með sér ok þá marga er þar hǫfðu upp vaxit ok váru jafnaldrar Gríms Váru þeir margir afreksmenn at hreysti ok
afli Grímr var líkr feðr sínum bǽði at vexti ok afli ok yfirlitum en þó nǫkkut at lunderni þvíat
hvárrtveggi átti brǫgð undir brúnum Frá Haraldi Haraldr konungr var í Víkinni
þá er Þórolfr herjaði Hann fór til Upplanda ok svá til Þrandheims ok sat þar um vetrinn ok hafði mikit fjǫlmenni
Þá váru þeir brǿðr með konungi Sigtryggr ok Hallvarðr Þeir hǫfðu spurt um haustit hversu Þórolfr hafði búit hýbýlum
þeira í Hísing ok þann mannskaða er Þórolfr hafði þar gǫrt Þeir minntu konung oft á at fara at Þórolfi ok
sǫgðu hversu Þórolfr hafði rǽntan konung ok þegna hans ok farit með hervirki innan lands ok báðu jafnan
at fara at Þórolfi með sína menn Þá mǽlti konungr Vera munu þykkja sakir til þótt þit tǽkið Þórolf af lífi En
þat hygg ek at ykkr skorti hamingjuna til þess verks ok er Þórolfr ekki yðarr maðr við at eiga Þeir kǫlluðusk
þó freista vilja En er sumraði þá bjoggusk þeir brǿðr til ferðar sinnar at vanda sínum
Þeir heldu á sǫmu máli við konung Hann kvazk þá lofa at þeir tǽki Þórolf af lífi ok veit ek at þit munuð
fǿra mér hǫfuð hans er þit komið aftr ok með marga dýrgripi En þó geta þess sumir menn sagði konungr
ef þit siglið norðr at þit munið bǽði sigla ok róa norðan Nú búask þeir sem skjótast
ok hǫfðu tvau skip ok hálft annat hundrað manna ok er þeir váru búnir taka þeir landnyrðing út eftir firðinum
en þat er andviðri norðr með landi Frá Þórolfi í skip sitt ok róa þeir inn eftir
Haraldr konungr sat á Hlǫðum er þeir brǿðr fóru á brott ok þegar bjósk konungr sem skyndiligast ok steig
firði allt til Eldueiðs Þar lét hann eftir skipin ok fór norðr yfir eiðit til Naumudals
Tók konungr þar skip er bǿndr áttu ok gekk þar á með hirð sína ok hafði á nǽr 400 manna ok sex skip
Þeir tóku andviðri ok reru dag ok nótt svá sem ganga mátti Þá var nótt farljós Konungr kom við Sandnes
of nótt ok sá þeir fyrir bǿnum langskip tjaldat ok kenndu at Þórolfr átti Hann ǽtlaði þá af landi
brott ok hafði látit heita fararmungát sitt Konungr bað menn ganga af skipum Hann lét fara upp
merki sitt Var skammt at fara til bǿjarins Varðmenn Þórolfs váru inni við drykkju ok var engi maðr úti
þvíat menn váru undir borðum Konungr lét þá slá mannhring um stofuna Lustu þeir þá upp herópi
ok var blásinn herblástr En er þeir Þórolfr heyrðu þetta þá hljópu menn til vápna sinna konungr lét kalla
at stofunni bað út ganga konur ok bǫrn Þá gekk út Sigríðr húsfreyja ok konur þǽr
sem inni váru Hón spurði ef synir Berðlu-Kára vǽri þar Þeir gengu fram ok spurðu hvat hón vildi
þeim Fylgið mér til konungs sagði hón Þeir gerðu svá Skal nǫkkvat tjóa at leita um sǽttir með ykkr Þórolfi
Konungr svaraði Vill Þórolfr gefask upp ok ganga á mitt vald þá mun hann halda lífi ok limum en menn hans munu
sǽta refsingum af mér sem sakir falla til Eftir þat gekk Ǫlvir hnúfi til skemmunnar
ok sagði Þórolfi þann kost er konungr gerði Þórolfr sagði skjótt at hann vill ǫnga nauðungarkosti taka
en bið konung útgǫnguleyfi ok látum þá skeika at skǫpuðu Ǫlvir gekk til konungs ok sagði honum
hvers Þórolfr beiddisk Konungr mǽlti Beri eld at skemmunni Ekki vil ek berjask við þá ok eyða svá mǫnnum
mínum þvíat Þórolfr mun gera mér mikinn mannskaða ef vér skulum henda hann úti þótt hann hafði
lið minna en vér Var þá eldr borinn at skemmunni sóttisk þat skjótt er timbrit
var þurt en nǽfrum þakt Þórolfr bað þá sína menn brjóta upp þilit ok ná golfstokkum
ok sóttisk þat skjótt En er þeir náðu golfstokkunum þá tóku svá margir sem á fengu