On this page...
- No text linked to this page in database
- Texts
- Egils saga Skalla-Grímssonar26r-54v
- Egils saga Skalla-Grímssonar26v-54v
upp fyrir lið sitt ok bauð þeim kost en þeir kuru at fara ok fóru nú austr með konungsmǫnnum Finn
mǫrk
er stórliga víð Gengr haf fyrir austan ok þar af firðir stórir svá ok fyrir norðan En fyrir sunnan
er Nóregr En austr frá Naumdal er Jamtaland ok Helsingjaland þá Kvenland þá Kirjálaland
Á Finnmǫrk eru vǫtn stór en há fjǫll liggja eftir endilangri ok eru þat kallaðir Kilir En er Þórolfr kom
til Kvenlands hitti hann þar Faravið konung ok hafði konungr með sér 300 manna en Þórolfr hit fjórða Fara
nú ok herja En er kirjálar urðu varir við ófrið þá sǫfnaðusk þeir saman ok fóru í
móti
konungi ok vǽntu sér sigrfǫr En er orrusta tóksk þá gengu norðmenn hart fram Þá
sneri mannfallinu á kirjála Fell þar mart en sumt flýði fengu þeir konungr ok Þórolfr sigr ok ógrynni
fjár Sneru þeir aftr ok fór Þórolfr heim leiðis ok skildu þeir konungr með vináttu Þórolfr kom af fjallinu ok kom heim á
Sandnes ok dvaldisk þar um hríð En fór norðan um várit til Torga En er hann kom þar var honum sagt at Hil
diríðarsynir
hǫfðu verit í Þrandheimi um vetrinn með Haraldi konungi ok þat með at þeir myndi eigi spara at rǿgja hann
við konung Var honum mart sagt af því hvert efni þeir hǫfðu til þess Þórolfr sagði at konungr myndi eigi trúa því er van
dir
menn lýgi at honum þvíat hér eru engi efni til þessa máls at ek muna vélrǽðum sǽtta við konung
þvíat hann hefir marga hluti vel til mín gert en enga illa Ok er at firr at ek mynda vilja konungi
mein gera þótt ek ǽtta þess kost þvíat ek vil miklu heldr vera hér lendr maðr en heita
konungr ok vera eigi samlendr þvíat hann má alla konunga á Norðrlǫndum gera svá at þrǽlum Þeir Hildiríðarsynir
hǫfðu verit með konungi með tuttuganda mann ok váru þat heimamenn þeira ok nábúar ok hǫfðu þeir nóg
vitni til þess er þeir fluttu fram Þá spurði Hárekr konung ok mǽlti svá Líkaði þér vel skattrinn er Þórolfr
sendi þér Vel sagði konungr Þá myndi yðr mikils þykkja um vert ef þér hefðið allan sét en
nú fór þat fjarri þvíat þat var meiri hlutr er Þórolfr dró undir sik Hann sendi yðr gjafir ok tók
allt af yðru til Ok sátt skal þat konungr ef þú ferr okkr brǿðr sýsluna á hendr þá skal þat meira
en þetta hvártveggja Kom þá svá at konungr trúði því er þeir brǿðr sǫgðu Þórolfr fór um sumarit suðr til
Þrandheims á fund Haralds konungs ok hafði með sér finnskatt ok mikit fé annat Hann hafði með sér 90
manna ok alla vel búna at klǽðum ok hervápnum En er hann kom til konungs þá var honum skipat í gesta
skála
ok veitt hit skǫruligsta Eftir um morguninn gekk Ǫlvir hnúfa til Þórolfs frǽnda síns ok sagði
honum at hann var hrópaðr mjǫk við konung ok konungr hlýddi mjǫk á þat Þórolfr bað Ǫlvi byrja mál sitt
við konung þvíat ek skal skammtalaðr vera fyrir konungi ef hann trúir heldr rógi vandra manna en sannendum
Annan dag kom Ǫlvir til Þórolfs ok sagði at hann hefði rǿtt mál hans við konung ok veit ek nú eigi gjǫrr
en áðr hvat honum býrr í skapi Ek skal þá sjálfr ganga til hans sagði Þórolfr Nú gengr Þórolfr til konungs
þá er hann sat yfir drykkju ok heilsaði honum Konungr tók kveðju hans ok bað gefa Þórolf at drekka
Þórolfr kvað hafa þar skatt er konungr átti ok kominn var af Finnmǫrk ok enn fleiri hlutir er ek hefi
yðr at fǿra Veit ek ok at mér mun því ǫllu bezt varit Konungr sagði at hann veiti
eigi annars af Þórolfi en góðs þvíat ek er engis annars af yðr verðr En þó segja menn mér þar
ýmisk frá hversu þér ferr Eigi er ek þar fyrir sǫnnu hafðr sagði Þórolfr at ek hafa ótrúliga til
yðar gǫrt hygg ek þat með sǫnnum at þeir muni minni þínir vinir vera er slíku hrópi
vilja á mik ljúga En hitt er ljóst at þeir vilja vera várir óvinir ok skulu þeir ok at
