On this page...
Images
bú lengi síðan Hann var járnsmiðr ok hafði rauðablástr Hann lét gera sér smíðju mjǫk langt
frá Borg þar sem nú heitir Raufarnes Þar var skammt til skógar En er hann fekk ǫngan stein at lýja jár
nit
við er þar váru sandar einir þá var þat eitt kveld er menn fóru at sofa at Grímr gekk til sjávar ok hratt
fram skipi ok reri út á fjǫrðinn Hann lét hlaupa niðr stjóra fyrir skipinu Síðan kafa
ði
hann til grunna ok hafði upp stein einn mikinn ok fǿrði upp í skipit ok reri til lands ok bar stein
til smíðju sinnar ok lúði síðan þar við járnit Sá steinn er þar síðan ok hjá sindr mikit
ok munu ekki meira hefja fjórir menn Grímr sótti mjǫk smíðjuverk en húskarlar hans vǫnduðu
um mjǫk ok þótti of snemma risit vera Þá orti Grímr vísu Mjǫk verðr ár sá er aura ísarn
meiðr
at rísa váðir virða beiðir veðr leggja skal kveðja gjalla lǽt ek á gulli gei
sla
njóts meðan þjóta heita hrǿrikytu hreggs vindfrekar sleggjur Þau Grímr
ok Bera áttu mǫrg bǫrn Þau áttu son er Þórolfr hét En er hann fǿddisk upp var hann
snemma mikill vexti ok vinsǽll Unni hann mikit fǫður sínum ok móður Þau Grímr áttu ok
dǿtr tvǽr hét ǫnnur Steinunn en ǫnnur Þórunn Þǽr váru báðar vǽnar konur
Þau áttu son er Egill hét En er hann óx upp mátti þat brátt sjá á honum at hann var ljótr ok
líkr fǫður sínum En er hann var þrévetr var hann mikill ok sterkr Hann var brátt málugr ok orðvíss
ok illr viðreignar við ungmenni þótt hann vǽri at leik með þeim Þá fór Yngvarr til Borgar ok
bauð þeim Grími út þangat ok Beru ok þeim mǫnnum ǫllum er þau vildu at fǿri Ok þau hétu ferð
inni
Fór hann þá heim ok bjó veizluna Hann lét ǫl heita Ok er at þeiri veizlu kom bjósk Grímr
ok þau hjón Þá bjósk Þórolfr til ferðar ok húskarlar þeira ok váru tolf saman Egill segir
at hann vill fara ok á ek þar slíkt kynni sem Þórolfr bróðir minn Eigi skalt u fara sagði Grímr þú kannt
ekki at sjá fyrir þér í fjǫlmenni þá er drykkjur eru miklar Steig hann þá á bak ok reið brott
en Egill undi illa sínum hlut Hann fór ór garði ok fann einn eykhest er faðir hans átti Hann
fór á bak ok reið eftir þeim Agli varð ógreiðfǿrt um Mýrarnar er hann kunni ekki
leiðina en hann sá þó ferð þeira fram fyrir sik er ei bar holt fyrir Hann keyrði á báðar hli
ðar
En þat er sagt um ferð hans at hann kom síð um kveldit út á Álftanes þá er allir
menn sátu at drykkju Gekk hann þá í stofuna En er Yngvarr sá Egil þá tók hann vel við
honum ok spurði hví hann hefði svá síð komit Hann sagði hvat þeir feðgar hǫfðu við átzk Yngvarr
setti hann hit nǽsta sér ok sátu þeir gegnt þeim Grími ok Þórolfi Þat var haft til ǫlteiti at
menn kváðu vísur Þá kvað Egill vísu Kominn er ek enn til arna Yngvars þess er
beð lyngva hann var ek fúss at finna fránþvengjar gefr drengjum mun eigi
þú þeygi þrévetran mér betra ljósundinna landa linns óðar smið finna Yngvarr
helt upp vísu þessi ok þakkaði honum vel En at morni fǿrði Yngvarr honum kú
funga
þrjá at skáldskaparlaunum ok ǽðaregg Um daginn eftir kvað Egill vísu aðra
Vel kom Egill í þǫkk skáldskapnum við Yngvar Ekki varð fleira til tíðenda í
ferð Gríms ok fór Egill heim með honum síðan Frá Brynjolfi Brynjolfr hét maðr
