þó var hann þrjár nǽtr sem ǽtlat var Þann dag er hann skal á burt búask gekk Þórolfr fyrir hann ok bað hann ganga
ofan til strandar Konungr gerði svá Þar flaut fyrir landi dreki sá er Þórolfr hafði látit gera með tjǫldum ok reiða
ǫllum Hann gaf konungi skipit ok bað hann svá varða sem honum hafði til gengit þó at hann hefði haft mikit
fjǫlmenni at þat var konungs vegsemd en eigi fyrir kapps sakir við konung Konungr tók þá vel orðum hans ok gerði sik
kátan Lǫgðu þá margir góð orð til ok sǫgðu sem sátt var at veizlan var hin prýðiligsta
ok konungi vǽri styrkr mikill at slíkum mǫnnum Skiljask þeir þá vel Fór konungr norðr á Hálogaland
sem ǽtlat var ok sneri þá aftr er haustaði Fór þá enn at veizlum þar sem fyrir honum váru gervar Frá
konungi Hildiríðarsynir fóru á fund Haralds konungs ok buðu honum til þriggja nátta veizlu Konungr þekktisk þat
ok kvað á nǽr hann myndi þar koma En er at þeiri stundu kom þá fór konungr þangat með lið sitt ok
var þar ekki fjǫlmenni fyrir Veizlan fór vel fram Var konungr þar allkátr Hárekr kom sér brátt
á tal við konung ok kom þar rǿðu hans at hann spurði at um ferðir hans ok veizlur Konungr kvað alla vel hafa
fagnat ok hvern eftir sínum fǫngum Mikill mun munr þess verit hafa sagði Hárekr at í
Torgum mundi veizla fjǫlmennst Konungr sagði at svá var Hárekr mǽlti Þess var vís ván ok báru þér þar mikla
giftu til sem ván var er þú vart vitrastr maðr at þú grunaðir at eigi myndi af heilu ok svá sneri
til at þér kómuð í engan lífsháska Fór þat sem ván var at er þú sátt fjǫlmenni þat it mikla
er þar var saman komit En mér var þat sagt at þú letir allt lið með alvǽpni Konungr mǽlti Hví mǽlir
þú þetta Hárekr eðr hvat kannt u mér þar af at segja Hann svaraði Þat ǽtla ek konungr ef þú veizt hvers manns
orð þat er menn mǽla eftir sinni hugþokkan Er þat sannast yðr sagt at ekki vantar hann til mótgǫngu
við yðr nema formanninn En þat er ekki undarligt um slíka menn sem Þórolfr er at hann þykkisk um
hvern mann fram Hann hefir hirð um sik sem konungar ok hann hefir óf fjár þótt hann hafi þat er hann á sjálfr en
hitt er eigi minna er hann lǽtr sér jafnheimilt annarra fé sem sjálfs síns Þér hafið ok veitt honum
stórar veizlur ok var nú búit til at hann myndi eigi vel launa þér þvíat þat er sannast at segja at í sumar
þá er þér fóruð hingat með eigi meira lið en 300 manna þá var sú ráðagerð manna at her
skyldi saman draga ok taka yðr konungr af lífi ok alla menn yðra ok var Þórolfr fyrir þessu liði ok ráðagerð
Var honum boðit at gerask konungr yfir Hálogalandi Fór hann eftir þat út ok inn eftir hverjum firði ok um allar
eyjar ok dró saman hvern mann er hann fekk ok svá ok fór þat ekki leynt at þessum her skyldi safna
til orrustu móti yðr En hitt er þó sátt þótt þér hefðið lið minna þá er þér funduzk
at búandkǫrlum skaut skelk í bringu þegar þeir sá sigling yðra Var þat þá ráðs tekit at ganga
í mót yðr með blíðu ok bjóða yðr til veizlu En þá var ǽtlat at þér vǽrið drukknir ok lǽgið
sofandi at veita yðr atgǫngu með vápnum ok eldi ok er þat til jartegna ef ek hefi rétt spurt
at yðr konungr var fylgt í kornhlǫðu eina þvíat hann vildi eigi brenna upp stofu sína nýja ok
mjǫk vandaða En er þeir kómu eigi vélráðum fram þá tóku þeir þat ráð sem helzt var til
at drepa á dreif um þá fyrirǽtlan Hygg ek nú alla kunna at dylja þess at fáir
vita sik saklausa ef hit sanna skal uppi vera Nú er þat mitt ráð konungr at þú látir Þórolf vera
í hirð eðr bera merki þitt til þess er hann vel fallinn En ef þú vill at hann sé lendr maðr þá
fá þú honum sýslu suðr í Fjǫrðum Þar er ǽtt hans ǫll ok megu þér þar yfir sjá at hann gerisk yðr
eigi of stórr En fá hér á Hálogalandi þeim mǫnnum sýslu er yðr þjóna með trúleikum