On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Egils saga Skalla-Grímssonar26r-54v
- Egils saga Skalla-Grímssonar26v-54v
með Birni ok fekk Grímr honum fararefni gott Fórsk þeim vel ok kómu af hafi útan at
Sognsǽ Fór Bjǫrn til fǫður síns ok Þórolfr með honum Tók Brynjolfr vel við þeim Þá váru Þóri gǫr
orð ok lǫgðu þeir stefnu sín á millum Kom þar Brynjolfr með mikla sveit manna Trygg
ðu
þeir þá sǽttir sínar Greiddi Þórir þá ok upp fé dóttur sinnar þat er hón átti í hans garði Tóku
þeir þá upp vinfengi sitt með mǽgðum Frá Eiríki blóðøx at Útsteini eðr á Ǫg
valdsstǫðum
Haraldr konungr hafði jafnan atsetu á Hǫrðalandi eðr Rogalandi at stórbúum sínum
eðr Fitjum En þann vetr er nú var um rǿtt var konungr norðr í landi En er
þeir Bjǫrn ok Þórolfr hǫfðu verit einn vetr í Nóregi ok vár kom bjoggu þeir langskip mikit
ok ǫfluðu manna til ok fóru í víking í austrveg ok heim at hausti með mikit fé En er þeir kómu
heim þá spurðu þeir at konungr var á Rogalandi ok ǽtlaði at sitja þar um vetrinn Tók þá Haraldr konungr at
eldask mjǫk en synir hans váru þá margir á legg komnir Eiríkr blóðøx var þá á ungum aldri
Hann var með Þóri hersi Konungr unni Eiríki mest sona sinna Þeir Bjǫrn ok Þórolfr fóru á Aurland til Þóris
ok hǫfðu karfa þann er tolf reru menn á borð Skip þat hǫfðu þeir fengit í hernaði um
sumarit Þat var steint allt fyrir ofan sjó En er þeir kómu til Þóris fengu þeir þar góðar
viðtǫkur ok váru þar um hríð En karfinn flaut fyrir bǿnum tjaldaðr Þat var einn dag er þeir Bjǫrn
ok Þórolfr gengu til skipsins Þeir sá at Eiríkr konungsson var þar ok gekk út á skipit en stundum
á landit upp En lotum horfði hann á skipit Þá mǽlti Bjǫrn til Þórolfs Mjǫk undrask konungsson skipit
Bjóð þú honum at þiggja skipit at gjǫf þvíat ek veit at hann verðr okkr at liði við Harald konung fǫður
hans ef hann þiggr þvíat ek heyri þat sagt at hann hafi þungan hug á þér fyrir sakir Skalla-
Gríms
fǫður þíns Þórolfr kvað þat mundu vera gott ráð Ganga þeir nú ofan til skipsins Þórolfr mǽlti
Vandliga hyggr þú at skipinu konungsson eðr hvernig lízk þér á þat vel sagði hann
hit fegrsta er skipit Þá vil ek gefa þér sagði Þórolfr ef þú vill þiggja Ek vil
ok gjarna þiggja sagði Eiríkr en þér mun þykkja lítil launin þótt ek heita þér
vináttu minni En þó stendr þat til vánar ef ek lifi Þórolfi kvazk þykkja launin
miklu meira verð en skipit Skildusk nú með vináttu Var konungsson nú allkátr við þá
Ok nǫkkuru síðarr kómu þeir Bjǫrn ok Þórolfr á rǿður við Þóri hvárt konungr hefði þungan hug á Þórolfi
Hann dylr þess ekki Þá vildi ek sagði Bjǫrn at þú fǿrir á fund konungs ok byrjaðir mál Þórolfs
við hann þvíat eitt skal yfir okkr báða líða þvíat svá gerði hann við mik út á Íslandi Þórir hét ferðinni
ok bað þá vita ef Eiríkr konungsson vildi fara Ok nú spyrja þeir hann at ok hann heitr ferðinni
Fara þeir Bjǫrn ok Þórolfr heim í Sogn En þeir Þórir ok Eiríkr skipa karfann ok fóru suðr til konungs
ok hittu hann á Hǫrðalandi Tók konungr við þeim vegsamliga Váru þar um hríð Báru nú upp þetta mál
fyrir konung sagðu at sá maðr var þar er Þórolfr hét ok var Skalla-Grímsson Vildum vit þess biðja at
þér letið hann eigi gjalda þótt Bjǫrn beittisk nǫkkut brǫgðum hǫfðu þar ýmsir betr konungr svaraði
heldr stutt ok kvað mikinn hríma staðit hafa af sonum Kveld-Ulfs lét ok mikla ván
at þessi maðr mundi líkr sínum frǽndum Eru þeir allir ofsamenn miklir ok hirða eigi við