hersir ríkr í Sogni Hann bjó á Aurlandi Synir hans váru þeir Þórir ok Bjǫrn Þeir váru á
frá Borg þar sem nú heitir Raufarnes Þar var skammt til skógar En er hann fekk ǫngan stein at lýja jár
nit
við er þar váru sandar einir þá var þat eitt kveld er menn fóru at sofa at Grímr gekk til sjávar ok hratt
fram skipi ok reri út á fjǫrðinn Hann lét hlaupa niðr stjóra fyrir skipinu Síðan kafa
ði
hann til grunna ok hafði upp stein einn mikinn ok fǿrði upp í skipit ok reri til lands ok bar stein
til smíðju sinnar ok lúði síðan þar við járnit Sá steinn er þar síðan ok hjá sindr mikit
ok munu ekki meira hefja fjórir menn Grímr sótti mjǫk smíðjuverk en húskarlar hans vǫnduðu
um mjǫk ok þótti of snemma risit vera Þá orti Grímr vísu Mjǫk verðr ár sá er aura ísarn
meiðr
at rísa váðir virða beiðir veðr leggja skal kveðja gjalla lǽt ek á gulli gei
sla
njóts meðan þjóta heita hrǿrikytu hreggs vindfrekar sleggjur Þau Grímr
ok Bera áttu mǫrg bǫrn Þau áttu son er Þórolfr hét En er hann fǿddisk upp var hann
snemma mikill vexti ok vinsǽll Unni hann mikit fǫður sínum ok móður Þau Grímr áttu ok
dǿtr tvǽr hét ǫnnur Steinunn en ǫnnur Þórunn Þǽr váru báðar vǽnar konur
Þau áttu son er Egill hét En er hann óx upp mátti þat brátt sjá á honum at hann var ljótr ok
líkr fǫður sínum En er hann var þrévetr var hann mikill ok sterkr Hann var brátt málugr ok orðvíss
ok illr viðreignar við ungmenni þótt hann vǽri at leik með þeim Þá fór Yngvarr til Borgar ok
bauð þeim Grími út þangat ok Beru ok þeim mǫnnum ǫllum er þau vildu at fǿri Ok þau hétu ferð
inni
Fór hann þá heim ok bjó veizluna Hann lét ǫl heita Ok er at þeiri veizlu kom bjósk Grímr
ok þau hjón Þá bjósk Þórolfr til ferðar ok húskarlar þeira ok váru tolf saman Egill segir
at hann vill fara ok á ek þar slíkt kynni sem Þórolfr bróðir minn Eigi skalt u fara sagði Grímr þú kannt
ekki at sjá fyrir þér í fjǫlmenni þá er drykkjur eru miklar Steig hann þá á bak ok reið brott
en Egill undi illa sínum hlut Hann fór ór garði ok fann einn eykhest er faðir hans átti Hann
fór á bak ok reið eftir þeim Agli varð ógreiðfǿrt um Mýrarnar er hann kunni ekki
leiðina en hann sá þó ferð þeira fram fyrir sik er ei bar holt fyrir Hann keyrði á báðar hli
ðar
En þat er sagt um ferð hans at hann kom síð um kveldit út á Álftanes þá er allir
menn sátu at drykkju Gekk hann þá í stofuna En er Yngvarr sá Egil þá tók hann vel við
honum ok spurði hví hann hefði svá síð komit Hann sagði hvat þeir feðgar hǫfðu við átzk Yngvarr
setti hann hit nǽsta sér ok sátu þeir gegnt þeim Grími ok Þórolfi Þat var haft til ǫlteiti at
menn kváðu vísur Þá kvað Egill vísu Kominn er ek enn til arna Yngvars þess er
beð lyngva hann var ek fúss at finna fránþvengjar gefr drengjum mun eigi
þú þeygi þrévetran mér betra ljósundinna landa linns óðar smið finna Yngvarr
helt upp vísu þessi ok þakkaði honum vel En at morni fǿrði Yngvarr honum kú
funga
þrjá at skáldskaparlaunum ok ǽðaregg Um daginn eftir kvað Egill vísu aðra
Vel kom Egill í þǫkk skáldskapnum við Yngvar Ekki varð fleira til tíðenda í
ferð Gríms ok fór Egill heim með honum síðan Frá Brynjolfi Brynjolfr hét maðr
hersir ríkr í Sogni Hann bjó á Aurlandi Synir hans váru þeir Þórir ok Bjǫrn Þeir váru á