On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Egils saga Skalla-Grímssonar26r-54v
- Egils saga Skalla-Grímssonar26v-54v
haldit ok skútu endanum á hyrningina svá hart at afgǫngu fyrir útan ok hljópu í sundr veggirnir svá at þar var
útgangr mikill Gekk Þórolfr þar fyrst út en þá Þorgísl gjallandi ok hverr at ǫðrum ok tóksk þar hinn harðasti bar
dagi
ok var þat um hríð at þar mátti ekki sjá í milli þá er stofan gǽtti á bak þeim ok týndi konungr þar mǫrgu
liði En er stofan var brunnin þá hljóp eldr at þeim Fell þá ok mart lið þeira Þá hljóp Þórolfr fram ok hjó
til beggja handa ok þyrpti lítt at binda sár þeira manna er fyrir honum urðu Hann sótti þar at er merkit var í þeiri
svipan Fell Þorgísl gjallandi En er Þórolfr sá þat þá lagði hann merkismanninn í gegnum ok mǽlti Nú gekk
ek þrimr fǿtum til skammt Þá stóðu á honum bǽði sverð ok spjót en konungr veitti honum banasár
ok hann fell á fǿtr konungi Þá bað konungr hǽtta at drepa menn ok svá var gǫrt Þá lét konungr fara menn sína
ofan til skipa ok mǽlti við Ǫlvi Takið nú Þórolf frǽnda yðarn ok veitið honum sǿmiligan
umbúnað ok ekki skal hér rǽna þvíat þetta er allt mín eign Fór nú konungr ofan til skipa
En er menn bundu sár sín þá leit konungr á sár manna Hann sá hvar maðr batt svǫðusár eitt mikit
þá mǽlti konungr Ekki hefir Þórolfr þat veitt allt bitu honum annan veg vápn ok er skaði mikill um
slíkan mann En at morni lét konungr draga upp segl sín ok sigldi suðr með landi sem af tók
Þá fundu þeir kaupskip mǫrg ok hafði lið þat ǽtlat til móts við Þórolf þvíat njósnir hans hǫfðu
verit allt suðr um eyjar ok vissu at þeir Sigtryggr ok Hallvarðr váru sunnan komnir með liði miklu
ok vildu drepa Þórolf ok hǫfðu þeir haft andviðri ok lágu í ýmsum hǫfnum Brátt spurðisk
þetta víða um land ok kómu þessi tíðendi til eyrna þeim Sigtryggr ok Hallvarðr ok sneru þeir þá aftr til
konungs ok þótti þeira ferð hin háðuligsta Þeir brǿðr Ǫlvir ok Eyvindr váru á Sandnesi ok bjoggju um
lík Þórolfs eftir siðvenju ok létu grǿða sár manna Þeir skipuðu til bús með Sigríði ok var þar eftir allr
fjárhlutr en mest hafði brunnit húsbúnaðr ok borðbúnaðr ok klǽðnaðr Fóru nú nor
ðan
ok á konungsfund ok váru með honum um hríð Þeir váru hljóðir ok mǽltu fátt við menn Þat var einn dag er þeir gengu
fyrir konung ok mǽltu Þess viljum vit biðja þik konungr at þú leyfðir okkr heimferð til búa okkarra þvíat hér
eru þau tíðendi orðin at vit berum eigi skaplyndi til at eta ok drekka með þeim er vápn
báru á Þórolf frǽnda várn Konungr mǽlti til hans heldr stutt Eigi mun ek þat leyfa ykkr Hér
skulu þit vera með mér Þeir gengu þá á brott ok til rúms síns Annan dag eftir sat konungr
í málstofu ok lét kalla þangat þá brǿðr Ǫlvi ok Eyvind Konungr mǽlti Nú skulu þit vita
ykkarn hlut þit hafið verit með mér um hríð ok vel siðaðir Hefir mér til ykkar vel líkat
Nú vil ek Eyvindr at þú farir norðr á Sandnes Vil ek gifta þér Sigríði konu þá er Þórolfr hefir
átt ok vil ek gefa þér fé þat allt er þar er ok skalt u þar með hafa vináttu mína ef þú kannt til
at gǽta En Ǫlvir skal mér fylgja sakir atgervi sinnar Vil ek hann eigi lausan láta Þeir
þǫkkuðu konungi þann sóma er hann gerði til þeira Bjósk Eyvindr til ferðar ok fekk sér gott fǫruneyti ok á
gǽtt
skip Konungr fekk honum jartegnir til þessa máls ok er hann kømr norðr Tekr Sigríðr vel
við honum Berr hann upp erendi þetta við hana bónorð ok jartegnir at hann skal ná þessu ráði En hón
sá þann sinn kost at láta konung ráða þar komit sem þá var Fór þat fram at hann fekk Sigríðar
Tók hann þá við búi á Sandnesi ok fé því ǫllu er Þórolfr hafði átt Eyvindr var gǫfugr maðr Bǫrn
