Oc kvæinkaðe míok um at hon starvaðe a sva hælgum dægi Oc
hæitaðezk nu við hinn hælga Olaf konong Oc quazk alldrigin længr skilldu
a hann trua nema hann hæmdi með nokcorre bænding þæirra odœma
Nu mego þer hæyra maklegar ræfsingar oc fatiðlegar iartæignir Allt var
þegar a æinni stundu at Græivinn varð blindr baðom augum Oc brauð
þat allt varð at griote er hon hafðe bacat En er af þui griote til mínnis
i þess hæga manz husi i þrond-æimi
Svæini æinum saclausum var kænndr þungr glœpr Oc gallt hann at þui annars
manz sem margtit er Oc rænto menn hann tungu sínni oc maleno
Nu hafðe hann frett oc spurt til miscunnar hins hælga Olafs konongs oc iartæigna oc
fystizk nu þangat at fara oc læita ser miscunar við þann guðs vin Oc
hann kom þar til þess dyrlega staðar er hann huilir at Oc vacte þar iðurlega
oc bað ser til guðs oc hins hælga Olafs konongs til hialpar oc til miscunar oc til mals
oc hæilsu er hann hafðe mist firir utan sinna til værka En um dag æinn þa som n-aðe
hann i kirkiunni Oc syndizc hanum i sœmnenom maðr æinn æinkar friðr oc
æigi har at væxti ganga til sin ut or skrininu oc tok hændi sinni i munn
hanum oc togaðe til sin þann litla stubbenn er æftir var tungunnar Oc togaðe sva
hart oc tæygði at sa hinn ungi maðr fecc æigi þolat i sœmnenom o œpande
þui næst vaknaðe hann oc ræis upp hæill Oc þakcaðe varom drotne fægin samlega
oc þæim guðs dyrlingi er hann hafðe hæilsu af tækit faret aðr
þangat malaus at sœkia hans hælga skrín En þaðan for hann hæill oc
skoren orðr til sins hæímílis
Kona æinn aumlega scapað kropnað oll saman Sva at baðer fœtr
lagu biugir undir quið upp Siðan var honn fœrð til hins hælga
Olafs konongs Nu er hon hafðe þar længi veret oc iðurlega a hann hæitit gratanðe
þa bœtte hann hænni þæirrar vanhæilsu sva at fœtr hænnar oc aðrer
límír ret-tozk or lyckium Oc þionaðe siðan hværr liðr oc limr aðrum
með rette skæpnu Oc matte hon æigi kriupa þangat aðr sem nu
gecc hon hæil oc fægin siðan til sinna hæimkynna
Brœðr .í. varo i vic austr kynstorer menn oc væl feaðer Oc atto þar oðal
oc æignir allar Systur atto þæir friða hælldr at syn Oc þo æigi
forsiala við orðe vandra manna sem ræyndizk siðan Hon hafðe
bliðlæte við prest nokon ænscan er rikarðr het Oc þar var hæimsvistum
með brœðrom hænnar hon gerðe hanum mart í villd oc oppt
mikit gagn firir goðvilia sakar þa bar æigi bætr at en þa flutizk