ok fóru svá út í Digranes Þá hljóp hón á sund en hann kastaði eftir henni steini miklum Hann kom millum herða
henni ok kom hvárki upp síðan Þat er nú kallat Brakarsund en eftir um kveldit er Egill kom heim váru þeir
feðgar reiðir mjǫk Gekk Grímr undir borð ok alþýða manna Egill var eigi kominn í rúm sitt Hann gekk
til eldaskála at þeim manni er þar hafði verkstjórn ok forráð með Grími ok honum var mjǫk kǽrr ok
hjó hann banahǫgg ok gekk eftir En Skalla-Grímr rǿddi ekki um þetta ok var kyrt En þeir feðgar
mǽltusk ekki við En hit nǽsta sumar eftir kom Þórolfr út er fyrr var frá sagt Ok varð þetta til
tíðenda meðan hann var útan En er hann hafði verit vetr á Íslandi þá bjó hann skip sitt í Brakarsundi
Ok er hann var albúinn þá var þat einn dag er Egill gekk til fǫður síns ok bað hann fá sér fararefni þvíat ek
vill fara með Þórolfi Grímr mǽlti Hefir þú nakkvat rǿtt þetta við Þórolf Egill kvað þat eigi vera Grímr bað hann þat
fyrst gera En er Egill vakti þat við Þórolf kvað hann þess ǫnga ván vera at ek flytja þik á brott er
faðir þinn má hér eigi við þik tǿla þá ber ek ekki til þess traust at hafa þik með mér þvíat
þar hlýðir ekki slíkt skaplyndi sem hér hefir þú Vera má þat sagði Egill at þá fari hvárgi
okkarr Um nóttina eftir gerði á útsynning ǿðiveðr En um nóttina er myrkt var
orðit ok flǿða tók þá kom Egill þar at er skipit lá Hann gekk út á skipit fyrir útan tjǫld Hjó hann í sundr
festar er á útborða váru Gekk hann þegar upp af bryggjunni Hann skaut þegar bryggjunni ok hjó
festar þǽr er landi váru Rak þá skipit út á fjǫrðinn En er þeir urðu varir við at skipit rak
út þá hljópu þeir á bátskipit En skipit rak yfir í Andakíl ok á eyrar upp En Egill fór heim
ok er menn urðu varir við bragð Egils þá kvezk hann mundu brátt gera þeim meiri ef þeir flytti
hann eigi á brutt Áttu menn þá hlut at með þeim brǿðrum Tók Þórolfr við honum ok fóru nú útan um sumarit
ok greiddisk þeim vel ok kómu at Hǫrðalandi ok fóru í Sogn En þar hǫfðu þau tíðendi orðit
um vetrinn at Brynjolfr hafði andask En synir hans hǫfðu skift arfi Hafði Þórðr Aurland
en Bjǫrn hlaut annan bústað góðan Hann var kallaðr Bjǫrn hǫldr Þórolfr fór á fund
Bjarnar ok Ásgerðr dóttir hans Varð þar fagnafundr mikill Hón var kona vǽn ok virðulig Þórolfr fór
til Eiríks konungs Ok er þeir fundusk bar Þórolfr fram langskipssegl er hann sagði fǫður sinn hafa
sent konungi Konungr tók vel við gjǫfinni ok bauð Þórolfi með sér at vera Þórolfr þakkaði konungi vel en
þó fór hann til Þóris hersis ok bauð Þórir honum með sér at vera ok þat þekktisk Þórolfr En þá er
annarr maðr sá er með mér skal til vistar fara en þat er bróðir minn ok hefir hann ekki fyrr heiman
farit ok þarf ek at veita honum umsjá mína Fara þeir nú til Þóris Hann átti son
er Arinbjǫrn hét Hann var nǫkkuru ellri en Egill Hann var snemma mikill ok sterkr Egill gerði sér
títt við Arinbjǫrn ok var honum fylgjusamr en heldr var fátt með þeim brǿðrum
Þórolfr hóf þat mál við Þóri hversu hann mundi því taka ef hann bǽði Ásgerðar frǽndkonu hans
Hann tók því vel ok kvezk mundu flytja við Bjǫrn Þá fóru þeir norðr í Sogn til Bjarnar ok tók hann
vel við þeim Þórolfr bar upp erendi sitt við Bjǫrn ok hóf upp bónorð sitt ok bað Ásgerðar dóttur
hans Bjǫrn tók því vel ok var þat auðsótt bǽði við Bjǫrn ok svá við hana Fóru þar þá þegar festar fram
ok ákveðin brullaupsstefna Skyldi sú veizla vera um haustit með Birni Fór
nú Þórolfr heim En er at þeiri stefnu kom þá bauð Þórolfr mǫrgum mǫnnum með sér til þeirar