Þá lát tu fara son þinn til konungs Hann er gerviligr maðr ok mun konungr gera hann lendan mann sinn ef hann vill
honum þjóna Ekki vil ek vera lendr maðr sagði Grímr meðan faðir minn lifir þvíat hann skal vera yfirmaðr minn
meðan hann lifir Sendimenn fóru í brutt ok er þeir kómu til konungs sǫgðu þeir honum hversu farit hafði með
þeim Kveld-Ulfi ok hvat þeir hǫfðu fyrir honum rǿtt Konungr varð við þetta reiðr ok rǿddi þó fátt um
ok kvað þá mundu vera stóra menn eðr hvat munu þeir ǽtla fyrir at berask Ǫlvir var þar nǽr staddr ok bað konung
eigi vera reiðan Mun ek fara á fund Kveld-Ulfs ok mun hann fara á yðarn fund þegar hann veit at yðr þikkir
varða Eftir þat fór Ǫlvir á fund Kveld-Ulfs ok sagði at konungr var honum reiðr orðinn ok eigi myndi svá búit
hlýða nema annarr hvárr þeira feðga kǿmi ok sagði þar virðing við liggja at víkja undir konungs vilja
Sagði mikit frá því sem sátt var at konungr var góðr sínum vinum bǽði fjár ok metnaðar Kveld-Ulfr sagði Þat er
mitt hugboð at vér feðgar munum ekki gǽfu til bera þessa konungs ok mun ek eigi fara á hans fund En ef
Þórolfr kemr heim í sumar þá mun hann fúss þessar ferðar ok svá at gerask konungs maðr Seg ok svá konungi at ek mun vera vinr
hans ok allir þeir er at mínum orðum láta Ek mun ok halda hǽtti hinum sama um stjórn af minni
hendi sem ek hafða af hinum fyrra konungi Nú ferr Ǫlvir aftr til konungs ok sagði honum at Kveld-Ulfr myndi
senda til hans son sinn Sagði at sá var betr til fallinn er þá var eigi heima Lét konungr þá vera kyrt ok fór um
sumarit inn í Sogn en þá heim norðr er haustaði Frá Þóroldi til feðr síns Taka þeir brátt
Þórolfr Kveld-Ulfsson ok Eyvindr lambi koma heim um haustit ór víking Fór Þórolfr heim
tal sín í milli Spyrr Þórolfr hvat verit hafði í erendum þeira manna er Haraldr konungr sendi þangat Kveld-Ulfr
svaraði ok sagði at konungr hafði til þess orð sent at ek skylda gerask hans maðr eðr sonr minn annarr hvárr
Hvernu svarar þú þá faðir sagði Þórolfr Ek svara því sem mér var í hug at ek mynda eigi gerask hans maðr ok svá mundu þit gera ef
réða Ǽtla ek at þǽr muni lyktir á falla at vér munim aldrtila af fá konungi þessum Þórolfr svarar Þá
verðr allt annan veg en mér segir hugr um þvíat ek ǽtla mik hinn mesta frama af honum hljóta
ok til þess er ek ráðinn at fara á hans fund ok gerask hans maðr Hefi ek þat sannspurit at hirð hans er skiput
afreksmǫnnum einum Þǽtti mér þat ok fýsiligt at vera í þeira sveit ok samlagi ef þeir vilja við mér
taka Eru þeir miklu betr haldnir en aðrir menn í landinu Er mér svá frá sagt at konungr er hinn mildasti af
fé við sína menn ok eigi til þess síðr ǫrr at gefa þeim framgang mikinn ok veita þeim ríki er til þess eru fallnir
En mér spyrsk svá til um alla þá er í móti honum eru sem allir verði ekki at manna Stǫkkva sumir ór landi
brutt en sumir gerask leigumenn Þykki mér þat undarligt faðir um svá vitran mann ok metnaðargjarnan
er þú vill eigi með þǫkkum taka þá vegsemd er konungr bauð þér Þykkisk þú ok fyrirspár um þat at vér
munim hljóta af konungi þessum ófarnað ok hann vili vera várr óvin hví fórt u þá eigi í móti honum
með þeim konungi er þú vart áðr með ok handgenginn Nú þǿtti mér þat skǫruligast at vera annat hvárt vinr hans
eðr óvin Kveld-Ulfr sagði þvíat mér sagði þat hugr at þeir myndi enga sigrfǫr fara er bǫrðusk við Harald konung
Slíkt hit sama mun ok því at Haraldr konungr mun verða at miklum skaða mínum frǽndum En
þú Þórolfr munt ráða vilja fǽðum þínum ok ekki óttumsk ek þat þótt u komir í sveit með mǫnnum
Haralds konungs at eigi þykkir þú hlutgengr eðr jafn hinum fremstum í ǫllum mannraunum Várar
þú þat at eigi ǽtlir þú þér hófleysu við þér meiri menn En er Þórolfr bjósk heiman Þá leiddi faðir
hans hann á gǫtu er hann fór til skips ok bað hann vel fara ok þá heila hittask Fór Þórolfr þá norðr á konungsfund