tiðændi her at Olafr konongr let lif sitt i þessom bardaga Sva sægia menn at Biorn
digri hio með sværði til þores hunnz um dagenn En þar sem a kom bæít
æigi hælldr en vænndi bærði um En þorer oc þæir .xí. saman varo i vargsk inz stakcum
þæim er finnar hafðu gort þæím með mikilli fiolkyngi þa er Biorn
sa at sværðet bæit æigi þa kallaðe hann a konong- enn oc mællte Æigi bita vopnen hundana
Bæri þer þa hun-dana sagðe konongrenn þa tok biorn ser klubbu mikla
Oc laust þore hund sva at fell vill Oc æ siðan bar hann hallt hauuð iam -nan
Oc þa liop hann upp oc lagðe biorn með spiote oc mællte Sva bæitum ver
biarnuna a morkenne norðr sagðe hann Biorn gecc a laget oc bæit a kampenom
Sva sægia menn at Ærlingr or gærði felle fyst af boanda liðinu i bardaganom
þat var oc snimma er Olafr konongr fell oc frænde kalfs arna sunar ungr at alldre
hafðe gott ivirlæte af kalve hann særðe Olaf konong a fœte
Sva er sact at þa er Olafr konongr fecc sar þat þa kastaðe hann sværði sinu i braut
oc bað firir ovínum sinum þorer hundr oc þostæinn knarrar smiðr baro
bana orð af Olave kononge Oc var þostæinn þegar fælldr a fœtr konongenom hann strængdi þess
hæit at hann skilldi fyst bera bana orð af konongenom ef hann mætte Nu let Olafr konongr
þar lif sitt þa varð sva mi-kil ogn at solen fal gæisla sinn oc gerðe myrct
En aðr var fagrt veðr Æftir þui sem þa var er sialfr skaparenn
for af ver-olldenne Syndi guð þa mikla ogn þar var hæð nokcor sem Olafr konongr
fell Oc i þæim sama stað er nu kirkia gorr Nu stæig sva Olafr konongr or þesso riki
oc i himirikis dyrð En þat var a miðviku dægi er Olafr konongr fell Biorn digri
fell oc þa með hanum þa fell oc kolbǽín Arna son Oc aslakr af fitiumæyu
Oc fiollde af þrœnda liði En þa er Olafr konongr var fallenn þa lauk guð upp
augu þores humz oc sa hann hvar ænglar guð foro með salo hanns upp til himna
með miklu liose hanum syndizt sem hon være skrydd með hinum dyrlegsto
purpura Anlet hans syndizt hanum huitt sem snior
Eftir þetta for þorer hundr af lande til Jorsala ut Oc and-aðezc þar dagr
rings son kom með þus hundrað manna oc .í.c. með þa er Olafr konongr var fallenn
hann spyrr hvart konongrenn var far fallenn eða æigi hanum var sact at hann var þa
nyfallenn Hann spyrr hvart þæir vilia taka annan til konongs þæir spurðu hværr i
boðe være Dagr mællte byð ec sialvan mik sagðe hann En þæir villdu þat æigi
þa bauð hann haralld broðor hans En þæir næittaðu þui Oc mællto þo vill-dum ver æigi
Olaf konong hava ivir oss þa vilium ver vist æigi hava broðor hans til konongs taka Nu
tokst a nyia læik bar-dagenn með þæim dag oc boandonom En dagr var of liði bo -renn
sva at hann kom a flotta Dagr fœrðe harralld sigurðar sun til læcnes firir
þui at hann var miok sar orðenn Oc var hann grœddr a launungu Oc for or lan de