hvern þeir eiga Eiríkr konungsson sagði at Þórolfr hefði vingask við hann gefit honum ágǽt
Sognsǽ Fór Bjǫrn til fǫður síns ok Þórolfr með honum Tók Brynjolfr vel við þeim Þá váru Þóri gǫr
orð ok lǫgðu þeir stefnu sín á millum Kom þar Brynjolfr með mikla sveit manna Trygg
ðu
þeir þá sǽttir sínar Greiddi Þórir þá ok upp fé dóttur sinnar þat er hón átti í hans garði Tóku
þeir þá upp vinfengi sitt með mǽgðum Frá Eiríki blóðøx at Útsteini eðr á Ǫg
valdsstǫðum
Haraldr konungr hafði jafnan atsetu á Hǫrðalandi eðr Rogalandi at stórbúum sínum
eðr Fitjum En þann vetr er nú var um rǿtt var konungr norðr í landi En er
þeir Bjǫrn ok Þórolfr hǫfðu verit einn vetr í Nóregi ok vár kom bjoggu þeir langskip mikit
ok ǫfluðu manna til ok fóru í víking í austrveg ok heim at hausti með mikit fé En er þeir kómu
heim þá spurðu þeir at konungr var á Rogalandi ok ǽtlaði at sitja þar um vetrinn Tók þá Haraldr konungr at
eldask mjǫk en synir hans váru þá margir á legg komnir Eiríkr blóðøx var þá á ungum aldri
Hann var með Þóri hersi Konungr unni Eiríki mest sona sinna Þeir Bjǫrn ok Þórolfr fóru á Aurland til Þóris
ok hǫfðu karfa þann er tolf reru menn á borð Skip þat hǫfðu þeir fengit í hernaði um
sumarit Þat var steint allt fyrir ofan sjó En er þeir kómu til Þóris fengu þeir þar góðar
viðtǫkur ok váru þar um hríð En karfinn flaut fyrir bǿnum tjaldaðr Þat var einn dag er þeir Bjǫrn
ok Þórolfr gengu til skipsins Þeir sá at Eiríkr konungsson var þar ok gekk út á skipit en stundum
á landit upp En lotum horfði hann á skipit Þá mǽlti Bjǫrn til Þórolfs Mjǫk undrask konungsson skipit
Bjóð þú honum at þiggja skipit at gjǫf þvíat ek veit at hann verðr okkr at liði við Harald konung fǫður
hans ef hann þiggr þvíat ek heyri þat sagt at hann hafi þungan hug á þér fyrir sakir Skalla-
Gríms
fǫður þíns Þórolfr kvað þat mundu vera gott ráð Ganga þeir nú ofan til skipsins Þórolfr mǽlti
Vandliga hyggr þú at skipinu konungsson eðr hvernig lízk þér á þat vel sagði hann
hit fegrsta er skipit Þá vil ek gefa þér sagði Þórolfr ef þú vill þiggja Ek vil
ok gjarna þiggja sagði Eiríkr en þér mun þykkja lítil launin þótt ek heita þér
vináttu minni En þó stendr þat til vánar ef ek lifi Þórolfi kvazk þykkja launin
miklu meira verð en skipit Skildusk nú með vináttu Var konungsson nú allkátr við þá
Ok nǫkkuru síðarr kómu þeir Bjǫrn ok Þórolfr á rǿður við Þóri hvárt konungr hefði þungan hug á Þórolfi
Hann dylr þess ekki Þá vildi ek sagði Bjǫrn at þú fǿrir á fund konungs ok byrjaðir mál Þórolfs
við hann þvíat eitt skal yfir okkr báða líða þvíat svá gerði hann við mik út á Íslandi Þórir hét ferðinni
ok bað þá vita ef Eiríkr konungsson vildi fara Ok nú spyrja þeir hann at ok hann heitr ferðinni
Fara þeir Bjǫrn ok Þórolfr heim í Sogn En þeir Þórir ok Eiríkr skipa karfann ok fóru suðr til konungs
ok hittu hann á Hǫrðalandi Tók konungr við þeim vegsamliga Váru þar um hríð Báru nú upp þetta mál
fyrir konung sagðu at sá maðr var þar er Þórolfr hét ok var Skalla-Grímsson Vildum vit þess biðja at
þér letið hann eigi gjalda þótt Bjǫrn beittisk nǫkkut brǫgðum hǫfðu þar ýmsir betr konungr svaraði
heldr stutt ok kvað mikinn hríma staðit hafa af sonum Kveld-Ulfs lét ok mikla ván
at þessi maðr mundi líkr sínum frǽndum Eru þeir allir ofsamenn miklir ok hirða eigi við
hvern þeir eiga Eiríkr konungsson sagði at Þórolfr hefði vingask við hann gefit honum ágǽt