þeira váru þau Finnr skjálgi faðir Eyvindar skáldaspillis ok Geirlaug er átti Sighvatr
útgangr mikill Gekk Þórolfr þar fyrst út en þá Þorgísl gjallandi ok hverr at ǫðrum ok tóksk þar hinn harðasti bar
dagi
ok var þat um hríð at þar mátti ekki sjá í milli þá er stofan gǽtti á bak þeim ok týndi konungr þar mǫrgu
liði En er stofan var brunnin þá hljóp eldr at þeim Fell þá ok mart lið þeira Þá hljóp Þórolfr fram ok hjó
til beggja handa ok þyrpti lítt at binda sár þeira manna er fyrir honum urðu Hann sótti þar at er merkit var í þeiri
svipan Fell Þorgísl gjallandi En er Þórolfr sá þat þá lagði hann merkismanninn í gegnum ok mǽlti Nú gekk
ek þrimr fǿtum til skammt Þá stóðu á honum bǽði sverð ok spjót en konungr veitti honum banasár
ok hann fell á fǿtr konungi Þá bað konungr hǽtta at drepa menn ok svá var gǫrt Þá lét konungr fara menn sína
ofan til skipa ok mǽlti við Ǫlvi Takið nú Þórolf frǽnda yðarn ok veitið honum sǿmiligan
umbúnað ok ekki skal hér rǽna þvíat þetta er allt mín eign Fór nú konungr ofan til skipa
En er menn bundu sár sín þá leit konungr á sár manna Hann sá hvar maðr batt svǫðusár eitt mikit
þá mǽlti konungr Ekki hefir Þórolfr þat veitt allt bitu honum annan veg vápn ok er skaði mikill um
slíkan mann En at morni lét konungr draga upp segl sín ok sigldi suðr með landi sem af tók
Þá fundu þeir kaupskip mǫrg ok hafði lið þat ǽtlat til móts við Þórolf þvíat njósnir hans hǫfðu
verit allt suðr um eyjar ok vissu at þeir Sigtryggr ok Hallvarðr váru sunnan komnir með liði miklu
ok vildu drepa Þórolf ok hǫfðu þeir haft andviðri ok lágu í ýmsum hǫfnum Brátt spurðisk
þetta víða um land ok kómu þessi tíðendi til eyrna þeim Sigtryggr ok Hallvarðr ok sneru þeir þá aftr til
konungs ok þótti þeira ferð hin háðuligsta Þeir brǿðr Ǫlvir ok Eyvindr váru á Sandnesi ok bjoggju um
lík Þórolfs eftir siðvenju ok létu grǿða sár manna Þeir skipuðu til bús með Sigríði ok var þar eftir allr
fjárhlutr en mest hafði brunnit húsbúnaðr ok borðbúnaðr ok klǽðnaðr Fóru nú nor
ðan
ok á konungsfund ok váru með honum um hríð Þeir váru hljóðir ok mǽltu fátt við menn Þat var einn dag er þeir gengu
fyrir konung ok mǽltu Þess viljum vit biðja þik konungr at þú leyfðir okkr heimferð til búa okkarra þvíat hér
eru þau tíðendi orðin at vit berum eigi skaplyndi til at eta ok drekka með þeim er vápn
báru á Þórolf frǽnda várn Konungr mǽlti til hans heldr stutt Eigi mun ek þat leyfa ykkr Hér
skulu þit vera með mér Þeir gengu þá á brott ok til rúms síns Annan dag eftir sat konungr
í málstofu ok lét kalla þangat þá brǿðr Ǫlvi ok Eyvind Konungr mǽlti Nú skulu þit vita
ykkarn hlut þit hafið verit með mér um hríð ok vel siðaðir Hefir mér til ykkar vel líkat
Nú vil ek Eyvindr at þú farir norðr á Sandnes Vil ek gifta þér Sigríði konu þá er Þórolfr hefir
átt ok vil ek gefa þér fé þat allt er þar er ok skalt u þar með hafa vináttu mína ef þú kannt til
at gǽta En Ǫlvir skal mér fylgja sakir atgervi sinnar Vil ek hann eigi lausan láta Þeir
þǫkkuðu konungi þann sóma er hann gerði til þeira Bjósk Eyvindr til ferðar ok fekk sér gott fǫruneyti ok á
gǽtt
skip Konungr fekk honum jartegnir til þessa máls ok er hann kømr norðr Tekr Sigríðr vel
við honum Berr hann upp erendi þetta við hana bónorð ok jartegnir at hann skal ná þessu ráði En hón
sá þann sinn kost at láta konung ráða þar komit sem þá var Fór þat fram at hann fekk Sigríðar
Tók hann þá við búi á Sandnesi ok fé því ǫllu er Þórolfr hafði átt Eyvindr var gǫfugr maðr Bǫrn
þeira váru þau Finnr skjálgi faðir Eyvindar skáldaspillis ok Geirlaug er átti Sighvatr