ok fóru nú ferðar sinnar unds þeir kómu til Bjarnar Ok váru þar at veizlu ok fór hón vel fram ok sǿ
miliga
Frá Ǫlvi Ǫlvir hét maðr hann var forstjóri Þóris hersis Hann hafði skuldaheimtur
ok var féhirðir hans Svá bar nú til at Ǫlvir átti heimanferð at heimta landsskyldir Þórirs
ok hafði róðrarskútu Þeir váru tolf saman Agli batnar sóttar þegar þeir Þórolfr váru á bruttu Hann
kom at máli við Ǫlvi at hann mundi fara með þeim ok þeir tóku við honum Ok ferr Egill með þeim Hann hafði ok
vápn sín ǫll Fóru nú ferðar sinnar ok fengu veðrabálk harðan En þeir sóttu vel
ferðina ok tóku róðrarleiði ok hǫfðu mjǫk innan vátt Svá bar til um ferð þeira at
þeir kómu aftan dags til Atlaeyjar Lǫgðu þeir at landi En þar í eyjunni var bú mikit er Eiríkr konungr átti
En þar réð fyrir sá maðr er Bárðr hét Hann var kallaðr Atleyjar-Bárðr Hann var sýslumaðr Eiríks konungs Ekki var hann
kynstórr en kǽrr Eiríki konungi ok Gunnhildi Þeir Ǫlvir settu upp skipit ok gengu til bjárins ok hittu
Bárð úti ok sǫgðu honum um ferð sína ok þeir vildu vera þar um nóttina Bárðr sá at þeir váru mjǫk vátir
ok fylgðu þeim í eldaskála Var þat frá ǫðrum húsunum Ok lét hann gera eld mikinn fyrir þeim ok þurrka klǽði
þeira Þá mǽlti Bárðr Nú munum vér setja yðr borð ok veit ek at yðr mun annt at sofa er þér eruð móðir
Ǫlvi líkaði þat vel Nú var sett borð ok gefinn matr brauð ok smjǫr ok settir hjá skyraskar
stórir Bárðr mǽlti Harmr er þat mikill er ekki er ǫl inni at ek mega fagna yðr sem ek vildi
Ok verði þér nú at bjargask við þat sem til er Fengusk þeir um fast ok váru þyrstir mjǫk ok supu skyrit
Ok þá lét Bárðr bera at þeim afra ok drukku þeir hann Bárðr mǽlti Fúss mynda ek at fá yðr betra ef til vǽri
Halm skorti þar eigi í húsinu Bað Bárðr þá leggjask til svefns Frá Agli ok þeim Ǫlvi
Þetta kveld kom til Atleyjar Eiríkr konungr ok Gunnhildr ok hafði Bárðr búit þeim veizlu ok
skyldi þar vera dísablót ok var veizla hin bezta ok drykkja mikil inni í stofunni Konungr
spurði hvar Bárðr vǽri er hann sá hann eigi Honum var sagt at hann tók við gestum Hverir eru þeir gestir sagði konungr at hann
lǽtr sér skyldra en vera inni hjá oss Maðr einn sagði at þat váru menn Þóris hersis er komnir váru
Konungr mǽlti Gangi eftir honum ok kalli þá hingat Nú ganga þeir inn ok fagnar konungr þeim vel ok mǽlti
at Ǫlvir skyldi sitja í ǫndvegi gagnvert sér ok fǫrunautar hans útar frá Þeir gerðu svá Sat
Egill nú nǽrri honum Var þeim nú borit ǫl at drekka Fóru minni mjǫk fram ok skyldi
af hornum drekka Ok er á leið kveldit gǫrðusk menn Ǫlvirs ófǿrir Sumir spjó þar í stofunni
en sumir kómusk út Bárðr gekk þá at ok gaf þeim drykkinn Þá tók Egill við horni
er Bárðr gat Ǫlvi ok drakk af Bárðr sá at hann þyrsti mjǫk ok fǿrði honum þegar horn fullt ok bað hann
af drekka Egill tók við horninu ok kvað vísu sagðuð sverri flagða sumbleklur í þér
kumbla því tel ek brjótr þar er blétuð bragvísan þik dísir leynduð alls til illa ókunna
þér runna illt hafið bragð of brugðit Báruðr hugar fári Hann bað hann drekka ok hǽtta
flimtun Egill drakk hvert er at honum kom ok svá fyrir Ǫlvi Þá gekk Bárðr til Gunnhildar ok mǽlti
Hér er sá maðr kominn er skǫmm fǿrir at oss ok drekkr hann eigi svá at hann kvǽði sik eigi þyrsta Þau Bárðr
ok Gunnhildr blunduðu drykkinn ok fengu ǫlseljunni ok fǿrði hón Agli ok bað hann
af drekka Hann tók við ok sá at ólyfjan var í ok tók kníf sinn ok stakk í lófa sinn Hann tók ok