Egils saga
Ulfr hét maðr ok var Bjalfa son ok Hallberu dóttur Ulfs hins óarga Hón var systir
Hallbjarnar halftrǫlls ór Hrafnistu faðir Ketils hǽngs Ulfr var svá mi
kill
ok sterkr at eigi váru hans jafningjar í þann tíma í landinu En er hann var af unga aldri
lá hann í víkingu ok hernaði Með honum var sá maðr í víkingu ok félagskap er Kári hét
ok var kallaðr Berðlu-Kári Hann var gǫfugmenni ok hinn mesti afreksmaðr Þeir Ulfr
ok Kári áttu einn sjóð ok var þeira vinátta mikil En er þeir réðusk ór hernaði þá fór Kári til
bús síns í Herðslu Hann var stórauðigr maðr ok átti þrjú bǫrn Eyvindr lambi hét sonr hans annarr
hét Ǫlvir hnúfa Sabjǫrg hét dóttir hans Hón var fríð Hennar fekk Ulfr ok fór með hana heim til bús síns
Ulfr var maðr auðigr bǽði at lǫndum ok lausafé Hann tók lends manns rétt sem hans langfeðgar Gerðisk hann
ríkr ok búrisnumaðr mikill Var þat siðr hans at rísa upp árdegis ok ganga um sýslur
at sjá verkmenn eðr þangat sem smiðir váru Sá hann yfir tún ok akra En var á tali við vitra menn þá er rá
ða
hans þyrftu Kunni hann til flests góð ráð at leggja En hvern dag er at kveldi kom þá gerði
hann svá styggr at fáir menn máttu orðum við hann skifta Hann var ákafliga kveldsvǽfr ok myrgin
vakr
Þat var mál manna at hann vǽri hamrammr því var hann Kveld-Ulfr kallaðr Þau Ulfr áttu tvá synir
Hét hinn ellri Þórolfr en hinn yngri Grímr En er þeir óksu upp þá váru þeir miklir menn ok sterkir
sem faðir þeira Þórolfr var manna vǽnstr ok gerviligastr Hann var gleðimaðr mikill ok hinn mesti
kappsmaðr í ǫllu vinsǽll hann ok frá mǫnnum Grímr var svartr á hár ok ljótr ok líkr fǫðurfrǽn
dum
sínum bǽði yfirlits ok í skaplyndi Hann var snemma umsýslumaðr ok hagr við tré ok járn ok gerðisk
hinn mesti stórsmiðr Sem Þórolfr var á tvítugs aldri þá fór hann í hernað ok fekk faðir hans
honum langskip til ferðar Þá réðusk synir Berðlu-Kára til hans Eyvindr ok Ǫlvir hǫfðu þeir annat
skip til ferðar váru um sumarit í víking En á vetrum með feðr sínum Hafði Þórolfr heim dýra
gripi
á hverju hausti ok fǿrði feðr sínum Hánum varð þá bǽði gott til fjár ok virðingar Kv
eldúlfr
var mjǫk á efra aldri er synir hans váru á legg komnir Frá Ǫlvi ok Solveigu
Auðbjǫrn hét konungr sá er var yfir Firðafylki Hróaldr hét jarl hans en Þórir hét sonr jarls
Þá var annarr jarl Atli hinn mjóvi Hann réð fyrir á Gaulum Hans bǫrn váru þau Hafsteinn
Hálfsteinn ok Solveig hin fagra Þat var á Einu hausti at fjǫlmenni var á Gaulum at haust
blóti
Þá sá Ǫlvir Solveigu ok gerði sér dátt við hana ok bað hennar En jarli þótti manna munr
Ulfr hét maðr ok var Bjalfa son ok Hallberu dóttur Ulfs hins óarga Hón var systir
Hallbjarnar halftrǫlls ór Hrafnistu faðir Ketils hǽngs Ulfr var svá mi
kill
ok sterkr at eigi váru hans jafningjar í þann tíma í landinu En er hann var af unga aldri
lá hann í víkingu ok hernaði Með honum var sá maðr í víkingu ok félagskap er Kári hét
ok var kallaðr Berðlu-Kári Hann var gǫfugmenni ok hinn mesti afreksmaðr Þeir Ulfr
ok Kári áttu einn sjóð ok var þeira vinátta mikil En er þeir réðusk ór hernaði þá fór Kári til
bús síns í Herðslu Hann var stórauðigr maðr ok átti þrjú bǫrn Eyvindr lambi hét sonr hans annarr
hét Ǫlvir hnúfa Sabjǫrg hét dóttir hans Hón var fríð Hennar fekk Ulfr ok fór með hana heim til bús síns
Ulfr var maðr auðigr bǽði at lǫndum ok lausafé Hann tók lends manns rétt sem hans langfeðgar Gerðisk hann
ríkr ok búrisnumaðr mikill Var þat siðr hans at rísa upp árdegis ok ganga um sýslur
at sjá verkmenn eðr þangat sem smiðir váru Sá hann yfir tún ok akra En var á tali við vitra menn þá er rá
ða
hans þyrftu Kunni hann til flests góð ráð at leggja En hvern dag er at kveldi kom þá gerði
hann svá styggr at fáir menn máttu orðum við hann skifta Hann var ákafliga kveldsvǽfr ok myrgin
vakr
Þat var mál manna at hann vǽri hamrammr því var hann Kveld-Ulfr kallaðr Þau Ulfr áttu tvá synir
Hét hinn ellri Þórolfr en hinn yngri Grímr En er þeir óksu upp þá váru þeir miklir menn ok sterkir
sem faðir þeira Þórolfr var manna vǽnstr ok gerviligastr Hann var gleðimaðr mikill ok hinn mesti
kappsmaðr í ǫllu vinsǽll hann ok frá mǫnnum Grímr var svartr á hár ok ljótr ok líkr fǫðurfrǽn
dum
sínum bǽði yfirlits ok í skaplyndi Hann var snemma umsýslumaðr ok hagr við tré ok járn ok gerðisk
hinn mesti stórsmiðr Sem Þórolfr var á tvítugs aldri þá fór hann í hernað ok fekk faðir hans
honum langskip til ferðar Þá réðusk synir Berðlu-Kára til hans Eyvindr ok Ǫlvir hǫfðu þeir annat
skip til ferðar váru um sumarit í víking En á vetrum með feðr sínum Hafði Þórolfr heim dýra
gripi
á hverju hausti ok fǿrði feðr sínum Hánum varð þá bǽði gott til fjár ok virðingar Kv
eldúlfr
var mjǫk á efra aldri er synir hans váru á legg komnir Frá Ǫlvi ok Solveigu
Auðbjǫrn hét konungr sá er var yfir Firðafylki Hróaldr hét jarl hans en Þórir hét sonr jarls
Þá var annarr jarl Atli hinn mjóvi Hann réð fyrir á Gaulum Hans bǫrn váru þau Hafsteinn
Hálfsteinn ok Solveig hin fagra Þat var á Einu hausti at fjǫlmenni var á Gaulum at haust
blóti
Þá sá Ǫlvir Solveigu ok gerði sér dátt við hana ok bað hennar En jarli þótti manna munr