deiga fox er illt í øxi undvargs flǫgur margar arghyrnu lát tu árna aftr með
reknu skafti þǫrf gi vǽri þó þeirar þat var inga gjǫf hingat Frá Katli blund
Þat hafði orðit til tíðenda út hér meðan Þórolfr var útan at skip kom í Borgarfjǫrð
af Nóregi Ketill hét maðr ok var kallaðr Ketill blundr er skipit átti Geirr hét sonr hans
Þeir ǽtluðu at fá sér bústað á Íslandi Hann kom síð sumars Grímr vissi ǫll deili á honum ok bauð honum heim
til sín Hann þá þat ok var þar um vetrinn með Grími Þann vetr bað Geirr Þórunar dóttur Skalla-Gríms ok var þat
at ráði gǫrt En um várit vísaði hann þeim til landskosta upp frá landi Óláfs með Hvítá niðr frá
Flokadal Bjó Ketill í Þrandarholti en Geirr í Geirshlíð Hans sonr var Blund-Ketill
Skalla-Grímr henti mikit gaman at leikum Váru þá knattleikar tíðir Var þá gott til sterkra manna
en þó hafði engi afl við Grím Hann var þá hniginn at aldri Þórðr hét maðr hann var á ungum aldri Hann var fóstri
Egils Egill var mjǫk at glímum ok allkappsamr ok heldr reiðinn En allir báðu sonu sína
heldr vǽgja við hann Knattleikr var lagðr á Hvítárvǫllum allfjǫlmennr Sóttu menn þangat til mjǫk
Heimamenn Gríms sóttu þangat til Var Þórðr fyrir þeim En Egill var þá sjau vetra gamall Ok er þeir kómu á
Hvítárvǫllu var mǫnnum til leiks skipat Þar var ok mart smásveina ok hǫfðu þeir annan leik Egill
hlaut at leika við þann svein er Grímr hét Hann var Hǽngsson tíu vetra gamall ok sterkr En er þeir lékusk
við var Grímr sterkari Ok gerði hann þann mun allan er hann var sterkari Egill reiddisk ok hóf upp knatttréit
ok laust Grím með en Grímr tók hann hǫndum rak hann niðr fall mikit helt honum niðri ok
lék hann illa ok kvazk mundu meiða hann ef hann kynni sik eigi Ok er Egill stóð upp gekk hann ór leikinum en
sveinarnir hlógu at honum Egill fór til Þórðar ok sagði honum hvat hafði gersk Hann mǽlti Ek skal fara
með þér ok skulu vit hefna honum Þórðr fekk í hǫnd honum skeggøxi eina Gengu nú til sveinaleiksins
ok hafði Grímr þá hent bollinn Þá hljóp Egill at Grími ok sótti øxina í hǫfuðit svá at
þegar sǫkk at hamri Gengu þeir nú í brutt ok til sinna manna nú hlaupa Mýramenn til
vápna ok svá hvárirtveggju Óláfr fór til Borgarmanna ok hans menn Ok váru þeir miklu fjǫlmennri ok skilask
at svá búnu Af þessu hófusk deilur með þeim Óláfi Þeir bǫrðusk við Gríssá ok fell þar átta
menn ok Hǿingr sárr til ólífis En er Egill kom heim þá fannsk Grímr fátt til hans en Bera móðir hans
kvað hann mundu verða víking ok kvað þat mundu fyrir liggja fá honum herskip þegar hann hefði aldr til þess
Þá kvað Egill vísu Þat mǽlti mín móðir at mér skyldi kaupa fley ok fagrar árar fara brutt
með víkingum standa upp í stafni stýra dýrum knerri halda svá til hafnar hǫggva mann ok
annan Þá er Egill var tolf vetra var hann svá mikill vexti at fáir váru jafnstórir ok hann fullugerði
þá flestum mǫnnum at afli Hann var mjǫk at leikum Þat var einn dag at þeim Þórði ok Agli var ǽtlat
tveimr á móti Skalla-Grími Þat var eitt sinn þá er leikr var at Borg ok var leikit suðr í Sandvík
Þá váru þeir Egill ok Þórðr móti Skalla-Grími ok mǿðisk hann fyrir þeim ok gekk honum þá verr En um aftaninn
eftir sólarfall þá gekk þeim verr Gerðisk Grímr þá svá sterkr at hann tók Þórð upp ok rak niðr svá hart
at hann lamdisk allr ǫðru megin ok fekk þegar bana Eftir þat greip hann til Egils Þorgerðr brák hét
ambátt Gríms Hón hafði fóstrat Egil Hón var mikil ok sterk sem karlar Hón mǽlti Hamask þú nú Grímr sagði hón
á syni þínum Grímr lét þá Egil lausan ok þreif til hennar En hón brast undan en hann eftir henni