keyptu komask Þá gekk Þórolfr í burt En annan dag eftir greiddi Þórolfr finnskatt
mǫrk
er stórliga víð Gengr haf fyrir austan ok þar af firðir stórir svá ok fyrir norðan En fyrir sunnan
er Nóregr En austr frá Naumdal er Jamtaland ok Helsingjaland þá Kvenland þá Kirjálaland
Á Finnmǫrk eru vǫtn stór en há fjǫll liggja eftir endilangri ok eru þat kallaðir Kilir En er Þórolfr kom
til Kvenlands hitti hann þar Faravið konung ok hafði konungr með sér 300 manna en Þórolfr hit fjórða Fara
nú ok herja En er kirjálar urðu varir við ófrið þá sǫfnaðusk þeir saman ok fóru í
móti
konungi ok vǽntu sér sigrfǫr En er orrusta tóksk þá gengu norðmenn hart fram Þá
sneri mannfallinu á kirjála Fell þar mart en sumt flýði fengu þeir konungr ok Þórolfr sigr ok ógrynni
fjár Sneru þeir aftr ok fór Þórolfr heim leiðis ok skildu þeir konungr með vináttu Þórolfr kom af fjallinu ok kom heim á
Sandnes ok dvaldisk þar um hríð En fór norðan um várit til Torga En er hann kom þar var honum sagt at Hil
diríðarsynir
hǫfðu verit í Þrandheimi um vetrinn með Haraldi konungi ok þat með at þeir myndi eigi spara at rǿgja hann
við konung Var honum mart sagt af því hvert efni þeir hǫfðu til þess Þórolfr sagði at konungr myndi eigi trúa því er van
dir
menn lýgi at honum þvíat hér eru engi efni til þessa máls at ek muna vélrǽðum sǽtta við konung
þvíat hann hefir marga hluti vel til mín gert en enga illa Ok er at firr at ek mynda vilja konungi
mein gera þótt ek ǽtta þess kost þvíat ek vil miklu heldr vera hér lendr maðr en heita
konungr ok vera eigi samlendr þvíat hann má alla konunga á Norðrlǫndum gera svá at þrǽlum Þeir Hildiríðarsynir
hǫfðu verit með konungi með tuttuganda mann ok váru þat heimamenn þeira ok nábúar ok hǫfðu þeir nóg
vitni til þess er þeir fluttu fram Þá spurði Hárekr konung ok mǽlti svá Líkaði þér vel skattrinn er Þórolfr
sendi þér Vel sagði konungr Þá myndi yðr mikils þykkja um vert ef þér hefðið allan sét en
nú fór þat fjarri þvíat þat var meiri hlutr er Þórolfr dró undir sik Hann sendi yðr gjafir ok tók
allt af yðru til Ok sátt skal þat konungr ef þú ferr okkr brǿðr sýsluna á hendr þá skal þat meira
en þetta hvártveggja Kom þá svá at konungr trúði því er þeir brǿðr sǫgðu Þórolfr fór um sumarit suðr til
Þrandheims á fund Haralds konungs ok hafði með sér finnskatt ok mikit fé annat Hann hafði með sér 90
manna ok alla vel búna at klǽðum ok hervápnum En er hann kom til konungs þá var honum skipat í gesta
skála
ok veitt hit skǫruligsta Eftir um morguninn gekk Ǫlvir hnúfa til Þórolfs frǽnda síns ok sagði
honum at hann var hrópaðr mjǫk við konung ok konungr hlýddi mjǫk á þat Þórolfr bað Ǫlvi byrja mál sitt
við konung þvíat ek skal skammtalaðr vera fyrir konungi ef hann trúir heldr rógi vandra manna en sannendum
Annan dag kom Ǫlvir til Þórolfs ok sagði at hann hefði rǿtt mál hans við konung ok veit ek nú eigi gjǫrr
en áðr hvat honum býrr í skapi Ek skal þá sjálfr ganga til hans sagði Þórolfr Nú gengr Þórolfr til konungs
þá er hann sat yfir drykkju ok heilsaði honum Konungr tók kveðju hans ok bað gefa Þórolf at drekka
Þórolfr kvað hafa þar skatt er konungr átti ok kominn var af Finnmǫrk ok enn fleiri hlutir er ek hefi
yðr at fǿra Veit ek ok at mér mun því ǫllu bezt varit Konungr sagði at hann veiti
eigi annars af Þórolfi en góðs þvíat ek er engis annars af yðr verðr En þó segja menn mér þar
ýmisk frá hversu þér ferr Eigi er ek þar fyrir sǫnnu hafðr sagði Þórolfr at ek hafa ótrúliga til
yðar gǫrt hygg ek þat með sǫnnum at þeir muni minni þínir vinir vera er slíku hrópi
vilja á mik ljúga En hitt er ljóst at þeir vilja vera várir óvinir ok skulu þeir ok at
keyptu komask Þá gekk Þórolfr í burt En annan dag eftir greiddi Þórolfr finnskatt